تازهترینها
ویدئو
۲۱ مارس ۲۰۲۳
پیام ویدیویی دبیرکل سازمان ملل متحد به مناسبت نوروز 1402
اطلاعات بیشتر
گزارش
۱۶ مارس ۲۰۲۳
دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد و ایران همکاری های خود را در زمینه مواد مخدر و جرم ارتقا می دهند.
اطلاعات بیشتر
اطلاعیه مطبوعاتی
۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۳
آغاز پروژه جدید سازمان جهانی بهداشت با هدف ارتقای سلامت عمومی و کمکهای بشردوستانه به پناهندگان افغان و جوامع آسیبپذیر در ایران
اطلاعات بیشتر
تازهترینها
آرمانهای توسعه پایدار در جمهوری اسلامی ایران
آرمانهای توسعه پایدار، فراخوان جهانی هستند برای اقدام در راستای پایان بخشیدن به فقر، محافظت از محیطزیست و اقلیم کرهٔ زمین، همچنین حصول اطمینان از اینکه مردم در همهجا میتوانند از صلح و رفاه بهرهمند شوند. اینها آرمانهایی هستند که سازمان ملل متحد در ایران در زمینه آنها کار میکند:
نشریه
۰۷ فوریهٔ ۲۰۲۳
United Nations Sustainable Development Cooperation Framework (UNSDCF) for I.R.Iran 2023 - 2027
The United Nations Sustainable Development Cooperation Framework (UNSDCF) for 2023-2027 was developed jointly between the Government of the Islamic Republic of Iran and the United Nations System to reflect and support the national development goals and strategies. Starting in 2021, the United Nations Country Team in Iran engaged in consultations internally and with a wide range of national partners that identified the evidence base to prioritize development needs and opportunities for the UNSDCF. These consultations resulted in the vision for United Nations support to Iran’s development that is based on equitable, inclusive, resilient, and sustainable growth and development. Five strategic priorities that guide the work of the United Nations System in Iran in the coming years were identified: (a) socio-economic resilience; (b) public health; (c) environment; (d) disaster risk reduction and management; and (e) impacts of drug use and drug trafficking.
1 of 2

نشریه
۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۳
United Nations Iran Country Results Report - 2021
This report lays out the UN’s collective contribution to Iran’s development and humanitarian goals, including under the current United Nations Development Assistance Framework (2017-2022).
1 of 2

گزارش
۱۶ مارس ۲۰۲۳
دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد و ایران همکاری های خود را در زمینه مواد مخدر و جرم ارتقا می دهند.
24 اسفند 1401، وین- برنامه مشارکت کشوری دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد در جمهوری اسلامی ایران برای 2026-2023 در نشست رسمی خانم غدا والی، مدیر اجرائی دفتر مقابله با مواد مخدر، و آقای اسکندر مؤمنی، دبیر کل ستاد مبارزه با مواد مخدر جمهوری اسلامی و در حاشیه شصت و ششمین نشست کمیسیون مواد مخدر، به امضا رسید.
این برنامه در نظر دارد همکاری بین دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد و ایران پیرامون موضوعات مواد مخدر، جرم، عدالت کیفری بین المللی، فساد، و معیشت جایگزین را با ارتقای استانداردها و اقدامات برتر سازمان ملل متحد و همچنین تسهیل همکاری دو جانبه، منطقه ای و بین المللی، مستحکم سازد. دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد، از طریق برنامه همکاری کشوری، از تلاش های سازمان های کشوری در پرداختن به چالش های مربوط به مواد مخدر حمایت خواهد کرد.
برنامه مشارکت کشوری در ایران از چهار زیر برنامه تشکیل شده است:
زیر برنامه 1: مدیریت مرزی و قاچاق غیر قانونی که ظرفیت های کشوری در توقیف و کشف مواد مخدر و انحراف پیش سازهای شیمیائی و ابتکارهای همکاری بین المللی/ منطقه ای را ارتقا می بخشد.
زیربرنامه 2: جرم، فساد و عدالت کیفری که در ارتقای تأثیرگذاری ابزار و خط مشی های عدالت کیفری و پیشگیری از جرم و همچنین در تصویب و اجرای ابزار بین المللی پیرامون جرم و تروریسم مساعدت می نماید.
زیر برنامه 3: پیشگیری و درمان مصرف مواد و بازپروری، و کنترل اچ آی وی که به تلاش های کشوری پیرامون پیشگیری از مواد مخدر، درمان و بازپروری و بازگشت به جامعه، درمان و کنترل اچ آی وی، کاهش آسیب، و اطلاع رسانی با تمرکز بر گروه ها و محیط های آسیب پذیر، کمک می کند.
زیر برنامه 4: توسعه جایگزین و معیشت های پایدار، که از برنامه های توسعه پایدار و معیشت های جایگزین در مناطق در نظر گرفته شده در استان های مرزی افغانستان و ایران حمایت می کند. علاوه بر این، از آنجائی که برنامه مشارکت کشوری، کنترل و پیشگیری از مواد مخدر را به عنوان یکی از بخش های اصلی همکاری بین سازمان ملل متحد و دولت جمهوری اسلامی ایران به تصویر می کشد، اهداف راهبردی این برنامه با چارچوب های همکاری توسعه پایدار سازمان ملل متحد برای جمهوری اسلامی ایران در سال های 2027-2023، که به تازگی به امضا رسیده است، نیز هم راستا می باشد.
زیر برنامه 1: مدیریت مرزی و قاچاق غیر قانونی که ظرفیت های کشوری در توقیف و کشف مواد مخدر و انحراف پیش سازهای شیمیائی و ابتکارهای همکاری بین المللی/ منطقه ای را ارتقا می بخشد.
زیربرنامه 2: جرم، فساد و عدالت کیفری که در ارتقای تأثیرگذاری ابزار و خط مشی های عدالت کیفری و پیشگیری از جرم و همچنین در تصویب و اجرای ابزار بین المللی پیرامون جرم و تروریسم مساعدت می نماید.
زیر برنامه 3: پیشگیری و درمان مصرف مواد و بازپروری، و کنترل اچ آی وی که به تلاش های کشوری پیرامون پیشگیری از مواد مخدر، درمان و بازپروری و بازگشت به جامعه، درمان و کنترل اچ آی وی، کاهش آسیب، و اطلاع رسانی با تمرکز بر گروه ها و محیط های آسیب پذیر، کمک می کند.
زیر برنامه 4: توسعه جایگزین و معیشت های پایدار، که از برنامه های توسعه پایدار و معیشت های جایگزین در مناطق در نظر گرفته شده در استان های مرزی افغانستان و ایران حمایت می کند. علاوه بر این، از آنجائی که برنامه مشارکت کشوری، کنترل و پیشگیری از مواد مخدر را به عنوان یکی از بخش های اصلی همکاری بین سازمان ملل متحد و دولت جمهوری اسلامی ایران به تصویر می کشد، اهداف راهبردی این برنامه با چارچوب های همکاری توسعه پایدار سازمان ملل متحد برای جمهوری اسلامی ایران در سال های 2027-2023، که به تازگی به امضا رسیده است، نیز هم راستا می باشد.
1 of 5

گزارش
۱۵ سپتامبر ۲۰۲۲
چگونه در برابر بلایای طبیعی آماده شویم
ایران در یک منطقه حادثهخیز واقع شده، و هرساله با سوانح طبیعی متعددی، از طوفان و سیل گرفته تا زمینلرزه، دستوپنجه نرم میکند. در سالهای اخیر، تغیرات اقلیمی احتمال وقوع، تعداد و شدت این سوانح طبیعی را افزایش داده است؛ وقوع طوفانهای استوایی در سیستان و بلوچستان در سال گذشته و سیلها و طوفانهای گردوغبار در سال جاری مثالهایی برای این مدعی محسوب میشوند. بنابراین، پیشگیری و مدیریت ریسک یک رویکرد ضروری برای کشور است که اتخاذ آن موجب کاهش درد و رنج انسانی و همچنین هزینههای این حوادث طبیعی برای شهروندان ایرانی خواهد شد.
جمهوری اسلامی ایران، ظرفیت بالایی برای مقابله با حوادث و سوانح طبیعی در مقیاس بزرگ دارد، و سازمان ملل متحد در ایران نیز همواره آمادگی خود را برای حمایت از ایران در این عرصه اعلام کرده است. ایران میتواند از دانش، تخصص و درسآموختههای بینالمللی در پاسخ به سوانح استفاده کرده، و همزمان دانش بومی خود را نیز با جامعه بینالمللی به اشتراک بگذارد. در نتیجه، همکاری بینالمللی میتواند یک اقدام مفید برای بهبود وضعیت پیشگیری و مدیریت ریسک در ایران باشد.
به همین دلیل و به منظور تسهیل تعاملهای بینالمللی ایران در عرصه پیشگیری و مدیریت ریسک، در تاریخ پانزدهم شهریور ۱۴۰۱، رییس دفتر سازمان ملل متحد برای هماهنگی امور بشردوستانه با ریاست سازمان پیشگیری و مدیریت بحران تهران، مدیر دفتر حوادث طبیعی وزارت امور خارجه و ریاست دفتر اموز بینالملل سازمان مدیریت بحران کل کشور دیدار و گفتوگو کردند. در این دیدار مساله همکاری بینالمللی در حوزه مدیریت بحران مورد بحث و مذاکره قرار گرفت.
حاضران در این نشست چالشها و ظرفیتهای پاسخ به حوادث و سوانج را به منظور تقویت همکاریهای بینالمللی در این حوزه مرور کردند. مساله آموزش دو گروه جستوجو و نجات شهری (USAR)، وسایل مورد نیاز برای تجهیز این گروهها، و همچنین عضویت ایران در گروه مشاورهای بینالمللی جستوجو و نجات (INSARAG) مورد گفتوگو قرار گرفت. گروه مشاورهای بینالمللی جستوجو و نجات یک شبکه از کشورهای حادثهخیز و کشورها و سازمانهای پاسخدهده به حوادث و سوانح است، که عملیات تیمهای جستوجو و نجات شهری را در مناطق بحران تسهیل و هماهنگ میکند و نقشی حیاتی در کاهش ریسک و مدیریت بحران دارد. ایران میتواند از این ظرفیت، برای کاهش هزینههای حوادث احتمالی و دستیابی به راهحلهای پایدار استفاده کند. از آنجا که ایران ظرفیت خوبی در عملیات جستوجو و نجات دارد این کشور همچنین میتواند در توسعه این شبکه مشارکت کند. به همین دلیل، حمایت از مشارکت نمایندگان ایران در مانورهای منطقهای و بینالمللی زمینلرزه، فراهمآوردن پشتیبانی فنی در حوزه پاسخ به حوادث و سوانح شهر تهران برای سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران و بررسی احتمال تامین تجهیزات مورد نیاز از محل کمکهای احتمالی بینالمللی نیز در این نشست مورد توجه قرار گرفت. همچنین عملیاتی شدن پروژههای مشترک یکی دیگر از دستورهای این نشست بود.
سازمانهای پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران و مدیریت بحران کل کشور، در کنار جمعیت هلالاحمر جمهوری اسلامی ایران نقشی حیاتی در نظام مدیریت بحران ایران ایفا میکنند. هردوی این سازمانها در مورد برنامهریزی راهبردی در مرحله پیش از بحران و عملیات اجرایی در مرحله پاسخ به بحران مسئولیت دارند. به طور قطع، نظام پیشگیری و مدیریت بحران ایران میتواند از دانش فنی، تجهیزات و کمکهای مستقیم فراهم شده از سوی جامعه بینالمللی استفاده کرده، و از سوی دیگر تخصص خود را در اختیار سایر کشورها قرار دهد. بنابراین، تسهیل همکاری بینالمللی ایران در این حوزه یک اقدام بسیار مهم است، که سازمان ملل متحد در این راستا اقدام میکند.
1 of 5

گزارش
۱۵ سپتامبر ۲۰۲۲
مصاحبه اختصاصی UNICEF با خبرآنلاین
مهاجرت ۱.۵ میلیون افغانستانی به ایران بعد از قدرت گرفتن طالبان/ کووکس در توزیع برابر واکسن به هدف نرسید
نماینده یونیسف در ایران گفت: «یک واقعیت درباره وزارت بهداشت ایران وجود دارد که درباره وزارت بهداشت خیلی از کشورها صدق میکند، آن هم اینکه در پاندمی کووید۱۹ ظرفیتهای خدمات رسانی این وزارتخانه بسیار تحت فشار قرار گرفت.»
مظاهر گودرزی: کودکانی هستند که دسترسی مناسب به آب، آموزش و بهداشت ندارند، زندگیشان متاثر از جرم است و گاهی مرتکب جرم میشوند؛ انواع آسیبهای اجتماعی آنها را تهدید میکند، فقر، اعتیاد، بیماری در کمین نشسته تا قربانی جدید پیدا کند و چه کسی بهتر از کودکان و زنان در معرض آسیب، آنهایی که یا از جنگ فرار میکنند یا در مناطق کم برخوردار مستعد قربانی شدن هستند. این درحالیست که آموزش و بهداشت حق اولیه هر انسانی است، فارغ از رنگ و نژاد انسانها حقوق اولیهای دارند که باید تامین شود، تامین شدن این حقوق با تلاش یک دولت، یک گروه و یک سازمان بینالمللی شدنی نیست، جاییکه باید دستها بهم گره بخورد تا کودکان از حقوق خود محروم نشوند، به همین دلیل «یک دست صدا ندارد.» شعار امسال روز جهانی انسان دوستی انتخاب شده است، دکتر «رابین ناندی»، نماینده یونیسف(صندوق کودکان ملل متحد) در ایران در گفتوگو با کافه خبر خبرآنلاین از دلایل چرایی انتخاب امروز به عنوان روز جهانی انسان دوستی میگوید، او معتقد است برای کاهش آسیبها علیه کودکان و زنان، همه باید دست به دست هم دهند.
سرنوشت کرونا و آسیبهای آن به کودکان و زنان از دیگر مواردی است که در این گفتوگو به پرداخته شده است، متن کامل این گفتوگو در ادامه آمده است.
چرا امروز (۱۹ آگوست) بهنام روز جهانی انسان دوستی نامگذاری شده است؟
در سال ۲۰۰۳ در یکی از مراکز سازمان ملل در بغداد انفجاری رخ داد، در این حادثه تعدادی از کارمندان و همچنین آقای «سرجیو ویرا دیملو» از مقامات ارشد سازمان ملل و نیروهای بشر دوستانه کشته شدند، بعد از آن حادثه قرار شد ۱۹ آگوست هر سال روز جهانی انسان دوستی شناخته شود، دلیل این انتخاب هم این بود که تخمین زده میشود حدود ۳۰۰ میلیون نفر در جهان از بحرانهایی مانند جنگ متاثر هستند، در کنار این افراد دولتها، مردم و سازمانهای مردم نهادی که برای کمک به این افراد فعالیت میکنند از این بحرانها تاثیر میگیرند، برای همین هم شعار روز انسان دوستی برای امسال «یک دست صدا ندارد.» انتخاب شده است، به این معنا که همه ما باید برای کمک به این افراد بههم بپیوندیم چراکه فقط یک سازمان نمیتواند به تنهایی کمک کننده باشد.
شما گفتید شعار روز انسان دوستی برای امسال «یک دست صدا ندارد.» انتخاب شده و همه باید برای مقابله با بحرانها تلاش کنند از جمله دولتها، اما واقعاً خیلی از این بحرانها را دولتها ایجاد میکنند، مثلاً جنگ محصول دولتها است، در همین خاورمیانه نمونههای زیادی از جنگ وجود دارد، با اتکا به شعار امسال برای مقابله با این بحرانها پیام شما برای دولتها چیست؟
پیام من به دولتها این است که از وقوع بحرانها جلوگیری کنند، چراکه این بحرانها در هر کشوری تاثیر زیادی بر جوامع دارد، اما اگر بخواهم به عنوان نماینده یونیسف صحبت کنم قطعاً دغدغه من در تمام این بحرانها زنان و کودکان هستند، چراکه این گروه از همه اقشار آسیبپذیرترند، بنابراین در درجه اول باید از این بحرانها جلوگیری شود، و در درجه دوم اگر اتفاق افتاد آمادگی کامل برای پاسخ به نیازهای آسیبپذیرترین اقشار وجود داشته باشد.
تلاش شما در مواجهه با این بحرانها چیست؟
ما هم در یونیسف دنبال پاسخ سریع و کامل به نیازهای زنان و کودکان در زمینههای مختلف هستیم، از جمله بهداشت، تغذیه، آب سالم، فاضلاب و حمایت از کودکان در برابر سوء رفتار، و البته آموزش، یعنی اینکه مطمئن شویم در این بحرانها کودکان به تحصیل ادامه میدهند. در واقع کاری که ما انجام میدهیم این است که یک فضای امن و حمایتکننده برای کودکان و زنان ایجاد میکنیم تا کمتر از این بحرانها آسیب ببینند.
این بحرانها متوجه مهاجران هم میشود، مخصوصاً کسانیکه از جنگ گریزان هستند، در یک سال گذشته حکومتی در افغانستان قدرت گرفت که سبب مهاجرت بسیاری از افغانستانیها از جمله زنان و کودکان به ایران شد، آیا شما آماری از این مهاجرت دارید؟
واقعیت اینکه حتی قبل از پارسال و سرکار آمدن حکومت طالبان، جمهوری اسلامی ایران چندین دهه است میزبان پناهندگان افغانستانی است، تخمین زده میشود قبل از مرداد سال گذشته دو الی سه میلیون نفر پناهنده افغانستانی در ایران وجود داشت، اما سال گذشته که آن بحران در افغانستان پیش آمد بین ۵۰۰ هزار تا ۱.۵ میلیون نفر پناهنده جدید وارد ایران شده است، جا دارد همینجا از تلاشهای جمهوری اسلامی ایران برای مهماننوازی تشکر کنم، البته باید در کنار تلاشهای دولت از جامعه میزبان هم برای پذیرش این مهاجران تشکر کرد.
یونیسف برای حمایت از مهاجران افغانستانی در ایران چه اقاماتی انجام میدهد؟
ما یک مکانیزم هماهنگی سازمان ملل را داریم که فقط شامل یونیسف نمیشود، سازمان جهانی بهداشت، کمیساریای پناهندگان و چند آژانس دیگر در کنار ما با توجه به افزایش پناه جویان افغانستانی با هماهنگی اداره امور اتباع خارجی و پناهندگان وزارت کشور فعالیت میکنند و برنامههایی داریم، مانند افزایش دسترسی کودکان و زنان به خدمات بهداشت و تغذیه، کمک به حمایت از آنها در برابر سوء رفتار، کمک به افزایش دسترسی آنها به آموزش، آب و بهداشت محیط. البته تمام حمایتهای ما از زنان و کودکان مهاجر افغانستانی بهطور کلی برای همه جامعهای که در آن هستیم جاری است، یعنی خود این پناهندگان دارند در جامعه میزبان زندگی میکنند، لذا برنامه ما برای همه کودکان است که بخشی از آنها کودکان افغانستانی هستند.
ما تلاش میکنیم برای پاسخگویی به نیازهای این پناهندگان سیستمها و نظامهای خدمات رسانی کشوری را تقویت کنیم، یکی از آسیبپذیرترین افراد در جامعه ایران کسانی هستند که در مرزها زندگی میکنند، در این شرایط مهاجران افغانستانی هم به آنها میپیوندند، این باعث میشود نظام خدمات رسانی به این جامعه از قبیل بهداشت، آموزش و آب تحت فشار قرار بگیرد، ما تلاش میکنیم این نظامها را تقویت کنیم تا به افراد بیشتری خدمات رسانی شود. ما در ایران علاوه بر وزارت بهداشت با ۹ وزارتخانه دیگر هم همکاری داریم و سعی میکنیم سیستمها و نظامهای خدمات رسانی در برابر شوک مقاوم باشد، چراکه ایران جزو کشورهایی است که ممکن است بلایای طبیعی در آن زیاد رخ بدهد و مهم است سیستمها طوری تقویت شوند که در این بلایا مقاوم شوند، طوری که در هنگام مواجهه با بحرانها خدمات رسانیشان ادامه پیدا کند.
شما گفتید تلاش میکنید برای حمایت از کودکان و زنان آسیبپذیر ایرانی و مهاجر نظامهای خدمات رسانی را تقویت کنید، علاوه بر این در راستای این حمایتها ممکن است، نیاز به تهیه و وارد کردن کالا و اقلام بهداشتی و آموزشی داشته باشید، از طرفی ما میدانیم ایران در این سالها تحریم است و واردات کالا و دارو مشکلات خودش را دارد، این تحریمها چقدر در اقدامات شما برای کمک به قشر آسیبپذیر جامعه تاثیر گذاشته است؟
چند سال اخیر برای ایران سالهای چالش برانگیز بوده است، همچنین در پاندمی کرونا تاثیر تحریمها تشدید شد، این مسئله بر روی تهیه اقلام پزشکی و غیره از بازارهای جهانی تاثیر گذاشت، برای پاسخ به این مسئله سازمان ملل یک بسته حمایتی طراحی کرد که در حوزههای مختلف بتواند کمک کند، مثلاً کاری که یونیسف انجام داد برای ارسال واکسنهای کرونا به ایران از طریق سازوکار کووکس تلاش کرد، حدود ۱۶ میلیون دز واکسن کرونا به ایران ارسال شد که از این تعداد حدود ۱.۶ تا ۲ میلیون دز برای پناهندهها بود و بقیه برای جامعه ایران استفاده شد.
یونیسف برای نگهداری واکسنها در شرایط مناسب یکسری اقلام مانند زنجیره سرما وارد ایران کرد، همچنین یکسری دستگاههای نبولایزر با بهترین کیفیتها برای کودکانی که از بیماری سیستیک فیبروزیس رنج میبردند به درخواست وزارت بهداشت تهیه و وارد کردیم، این دستگاهها به دلیل تحریمها قابل خرید نبود. همچنین پانسمانهای مخصوص کودکان پروانهای که باز هم به دلیل تحریمها محدودیتهایی در تهیه آن وجود داشت با همکاری یونیسف تهیه و به وزارت بهداشت تحویل داده شد.
ضمن اینکه این قبیل اقدامات فقط برای یونیسف نیست، کل آژانسهای سازمان ملل که در ایران هستند دور هم جمع شدند، مثل سازمان بهداشت جهانی، صندوق جمعیت سازمان ملل، برنامه توسعه سازمان ملل و سایرین.
البته یک نکته مهم این است که علاوه بر کووید و تحریمها مشکلات اقتصادی ایران و تورم به مشکلات سیستمهای خدمات رسانی دامن زد.
به خاطر دارید ۱۶ میلیون واکسن کرونا را در چه تاریخی وارد ایران شد؟
این واکسنها یکجا وارد ایران نشدند، میشود گفت از اواسط ۲۰۲۰ تا نیمه اول ۲۰۲۲ وارد کشور شدند.
بهطور کل کیفیت انواع خدمات رسانی مانند بهداشت و آموزش به اقشار آسیبپذیر جامعه در ایران نسبت به دیگر کشورهای جهان چگونه است، بهخصوص در مناطق مرزی ایران؟
بهطورکلی نظام بهداشت و آموزش ایران خوب است و نسبت به دهه ۱۹۹۰ پیشرفتهای زیادی داشته است، اما صحبت شما درست است که این موضوع در همه جای کشور یکسان نیست، قطعاً مناطقی وجود دارد که محرومیتها در آنجا بیشتر است، اتفاقاً دلیل وجود یونیسف این است که از آن مناطقی که احتیاج بیشتری دارند و آسیبپذیرتر هستند حمایت کند تا خدمات رسانی به آنها بیشتر شود.
بعد از شیوع ویروس کرونا نظام خدمات رسانی بهداشتی و آموزشی در ایران مناسب بود؟
نظام آموزشی کشور تحت فشار قرار گرفت، ناگهان مدارس تعطیل شد، بچهها مدرسه نرفتند، در یکسری مناطق آموزش آنلاین انجام شد اما در خیلی جاها این امکان فراهم نشد، واقعیت اینکه در خیلی از مناطق مرزی بچهها نتوانستند به صورت آنلاین آموزش را ادامه دهند. ما بعد از این باید تلاش کنیم افرادی که از تحصیل بازماندند مجدد به آموزش برگردند، درخصوص خدمات بهداشتی هم همینطور، یعنی آیا کودکانی هستند که خدمات واکسن دریافت نکرده باشند، لذا باید شرایط تزریق و تکمیل واکسن را برای آنها تامین کرد. همچنین پاندمی سبب شد مشکلات روانی اجتماعی در کودکان و نوجوانان ایجاد شود، و این مسئله سیستم خدمات رسانی ما را هم تحت تاثیر خودش قرار داد.
شما دائم از افزایش تواناییها برای ارائه خدمات به قشر آسیبپذیر به خصوص در مواقع بحرانی صحبت میکنید و معتقدید سیستم ارائه این خدمات باید توانانی مقابله با شوکهای احتمالی را داشته باشد، اقدامات و همکاریهای دولتی در ایران برای افزایش این توانایی مناسب توقع شما است؟
بله ما همکاری نزدیکی با دولت جمهوری اسلامی ایران داریم، البته افزایش تواناییها برای مقابله با شوکهای احتمالی خواسته خود دولت است و ما اینجا از آنها حمایت میکنیم، همه تلاشها به این سمت است که سیستم خدمات رسانی پایدار باشد، ما دنبال همکاریهای پایدار هستیم که از سال ۲۰۲۳ تا ۲۰۲۷ چارچوب اصلی اقدامات ما را شکل میدهد، اما ستونهای اصلی این برنامه پاسخ به بحران، تقویت نظامهای خدمات رسانی، احیای اقتصادی، کمک به سیستم خدمات بهداشتی بعد از پاندمی و همینطور اقدامات مربوط به کمبود آب است، در این راستا ما نه فقط با دولت بلکه با جوامع از نزدیک کار میکنیم، هم با هلال احمر همکاری داریم و هم با مردم، واقعاً یک دست صدا ندارد، خدمات رسانی به اقشار آسیبپذیر فقط از عهده یک سازمان برنمیآید بلکه نیاز به همکاری دارد تا برنامهها پیش برود.
پیشبرد برنامهها و همکاریهای پایدار نیاز به آمار و اطلاعات دارد، شما گفتید رابطه خوبی با دولت دارید، آیا دولت ایران آمار و ارقامی درخصوص آسیبهایی که متوجه زنان و کودکان هست به شما میدهد؟
صحبت شما کاملاً درست است، ما همیشه به آمار درست و تفکیک شده نیاز داریم، در این زمینه با دولت در تماس هستیم، با مرکز آمار ایران همکاری خوبی داریم، تجارب جهانی درخصوص روشها و تکنیکهای آمارگیری درحوزه زنان و کودکان، و همچنین خوانش و نتیجهگیری از این آمارها را در اختیارشان میگذاریم تا ظرفیتهای آمارگیری را تقویت کنیم. همین الان هم برنامههای مختلفی در زمینه پایش آمار و ارقام با وزارتخانههای مختلف داریم.
نگاه من هم مانند شما به انسان دوستی فراملی است، بنابراین این سوال را مطرح میکنم، ما میدانیم دولتها ممکن است برای ارائه دستاورد مثبت آمارها را دقیق ارائه ندهند، از شما میپرسم آیا وظیفه سازمان شما هست که این آمارها را حقیقتیابی کند؟
آمار دستهبندی مختلفی دارد، یکسری آمار دائمی وجود دارد مانند تعداد افرادی که از خدمات بهداشتی در هر سال بهرهمند میشوند، آمارهای دورهای مانند سرشماریها داریم، برخی از کشورها مکانیزمهای مشخصی برای حقیقتیابی دارند، برخی از کشورها هم انواع آمار گیری را انجام میدهند و با مقایسه آنها متوجه اختلافها میشوند، اما مهمتر از خود آمار استفاده کردن از آن اهمیت دارد، برخی از کشورها آمارهای زیادی دارند اما در برناهمریزیها چندان از آن استفاده نمیکنند. نکته مهم اینکه حتی اگر آمارها صد در صد درست نباشند اما به طور کلی مسیر را درست مشخص کنند باز هم میشود به آن اکتفا کرد و برنامهریزی کرد. به نظرم درخصوص آمار چند نکته اهمیت دارد، در دسترس بودن آمار، کیفیت آمار، صحت آمار و استفاده درست از آمارها.
از میزان در دسترس بودن، کیفیت و صحت آمارهایی که در ایران به دستتان میرسد رضایت دارید؟
بله اما همیشه جای پیشرفت وجود دارد، درخصوص همه کشورها اینگونه است، ما به عنوان یونیسف به کشورها درباره گردآوری و تحلیل بهتر دادهها کمک میکنیم.
با توجه به آمارهایی که در اختیار دارید، مهمترین آسیب اجتماعی که در جامعه ایران کودکان را تهدید میکند چیست، آسیبی که به مرحله هشدار رسیده باشد؟
ما به آسیبهای اجتماعی نگاه یکپارجه داریم، کودکانی هستند که متاثر از نقض قانون قرار دارند، کودکانی که شاهد وقوع جرم هستند، و کودکانی که حتی در معرض ارتکاب به جرم هستند، در این زمینه با شرکای زیادی از جمله، سازمان زندانها، وزارت دادگستری، قوه قضائیه همکاری داریم، سعی میکنیم برای آنها ظرفیت سازی شود تا با هر گروه از این کودکان چگونه رفتار شود، و چه استانداردهایی وجود دارد.
اما مشخصاً درباره تاثیر کودکان از وقوع جرم، ارتکاب به جرم، یا شاهد وقوع جرم بودن آماری ندارید؟
واقعا همانطور که گفتم یکپارچه نگاه میکنیم، چراکه گاهی هرکدام از انواع این آسیبها افزایش یا کاهش پیدا میکنند، ما روی حمایت از کودکان متمرکز هستیم، فرقی نمیکند هر کدام از حقوق کودکان نقض شود یک آسیب است، کودک باید از تمام حقوق خود برخوردار باشد و اگر حقوق کودک در هر حوزهای نقض شود یعنی کودک در معرض آسیب قرار دارد.
برای مقابله با این آسیبها علاوه بر دولتها خود خانوادهها و مردم جامعه نقش جدی دارند، در واقع والدین و جامعه اولین کسانی هستند که میتوانند به آسیبها و محرومیت کودکان از حقوقشان واکنش نشان دهند.
چقدر با سازمانهای مردم نهاد ارتباط دارید؟ آیا کیفیت این سازمانها برای مقابله با آسیبها مناسب است؟
ما همکاری قدیمی با جمعیت هلال احمر داریم، با تعدادی از سازمانهای مردم نهاد هم همکاری داریم، درخصوص این سازمانها هم همان نکته قبلی قابل توجه است، این سازمانها هم باید نسبت به شوکهای احتمالی مقاوم شوند، اگر اتفاقی در کشور بیفتد قبل از دولت این گروهها هستند که باید اول وارد میدان شوند.
اگر از بحث آسیبها فاصله بگیریم، من میدانم شما اپیدمیولوژیست هم هستید، جهان امروز گرفتار یک پاندمی شده است، فکر میکند سرنوشت کرونا و جهان به کجا ختم شود؟
پیشبینی مشکل است، ویروس کرونا ذات ناپایدار دارد، حتما در آینده واریانتهای بیشتری از این ویروس خواهد آمد. اما نکته مهم اینکه واکسیناسیون جلوی مرگومیرهای زیاد را گرفت، هرچند از اول هم گفته شده واکسیناسیون فقط از مرگ و ابتلای شدید جلوگیری میکند، الان ایران در موج هفتم است، تعداد ابتلا خیلی بالا است اما تعداد مرگومیرها کم است، بنابراین باز هم باید به تزریق واکسن تاکید کرد، بهخصوص برای اقشار آسیب پذیر.
امروز توزیع عادلانه واکسن در تمام دنیا وجود ندارد، واکنش شما به این مسئله چیست؟
بله، برابری واکسن وجود ندارد، برای همین بود که سازوکار کووکس ایجاد شد، البته در تاریخ همیشه همینطور بوده، ساخت اولین واکسنها تا رسیدن به تولید انبوه و استفاده حداکثری طول کشیده است، درباره واکسن کرونا همینطور است، البته با سازوکار کووکس توانستیم در سال اول به کشورهای فقیرتر کمک کنیم اما به هدف نهایی نرسید، و نشد که عدالت در دسترسی واکسن به طور کامل برقرار شود، حتی خیلی از شرکتهای تولید کننده نتوانستند وارد بازار شوند، اینها درسهایی است که باید از پاندمی کووید۱۹ برای آینده گرفت.
هنوز کشوری مانند چین ایده کووید صفر را دنبال میکند، با اولین نشانهها دست به قرنطینه میزند، در مقابل کشورهایی هم هستند که پروتکلها را کاهش دادند، شما کدام روش را ترجیح میدهید؟
قرنطینه کامل هزینههای خودش را دارد، در ماههای اول کرونا دیدیم وقتی یک کشوری کامل قرنطینه شد چه آثار سو و روانی بر جامعه گذاشت و همینطور اقتصاد کشور از کار افتاد، بنابراین آن قرنطینه هزینهبر است، ما باید خوشحال باشیم که به فاصله کمی از شیوع کرونا واکسنها توانستند جلوی مرگ و میر رو بگیرند. به نظرم در حوزه سلامت اجتماعی همیشه باید یک تعادل بین تصمیات ایجاد شود که کمترین آثار سو و تخریبی را دارد، بنابراین شاید واقعا بهترینی وجود نداشته باشد، بلکه کشورها فقط باید بتوانند با کمترین آسیب با این پاندمی مقابله کنند.
به عنوان پرسش آخر یکسال از ماموریت شما در ایران میگذرد، نگاهتان به ایران قبل و بعد از این یکسال تغییری کرده است؟
۳۱ آگوست دقیقا یکسال هست که من به ایران آمدم، اصالتاٌ اهل هندوستان هستم ، ما با ایران مشترکات زیادی داریم، قبل از اینکه اینجا بیایم کتابهایی از شاعران بزرگ ایرانی خواندهام، اما چیزی که من را خیلی تحت تاثیر قرار داده گشاده روبودن و مهماننوازی مردم است، من اینجا راحت هستم و برای من تحسین برانگیز است که مردم ایران در برابر مشکلات زیادی مانند پاندمی کووید۱۹ و مشکلات اقتصادی مقاومت دارند و همچنان با فرهنگ و مدنی هستند.
1 of 5

گزارش
۰۴ سپتامبر ۲۰۲۲
مصاحبه اختصاصی UNHCR با روزنامه ایران
از دیرباز میهمان نوازی ما ایرانی ها زبانزد خاص و عام بوده است. حالا سالیان سال است که همزمان با شروع جنگ در کشور افغانستان، شهروندان این کشور به ایران پناه آورده و مشغول زندگی هستند. آنها دیگر اینجا را همچون کشور خود دوست دارند، کودکان شان اینجا تحصیل می کنند، دانشگاه می روند، همین جا ازدواج می کنند و تشکیل زندگی هم می دهند. دولت و مردم ایران هم همواره با رویی گشاده از آنچه در توان داشتند، برای خدمتگزاری به این میهمانان دریغ نکردند. آخرین نمونه بارز صحت این کلام هم با آغاز واکسیناسیون گسترده در مقابله با بیماری کووید 19 بود، هنگامی که پناهندگان هم مانند همه شهروندان ایرانی واکسینه شدند. ادامه تحصیل، برخورداری از اشتغال و بهره مندی از بهداشت و موضوع سلامت با طرح بیمه سلامت پناهندگان همگی گواه میهمان نوازی ما ایرانی ها هستند. براساس داده های دریافت شده از دولت در ماه اکتبر سال 2020 میلادی، حدود 800هزار پناهنده دارای کارت در ایران اقامت دارند که از این تعداد حدود 780 هزار افغانستانی و 20 هزار نفر عراقی هستند. همچنین حدود 586 هزار افغانستانی دارای گذرنامه با روادید ایران هستند که شامل افرادی نیز می شود که قبلا کارت آمایش داشته و به منظور ادامه تحصیلات دانشگاهی روادید دانشجویی دریافت کرده اند، البته رقمی در حدود 2,1 میلیون افغانستانی فاقد مدرک نیز در کشور اقامت دارند. به بهانه روز و هفته جهانی بشردوستی بر آن شدیم تا گفت و گویی با ایوو فریسن، نماینده کمیسرعالی آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد در جمهوری اسلامی ایران داشته باشیم، که در ادامه می خوانید؛
در هفته بشردوستی هستیم، ایران کشوری است که سال هاست، آمار بالایی از پناهندگان را میزبانی کرده. نظر شما درباره بشردوستی ایرانی ها چیست؟ مدت هاست که به دلیل بروز جنگ در افغانستان میزبان مردمان عزیز همسایه خود بودیم و تا جایی که توانستیم مانند سایر شهروندان ایرانی، به ایشان خدمات ارائه دادیم، در دوران کرونا در بحث واکسن هم آنها را مانند خود دانستیم، چه تعریفی می توانید از نقش کشور ایران در ارتقای حس بشردوستی داشته باشید؟
ایران یکی از کشورهای نمونه ای است که نشان داده در زمینه میزبانی از مهاجران و پناهندگان بسیار خوب عمل کرده و مدت زیادی است که در حال میزبانی است؛ می توان گفت بیش از 40 سال از زمان میزبانی ایران می گذرد، در واقع ایران، خدمات فراگیری برای پناهنده ها ایجاد می کند، خدمات درمانی پایه، تحصیلات و آموزش و همانطور که گفتید در دوران کرونا برای همه افرادی که در ایران زندگی می کردند، چه آنها که پاسپورت داشتند و چه فردی که مدرک داشته و پناهنده بوده واکسن زده شد. همیشه گفتیم که ایران رویکردهای مثبتی در خصوص افراد پناهنده دارد و این قابل تقدیر است و ما هم افتخار می کنیم که از فعالیت های ایران، حمایت می کنیم.
روزهای بین المللی زیادی در دنیا وجود دارد که روز بشردوستی تنها یکی از آن روزها محسوب می شود، از اهمیت برگزاری این روزها به طور عام و به طور خاص روز و هفته بشردوستی بگویید.
باید بگویم که بهتر است هرروز، روز بشردوستانه باشد اما به هرترتیب یکسری روزها به طور خاص نامگذاری شده اند تا پیام مشخصی داشته باشند. در چند سال اخیر افراد زیادی به دلایل گوناگون با تحت تاثیر قرار گرفتن زندگی آنها، به سمت مرزها حرکت کردند و به کشورهای دیگر پناهنده شدند. با رو به افزایش رفتن تعداد پناهندگان، کار هم سخت تر می شود. در روز جهانی پناهنده این فرصت فراهم است که به سازمان های دیگر یادآوری کنیم شرایط به شکلی است که افرادی مجبور به ترک خانه و کشور خود می شوند بنابراین همکاری ها در این حوزه باید بیشتر شود؛ این در حالی است که فقط ما نباید در مرکز توجه باشیم، این افراد نیازمند و آسیب دیده هستند که باید در مرکز توجه باشند و برای آنها باید خدمت رسانی صورت گیرد. علاوه بر سازمان های دولتی، افرادی در نهادها، ان .جی. اهای بین المللی و وزارتخانه ها هم به پناهندگان خدمت رسانی می کنند، به عنوان نمونه در خود کشور ایران یعنی کارمندان ما هم نقش حمایتی دارند و وظیفه سنگینی بر دوش ایشان قرار گرفته، دفاتر ما در مشهد، شیراز، اصفهان و کرمان فعال هستند و روزانه در حال انجام امور پناهندگان هستند. با پدرها، مادرها و فرزندان آنها صحبت و نیازهای آنها را بررسی می کنند. البته ما امکان برآورده کردن تمامی نیازهای آنها را نداریم و نیاز به حمایت داریم. مخصوصا افرادی که نیاز به بودجه بیشتری دارند. در واقع بحث مشکلات اقتصادی هم در کنار بقیه مشکلات، وجود دارد. در این روز خاص باید از افرادی که به پناهنده ها خدمات رسانی می کنند، تشکر شود.
به عنوان نماینده کمیسرعالی آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد در جمهوری اسلامی ایران در خصوص کار، ماموریت و اهداف این کمیساریا را توضیح دهید.
موضوع مهمی که در خصوص اغلب افرادی که تازه وارد کشور می شوند یا آنهایی که از قبل در ایران حضور داشتند، وجود دارد، این است که فضایی حمایتی برای این افراد ایجاد کنیم، یعنی در واقع آنها بتوانند مدتی را در ایران بمانند و به کشور خود بازگردانده نشوند، چون هنوز کشور افغانستان امنیت ندارد. عمده کار ما هم کمک به دولت در زمینه رسیدگی به کارهای پناهندگان است، به عنوان مثال در نام نویسی، بدست آوردن آمار و اعطای مدارک هویتی همکاری می کنیم. از سویی تا زمانی که افراد در کشور حضور دارند، نیازمند شغل هستند، پس ما باید کمک کنیم تا این افراد به بازار کار دسترسی داشته باشند. برای دستیابی به این امر، هم به دولت و هم به سازمان های مربوطه کمک می کنیم. در بحث آموزش برای کودکان، نوجوانان و حتی بزرگسالان هم پیگیری های لازم را انجام می دهیم، در این حوزه آموزش های فنی و حرفه ای نیز لحاظ می شود تا افراد، ابتدا بتوانند آموزش ببینند و پس از حرفه آموزی شروع به کار کنند. تمرکز دیگری هم که داریم، موضوع سلامت و خدمات درمانی است. ما باور داریم که پناهنده سالم، پناهنده مثمرثمر و تاب آوری است که می تواند هم در ایران، فرد کارآمدی باشد و هم زمانی که اوضاع کشورش خوب شد و توانست بازگردد، انسان مفیدی برای کشور خود باشد. می توانم به طور خلاصه بگویم که سه بخش دسترسی به حمایت، برآورد نیازهای اولیه و معیشت برای ما خیلی مهم است و همواره هم در این موضوعات فعال هستیم و از دولت و سازمان هایی که در این زمینه فعالیت می کنند، حمایت می کنیم.
مردم عادی و شهروندان چگونه می توانند از اقدامات بشردوستانه حمایت کنند، چه پیشنهادی برای آنها دارید؟ خیلی ها دوست دارند، کمک کنند ولی آگاهی لازم در این زمینه ندارند.
نیازی نیست که کار بشردوستانه همیشه به صورت حرفه ای باشد، همه افراد می توانند کار بشردوستانه انجام دهند، هر روز دور و بر خودمان فرصت ها و موقعیت هایی پیش می آید که می توانیم به دیگران کمک کنیم، اگر فردی سوالی می پرسد یا به اطلاعاتی نیاز دارد، در اختیارش قرار دهیم. می توانیم کمک مالی کنیم یا اگر فرد به چیز خاصی نیاز دارد، تهیه کنیم. همیشه هم بحث پول نیست، می توان به عنوان کارآموز در سازمان های بشردوستانه کار کرد یا به طور خاص می توان کمک های شخصی داشت، به عنوان مثال هنگامی که وارد سوپرمارکت می شوید، وقتی کسی منتظر کمک شماست، از او دریغ نکنید. اگر کسی نیاز به کمک داشته باشد، حتما کمک کنید. از طرفی در مناطق مختلف شهر، صندوق های خیریه وجود دارد و می توانید به صورت مالی از طریق آن صندوق ها کمک خود را ارائه دهید. در عین حال سازمان های معتبری هم وجود دارند که می توان با واریز وجه نقد به حساب آنها، به افراد مورد نظر کمک کرد. در وهله اول لازم است، به این درک و فهم برسیم که چرا این افراد در این موقعیت قرار گرفته اند. اگر کسی پول ندارد یا فردی پناهنده یا بیمار شده، حتما دلیلی دارد و نباید آن فرد را به شکل مشکل دید. باید درک کنیم این افراد به خاطر شرایط خاصی دچار مشکل شده اند، به اعتقاد من درک شرایط این افراد، مهم ترین مساله است. اگر ما این افراد را به شکل تهدید ببینیم، نه تنها فایده ای ندارد، بلکه شرایط بدتر هم می شود و امکان کمک هم وجود ندارد، در نهایت هم سبب می شود، ترس از فرد بیگانه داشته باشیم یا اینکه باعث جدایی و فاصله افتادن بین ما و پناهندگان می شود. آنچه از اهمیت ویژه ای برخوردار است، درک پناهندگان است، باید متوجه باشیم تمامی این افراد هم مانند ما ظرفیت های مثبت زیادی دارند. پناهنده، فردی نیست که یک گوشه بنشیند و هیچ فایده ای نداشته باشد، اتفاقا برعکس یک پناهنده دوست دارد، دسترسی به بازارکار، استخدام، آموزش و تحصیل داشته باشد تا بتواند به جامعه ای که در آن پناهنده شده، کمک کند. راحت بتواند سفر کند، دسترسی به خدمات درمانی داشته باشد، ازدواج کند و تشکیل خانواده دهد و در آخر هم وقتی شرایط مناسب شد به کشور خود بازگردد. این افراد شاید بسیار بیشتر از ما امید و انگیزه دارند، فقط باید درک شوند.
در خصوص موضوع WHD (روز جهانی بشردوستی) امسال و اهمیت آن، همچنین هدف کمپین توضیح دهید.
پیام امسال به انگلیسی It takes a village است، البته به فارسی ترجمه شده (یک دست صدا ندارد) و برگرفته از جمله ای است بدین معنا که برای بزرگ کردن یک کودک از قبیل رسیدگی، تامین سلامت و تحصیلات و مطالباتی از این دست، در واقع نیاز است که یک جامعه دست در دست یکدیگر دهند تا به نتیجه مطلوب برسند. هدف ما از انتخاب این پیام این است که به گوش دیگران برسانیم، برای برطرف کردن نیازها، لازم است همراهی دیگران هم وجود داشته باشد تا بتوانیم به این افراد کمک کرده و در نهایت نیازهای شان را برطرف کنیم.
مردم چگونه می توانند به طور خاص از این کمپین حمایت کنند؟
نکته اول این است که افراد دغدغه مندی باشیم و چشم و گوش مان باز باشد و افرادی را که نیاز به حمایت دارند، ببینیم. همچنین از کسانی که تحت تاثیر مشکلات اقلیمی قرار گرفته اند یا به خاطر درگیری و مشکلات اقتصادی نیاز به کمک دارند، دستگیری کنیم. اگر در خانه خود امکاناتی دارید از جمله پول، غذا یا حتی وقت گذاشتن برای کسی، از این افراد دریغ نکنید. برخی با خود می گویند که شرایط پناهندگی خوب نیست و دوست دارند برای پناهندگان کاری کنند، این خیلی خوب است. از طرفی می توان وارد کار بشردوستانه شد، مثلا در دفتر ما در ایران 90 درصد افراد ایرانی هستند، آنها هم به غیرایرانی ها کمک می کنند و چون ما در عین حال به جامعه میزبان هم کمک می کنیم به افراد ایرانی هم کمک می کنیم.
برای تشویق دنیا به بشردوستی و افزایش حس بشردوستی چه اقداماتی تاکنون انجام شده و از حالا به بعد چه اقداماتی می توان داشت؟
سوال خوبی را مطرح کردید، یکسری اقدامات از مسیرهای رسمی انجام شده و پیام حس بشردوستی را منتقل می کند، مانند نشست هایی که در سازمان ملل برگزار می شود و بخش دیگری هم مانند پروژه هایی است که ما یا مثلا سازمان صلیب سرخ و هلال احمر یا ان.جی.اهای دیگر انجام می دهیم. این اقدامات به نوعی سایرین را هم تشویق می کند که کارهای بشردوستانه انجام دهند و می توان گفت که توجه سایرین را هم جلب می کند. مساله ای که وجود دارد برای تمام این اقدامات نیاز به پول است. بخشی از این مبالغ به دست مان می رسد. با وجود این در مقایسه با پولی که به عنوان مثال در صنایع دفاعی یا سرگرمی هزینه می شود، مبلغ بسیار کمی است، اما کمک بیشتری از سایرین مورد نیاز است یا اینکه باید این امر در اولویت بالاتری قرار گیرد. در سطح جهانی کارهای بشردوستانه باید در اولویت بیشتری باشند. این اواخر در جنگ اوکراین دیدیم که کمک های زیادی جمع شد، اما ما علاقه مند هستیم که برای تمامی وضعیت های اضطراری شاهد کمک های همه جانبه باشیم. در آفریقا، خاورمیانه، حتی در ایران کمک های بشردوستانه باید بیشتر باشد.
پیرو این صحبت، آیا فکر می کنید به تعبیری از آنجا که اوکراینی ها سفیدپوست هستند، به این شکل هنگفت کمک ها سرازیر شده است؟ مشابه این قبیل جنگ ها در کشورهای دیگر مانند افغانستان، لبنان و... هم داشتیم اما گویی سفیدپوست ها جایگاه ویژه تری دارند. این صحبت ها همواره مطرح شده است. شما هم تایید می کنید؟ نظر شما در این خصوص چیست؟
در ابتدای ماجرای اوکراین، کمیسرعالی ما خیلی واضح و شفاف سخنرانی کردند و این صحبت را هم مطرح کردند که چقدر خوب است، مرزها باز هستند و اوکراینی ها می توانند وارد کشورهای دیگر شوند، به آنها سرپناه داده شده و خدمات درمانی دارند ولی این خدمات نباید محدود به این باشد که شما چه رنگ پوستی دارید یا در چه کشوری زندگی می کنید. باید مرزها به شکل یکسان به روی همه باز باشد. برای رسیدن به این هدف، باید درک بهتری از چرایی مساله پناهندگی داشته باشیم. وقتی تامل می کنیم، پی می بریم که دلیل پناهندگی افراد در هر جای دنیا ریشه های یکسانی دارند. تبعیض، جنگ، درگیری و مشکلات دیگر از عمده این دلایل هستند. اگر برخی کشورها تمایلی به پذیرش پناهنده ندارند یا به هر نحوی از این کار امتناع می کنند، قابل فهم است اما در عین حال آنها می توانند به کشورهایی که در آن منطقه درگیر شده اند، کمک کنند؛ به عنوان مثال در مورد افغانستان، می توان پس از کشور افغانستان به پاکستان با بیش از یک میلیون پناهنده و همچنین کشور ایران کمک شود تا در نتیجه این حمایت ها کشورهایی که پناهنده پذیرفته اند، بتوانند به آنها خدمات رسانی کنند. این درست نیست که ایران سهم زیادی در تقبل هزینه های پناهندگی داشته باشد. ما به این امر، تقسیم کار و تقسیم بار مسئولیت می گوییم و باید صحیح انجام شود. آنچه که ما به دنبالش هستیم، مرزهای باز، با ذهن های باز است تا پناهنده ها به راحتی پذیرفته شوند و بتوان از این افراد حمایت های لازم را به عمل آورد.
شاهد هستیم که جنگ های زیادی توسط کشورهای قدرتمند در می گیرد که سبب می شود خیلی از افراد بیگناه، آواره شده و به کشورهای دیگر پناهنده شوند. در واقع مسبب این اتفاق کشورهای قدرتمند هستند. پیام این روز برای آن کشورها چیست؟
این سوال هم خیلی سوال خوبی است اما پاسخ اصلی این سوال را دیپلمات ها یا تحلیلگران باید بدهند، هرچند مدارک زیادی وجود دارد که نشان می دهد درگیری، دلیل اصلی جابه جایی چه در داخل کشورها و چه خارج از آنهاست و این صحبت امری واضح است و نادانسته نیست، اتفاق جدیدی که افتاده این است که درگیری با عوامل دیگری هم ترکیب شده، به عنوان مثال، مسائل اقلیمی یا کمبود منابع طبیعی مانند آب. این عوامل همانند زنجیره ای با یکدیگر ترکیب شده و تاثیرات منفی را بر زندگی افراد بیشتر می کند. در نهایت هم مردم را مجبور می کند که حرکت کرده و از کشور خود خارج شوند. راه حل های کوچک برای گذار از این بحران ها فایده ای ندارند و باید در جست و جوی راه حل های سازنده باشیم تا بتوانیم مسائل را حل کنیم، وقتی شرایط خوب نباشد، اصلا عجیب نیست که فردی از کشوری دیگر وارد ایران شود یا به ترکیه برود یا به کشورهای دیگر پناه ببرد.
این امر خیلی طبیعی است، اگر شرایط من یا شما هم بد باشد، همین کار را خواهیم کرد. چنانچه یک کشاورز باشید و دیگر زمینی برای کشت نداشته باشید یا اینکه آب وجود نداشته باشد یا در کشور خود حق و حقوق تان پایمال شود، ناچار به مهاجرت خواهید بود. کارهای بشردوستانه ما راه حل اصلی نیست و تنها تسکین موقت است، راه حل اصلی صلح، آرامش، توسعه و دسترسی به حقوق بشر است. نکته اینجاست که تمامی رهبران کشورهای دنیا هم این مساله را می دانند و تنها باید به آن عمل کنند.
لینک خبر در روزنامه ایران:
http://www.irannewspaper.ir/newspaper/page/7985/1/623715/0
1 of 5
گزارش
۲۵ اوت ۲۰۲۲
مصاحبه اختصاصی سازمان ملل متحد در ایران با اعتماد
نقش ساختاری سازمانهای بینالمللی و به ویژه سازمان ملل متحد در جهان امروز غیرقابل انکار است. در حالی که دنیا با مجموعه گستردهای از مشکلات ناشی از مسائل طبیعی نظیر تغییرات اقلیمی یا مسائل دیگری نظیر جنگها و تقابلها مواجه است، هیچ دولتی به تنهایی قادر به حل این مشکلات نیست و از همینرو است که سازمانهای بینالمللی و به ویژه سازمان ملل متحد نقش غیرقابل انکاری در حل مشکلات بشری پیدا میکنند.
به گزارش روزنامه اعتماد از ارسال کمکهای بشردوستانه به نقاط مختلف دنیا تا میانجیگری برای حل بحران امنیت غذایی در جهان، از رسیدگی به وضعیت پناهجویان تا مبارزه با قاچاق مواد مخدر. «اعتماد» به مناسبت روز جهانی بشردوستی در گفتوگو با استفان پریزنر، هماهنگکننده مقیم سازمان ملل متحد در جمهوری اسلامی ایران به بررسی نقش و عملکرد این سازمان بینالمللی در ایران پرداخته است. این گفتوگو را در ادامه میخوانید.
* روز جهانی بشردوستی چیست و چرا سازمان ملل این روز را به این نام، نامگذاری کرده است؟
ما هر ساله در نوزدهم آگوست روز جهانی بشردوستی را گرامی میداریم. مناسبتی که باعث نامگذاری این روز شده در واقع یک مناسبت غمانگیز است. انفجار فاجعهبار یک بمب در هتل «کانال» بغداد در سال 2003 که باعث شد 22 نفر از کارمندان سازمان ملل متحد از جمله سرجیو وییرا دیملو نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد در عراق کشته شوند دلیل اصلی نامگذاری این روز است. من شخصا این روز را به خوبی به یاد میآورم. او (سرجیو وییرا دیملو) مردی بود که همه ما از او میآموختیم و چشم به او داشتیم. من در آن زمان یکی از کارمندان جوان سازمان ملل متحد بودم و بعضی از کسانی را که در 19 آگوست 2003 کشته شدند، میشناختم. از آن روز، ما هر سال 19 آگوست را گرامی میداریم تا هم فداکاریهایی را که فعالان در حوزه اقدامات بشردوستانه در تمام جهان انجام میدهند را گرامی داشته باشیم و هم تلاشها و دستاوردهای فعالان در حوزه اقدامات بشردوستانه را جشن بگیریم.
* امسال سازمان ملل متحد در کارزار خود برای بزرگداشت روز جهانی بشردوستی از یک ضربالمثل که گویا ریشه آفریقایی دارد، استفاده کرده است: It Takes A Village To Raise a Child. معنا و مفهوم این جمله چیست؟
بله، امسال ما از هشتگ ItTakesAVillage# استفاده میکنیم تا روی تلاشها و خدماتی که صدها هزار داوطلب و متخصص در حوزه اقدامات بشردوستانه ارایه میدهند تا بتوانند کمکهای بشردوستانه را به دست میلیونها نفر در سراسر جهان برسانند، نور بتابانیم. معنای واقعی این جمله این است که بهطور معمول به حمایت و کمک ساختارهای حمایتی متعددی در حوزههای آموزش، بهداشت آب، غذا، سلامت و بسیاری از حوزههای دیگر در کنار کمک کارشناسان و متخصصان در حوزههای مختلف نیاز است که بتوان یک بسته حمایتی مناسب برای کسانی که نیاز به کمک دارند و تعدادشان نیز متاسفانه رو به افزایش است، آماده کرد. ما دیگران را تشویق میکنیم تا در این کارزار با هشتگ ItTakesAVillage# مشارکت داشته باشند تا بتوانیم بهتر از گذشته تلاشهای فعالان حوزه اقدامات بشردوستانه را به تصویر بکشیم.
* در حال حاضر در کدام مناطق جهان، بیشترین نیاز به اقدامات بشردوستانه وجود دارد و کدام مناطق خطرناکترین مناطق برای فعالان این حوزه هستند؟
اگر بخواهیم از همسایگان ایران شروع کنیم، باید بگویم همه ما میدانیم که افغانستان کشوری است که نیاز زیادی به کمکهای بشردوستانه در حوزههای مختلف دارد. سال گذشته، 17.7 میلیون نفر از مردم این کشور واجد دریافت کمکهای بشردوستانه تشخیص داده شدند و تقریبا 17.5 میلیون نفر از آنها کمکهای بشردوستانه دریافت کردند. کشورهای دیگری هستند که نیاز زیادی به کمکهای بشردوستانه دارند، ازجمله سودان جنوبی، یمن، سوریه، اتیوپی و اوکراین. اگر بخواهیم از آمارها و حجم کمکهای بشردوستانه حرف بزنیم، باید بگویم بر اساس تخمینها در سال 2021، بیش از 235 میلیون نفر در جهان به این کمکها نیاز داشتند و این رقم در سال 2022 با افزایشی قابل توجه به عدد 274 میلیون نفر خواهد رسید. هدف سازمان ملل متحد امسال کمک به 183 میلیون نفر در ۶۳ کشور است. این مجموع طرحهایی است که برای کمکهای بشردوستانه در سازمان ملل متحد وجود دارد و چرا این مساله مهم است؟ به خاطر اینکه ما در دورانی قرار داریم که دلایل زیادی برای بحرانهای انسانی وجود دارد؛ دلایل طبیعی مانند تغییرات اقلیمی و دلایل دیگر نظیر درگیریها و تقابلها در جهان. به همین دلیل هر روز بر تعداد مردم نیازمند به دریافت کمکهای بشردوستانه بیشتر میشود.
* هدف سازمان ملل متحد از نامگذاری این روز چیست؟ دقیقا چه پیامی میخواهید منتقل شود؟
هدف ما این است که به فعالیتهای بسیاری که به صورت روزمره انجام میگیرد و معمولا دیده نمیشود، نور بتابانیم. هدف ما تبلیغ یا دیده شدن نیست، اما یکبار در سال خوب است که راجع به حجم فعالیتهایی که صورت میگیرد، صحبت کنیم و کسانی که جانشان را در مسیر اقدامات بشر دوستانه از دست دادهاند یا جانشان را به خطر انداختهاند، گرامی بداریم. ما میخواهیم به جهان، اهمیت کمکهای بشردوستانه را نشان دهیم.
* شما از افزایش تعداد کسانی که به کمکهای بشردوستانه نیاز دارند، صحبت کردید و دلایلی را برشمردید. اصلیترین دلیل این مساله در سال 2022 چیست؟ آیا جنگ اوکراین در این زمینه موثر بود؟
دلایل زیادی وجود دارد. تنها یک دلیل نیست و اوکراین هم تنها بحران حال حاضر نیست. ما با مشکلات طبیعی مواجه هستیم که کشورهای زیادی را درگیر کرده.از طرفی میلیونها نفر در جهان در خطر گرسنگی قرار دارند. دلیل بعضی از آنها تغییرات اقلیمی و دلیل برخی دیگر تقابلها و درگیریهاست. ما با طوفان، سیل، زلزله و بسیاری خطرات دیگر نیز مواجه هستیم که زمینه را برای افزایش تعداد کسانی که نیاز به کمکهای بشردوستانه دارند، فراهم میکند.
* اخیرا سازمان ملل متحد به همراه ترکیه نقش بسیار مهمی در انعقاد توافق صادرات غلات میان روسیه و اوکراین ایفا کرد. آیا ابتکارهای دیگری هم برای حل بحران غذایی ناشی از جنگ اوکراین در جریان است؟
این توافق یک موفقیت بزرگ محسوب میشود. تعداد زیادی ابتکار وجود دارد که از سوی دبیرکل سازمان ملل متحد پیگیری میشود و نیاز است که آژانسهای زیادی از سازمان ملل متحد که در زمینه اقدامات بشردوستانه فعالیت میکنند، گرد هم آیند تا ابتکارها به نتیجه برسند. درباره این توافق خاص نیز آژانسهای زیادی از جمله OCHA (دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد) و برنامه جهانی غذا گرد هم آمدند تا این توافق مهم برای صادرات غله از اوکراین و رساندن آنها به دست دهها میلیون نفر از مردم جهان که به آن نیاز دارند، به ثمر برسد.
* شما هماهنگکننده مقیم سازمان ملل متحد در جمهوری اسلامی ایران هستید. اجازه دهید در موضوع ایران نیز سوالاتی را مطرح کنم. یکی از مهمترین اتفاقاتی که در سال جاری در روابط سازمان ملل متحد و ایران اتفاق افتاد، سفر یک گزارشگر ویژه سازمان ملل به ایران پس از 17 سال بود. ارزیابی شما از سفر خانم آلنا دوهان چه بود؟
بگذارید پیش از پرداختن به این موضوع نکتهای را درباره ایران و فعالیتهای بشردوستانه سازمان ملل متحد بگویم. حدودا بیش از نیمی از بودجه ما بهطور سالانه صرف اقدامات بشردوستانه در ایران و به خصوص پناهجویان افغانستانی در این کشور میشود. خب شما میتوانید تصور کنید که با حوادثی که سال گذشته در افغانستان رخ داد حجم کمکها به پناهجویان افغانستانی چقدر افزایش یافت. ایران میزبان تعداد زیادی از پناهجویان افغانستانی است و ما از ایران تقدیر میکنیم که برای مدتی طولانی میزبان مردم افغانستان بوده است. میخواهم بگویم در ایران، مساله اقدامات بشردوستانه بخش مهمی از اقدامات سازمان ملل متحد است.
حالا به سوال شما درباره آلنا دوهان بازگردیم. آلنا دوهان به دعوت دولت جمهوری اسلامی ایران به اینجا آمد تا اثرات منفی تحریم بر حقوق بشر را بررسی کند. او یک کارشناس مستقل است و به عنوان گزارشگر ویژه در امور تاثیر منفی اقدامات یکجانبه قهرآمیز بر بهرهمندی از حقوق بشر فعالیت میکند. دفتر سازمان ملل متحد در ایران پشتیبانی از سفر او را بر عهده داشت و گزارش او گزارش کاملا مستقلی به حساب میآید. این گزارش توانست روی اثرات تحریمها نور بتاباند. حالا نقش ما به عنوان سازمان ملل متحد این است که به دولت کمک کنیم از اثرات تحریم بر مسائل بشردوستانه بکاهد. برای نمونه ما میدانیم تحریم اثراتی روی موجود بودن دارو در کشور ایران داشته و آژانسهای سازمانهای ملل متحد در مقاطع مختلف به تامین این داروها کمک کردهاند. یک نمونه از این کمکها، موضوع کودکان با بیماری پوستی پروانهای (EB) یا اپیدرمولایزیس بولوزا بود که یونیسف انتقال بانداژهای لازم برای این بیماران را تسهیل کرد.
* شما حتما میدانید که بعد از این سفر اتهاماتی مطرح شد و برخی اشخاص و رسانهها عنوان کردند که خانم دوهان از دولتهایی نظیر بلاروس و چین کمک مالی دریافت میکند و این کمکها در نتیجه گزارش او تاثیرگذار است. واکنش شما به این اتهامات چیست؟
موضع ما این است که او یک کارشناس کاملا مستقل است. نهادهای وابسته به سازمان ملل متحد بهطور معمول از کشورهای مختلف کمک مالی دریافت میکنند و این اتهام که ارتباطی بین این کمکهای مالی و دیدگاههای خانم دوهان وجود دارد از دید ما بیاساس است.
* یکی از جنبههای همکاری سازمان ملل متحد، موضوع تغییرات اقلیمی بود. بعد از برجام ما شاهد گشایشهایی در این زمینه بودیم و همکاریهای خوبی در پروژههایی مثل احیای دریاچه ارومیه صورت گرفت، اما بعد از خروج ایالات متحده از برجام، این همکاریها دچار مشکل شد و تامین مالی پروژهها صورت نگرفت. دلیل این موضوع چیست؟ آیا سازمان ملل خود را متعهد به اجرای تحریمهای یکجانبه امریکا میدید؟
در مرحله اول باید بگویم که مقابله با تغییرات اقلیمی یکی از اولویتهای سازمان ملل متحد است. این موضوع یکی از مسائلی است که در سطح دبیرکل سازمان ملل متحد پیگیری میشود. ما خوشحالیم که در ایران نیز در این زمینه تلاشهای خوبی انجام دادهایم و البته کارهای زیادی باقی مانده که باید انجام شود. ما در حال پیشبرد یک چارچوب همکاری مذاکره شده با دولت ایران هستیم که قرار است از ژانویه 2023 اجرایی شود و تغییرات اقلیمی یکی از بخشهای مهم آن است ما مطمئن هستیم که میتوانیم منابع لازم برای پیشبرد این مساله را به دست بیاوریم. سازمان ملل متحد به تلاشهای خود در راستای حمایت از ایران در این زمینه ادامه خواهد داد.
* سوالم را تکرار میکنم. مشخصا دلیل کاهش این حمایتها در دوره پس از برجام چه بود؟
خب مشخصا تامین منابع برای سازمان ملل متحد یک مساله جدی است . ما همیشه خواستار منابع بیشتر بودیم، زیرا اهداف بزرگی داریم. امیدواریم که مذاکرات برجام به نتیجه برسد و در نتیجه آن بتوانیم منابع بیشتری را به داخل کشور بیاوریم و در موارد مختلف به ویژه تغییرات اقلیمی هزینه کنیم.
* شما گفتید همکاریهای جدیدی از ژانویه 2023 آغاز خواهد شد. این همکاریها در چه زمینهای آغاز خواهد شد؟
چارچوب همکاریها نهایی شده و در ماههای آینده اخبار تکمیلی اعلام خواهد شد. ما امیدواریم که به زودی اسناد این همکاریها به امضا برسد، اما چیزی که میتوانم درباره این همکاریها بگویم، این است که بر 5 پایه استوار است؛ یکی از آنها تابآوری اجتماعی-اقتصادی برای کاهش فقر است، مورد دیگر در مساله بهداشت است که از زمان شیوع پاندمی کووید 19 اهمیتی دوچندان یافته، مورد سوم محیط زیست است. تغییرات اقلیمی بخش مهمی از اقدامات در این حوزه است، اما بهطور مثال موضوعاتی مانند حفظ منابع طبیعی و مدیریت پسماند نیز حایز اهمیت است. مورد چهارم همکاری در زمینه کنترل مواد مخدر است و مورد پنجم بحث کاهش ریسک و مدیریت سوانح است. این کاهش ریسک به پیشبینی خطرات نظیر زلزله بازمیگردد و اقداماتی که میتوان برای کاهش اثرات آن صورت داد.
* در ابتدای گفتوگو و صحبتهایتان درباره ایران به موضوع پناهجویان افغانستانی اشاره کردید. به ویژه بعد از سقوط کابل در سال گذشته، گمانهزنیهای زیادی در این باره مطرح شد. آیا آمار روشنی از جمعیت پناهجویان افغانستانی حاضر در ایران وجود دارد؟
آمارهای ما بیشتر از آمارهای دولتی ایران احصا شده. تا پایان سال گذشته میلادی 500 هزار نفر پناهجو از مرز گذشتند و به حدود 3.5 میلیون شهروند افغانستانی که از قبل در داخل ایران سکونت داشتند، اضافه شدند. از این تعداد، ۷۸۰ هزار نفر دارای کارت آمایش هستند که به عنوان پناهنده شناخته میشوند. این جمعیت یکی از اهداف کمکهای بشردوستانه سازمان ملل متحد است.
*در سالهای اخیر ایران در پرداخت حق عضویت سازمان ملل متحد دچار مشکل شده. آیا راهحلی برای عدم تکرار این مساله پیدا شده؟
متاسفانه این موضوع یکی از جنبههای منفی تحریمهاست که مسائل بانکی را با چالشهای متعددی روبهرو کرده است.ما در حال همکاری با دولت ایران هستیم که راهی برای حل این مشکل و پرداخت به موقع حق عضویت پیدا کنیم.
لینک خبر در سایت روزنامه اعتماد
1 of 5

اطلاعیه مطبوعاتی
۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۳
آغاز پروژه جدید سازمان جهانی بهداشت با هدف ارتقای سلامت عمومی و کمکهای بشردوستانه به پناهندگان افغان و جوامع آسیبپذیر در ایران
24 بهمن 1401 – این پروژه با همکاری وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی طی سال 2023 میلادی به اجرا می شود که سه اولویت بهداشتی از جمله 1) کاهش خطر شیوع بیماریهای مستعد همهگیری در جوامع آسیبپذیر و در نتیجه جابجاییهای مرزی؛ 2) افزایش دسترسی بهموقع به خدمات بهداشتی ضروری نجاتبخش در مناطق آسیبپذیر میزبان جمعیت پناهندگان؛ و 3) ارائه پشتیبانی روانی و خدمات توانبخشی به اقشار محروم همچون پناهندگان را در دستور کار دارد.
دکتر سید جعفر حسین، نماینده سازمان جهانی بهداشت در جمهوری اسلامی ایران، در خصوص این پروژه گفت: «در وضعیت پیچیده کنونی و شوکهای وارده به نظام سلامت ایران در نتیجه همهگیری بیماری کووید-19، سرمایهگذاری در نظام سلامت ملی کلید حمایت از جوامع آسیبپذیر و بهبود خدمترسانی به اقشار نیازمند است».
وی افزود: «حمایت سخاوتمندانه دولت ژاپن برای افزایش سطح خدمات بهداشتی به جوامع میزبان آسیبپذیر و جمعیت پناهندگان و فراهم کردن تدابیر بهداشتی پیشگیرانه و محافظتی در مناطق مرزی نقش بسزایی در کاهش رنج پناهندگان و جوامع میزبان آنان خواهد داشت. از جناب آقای آیکاوا، سفیر محترم ژاپن در جمهوری اسلامی ایران، نیز به خاطر تسهیل اعطای این کمک مالی از طرف دولت ژاپن کمال تشکر را دارم».
آقای آیکاوا، سفیر ژاپن در ایران، اظهار داشت: «دولت ژاپن از زمان آغاز همهگیری کووید-19 از ملت ایران در حوزه سلامت حمایت کرده است. این حمایتها شامل تامین تجهیزات پیشرفته پزشکی به ارزش بیش از 40 میلیون دلار می شود. همچنین، دولت ژاپن در مجموع حدود 3/4 میلیون دوز واکسن آسترازنکا تولید ژاپن اهدا کرده است. این کشور همچنین طی سالیان اخیر تلاش کرده است شرایط مساعدی برای بهبود رفاه پناهندگان افغان و کاهش بار جوامع میزبان فراهم نماید».
در حال حاضر بخشهایی از ایران به ویژه در مناطق استانی جنوب شرقی از نقاط محروم کشور به شمار میآیند. این استانها که در طول تاریخ همواره با فقر مواجه بودهاند به دلیل همجورای با کشور افغانستان از فشار مضاعف ورود مدام پناهندگان افغان به ویژه پس از وخیم شدن شرایط انسانی از آگوست سال 2021 و فشار حاصله بر نظام سلامت رنج میبرند. در حال حاضر جمهوری اسلامی ایران میزبان پناهندگان افغان بوده است، و بر اساس آمار آژانس پناهندگان سازمان ملل بین 3 تا 5/3 میلیون افغان در کشور اقامت دارند که حدودا یک میلیون نفر از آنان پناهنده بوده، حدود نیم میلیون نفر دارای ویزای ایران و مابقی به طور غیررسمی اقامت دارند.
در این راستا، کمک مالی دولت ژاپن امکان بهینهسازی دسترسی پناهندگان به خدمات بهداشتی حیاتی از طریق افزایش ظرفیت نظام سلامت در پاسخگویی به آنها را فراهم میکند. بدین منظور، سازمان جهانی بهداشت با تامین پیشرفتهترین فنآوریهای پزشکی و داروهای ضروری امکان تامین جامع نیازهای بهداشتی ساکنان مناطق محروم، از جمله پناهندگان افغان ساکن در استانهای کرمان و سیستان و بلوچستان را فراهم میسازد. این حمایت مالی سخاوتمندانه در شرایطی ارائه میشود که نظام سلامت کشور روند بازیابی از همهگیری کووید-19 را طی میکند.
1 of 5
اطلاعیه مطبوعاتی
۰۷ فوریهٔ ۲۰۲۳
هیئت اعزامی سازمان ملل متحد در خوی به شناسایی نیازهای امدادی و بازسازی میپردازد
این هیئت ارزیابی به درخواست مقامات ایران و توسط هماهنگکننده مقیم سازمان ملل متحد در ایران سازماندهی شده و متشکل از دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد (OCHA) برنامههای توسعه ملل متحد (UNDP)، كمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان (UNHCR)، صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف)، سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو)، صندوق جمعیت سازمان ملل متحد (UNFPA)، برنامه جهانی غذا (WFP)، سازمان جهانی بهداشت (WHO) و سازمان بینالمللی مهاجرت (IOM) است.
طی این مأموریت، هیئت اعزامی دریافت که 500 رویداد لرزهای از آبانماه 1401 که با زلزله 8 بهمن به اوج خود رسید، بهشدت موضوع مسکن را در خوی تحتتأثیر قرار داده و بیش از 72 روستا تا شعاع 20 کیلومتری کانون زلزله آسیبدیدهاند. مقامات محلی از سازمان ملل متحد برای بازسازی بیش از 150 مدرسه، یک بیمارستان و حداقل 7 خانه بهداشتی که آسیبدیدهاند و برای حفاظت از مکانهای میراثفرهنگی در برابر بلایای طبیعی در آینده درخواست کمک کردند.
همزمان با روند بازسازی در خوی، تمرکز سازمان ملل متحد بر گروههای آسیبپذیر از جمله سالمندان، دختران نوجوان و کودکان دارای معلولیت خواهد بود. علاوه بر کمکهای امدادی اضطراری که به این منطقه ارسال شده است، سازمان ملل متحد با جوامع محلی همکاری خواهد کرد تا روند بازسازی سریع را فراهم کند.
18 بهمن 1401
**********************
برای اطلاعات بیشتر، لطفاً با مرکز اطلاعرسانی سازمان ملل متحد (UNIC) در تهران تماس حاصل فرمایید:
+989121053220
unic-tehran@un.org
1 of 5
اطلاعیه مطبوعاتی
۲۵ اوت ۲۰۲۲
پروژه مشترک سازمان جهانی بهداشت،کمکهای بشردوستانه اتحادیه اروپا و کانادا به منظور بهبود دسترسی به خدمات فراگیر سلامت برای سالمندان و افراد دارای ناتوانی، یک گام به نتایج مورد انتظار نزدیکتر میشود
هدف این پروژه، که منبع مالی آن به طور مشترک از سوی سازمان جهانی بهداشت، سازمان کمکهای بشردوستانه اتحادیه اروپا و دولت کانادا تامین شده است، حمایت از اقدامات مبتکرانه جهت گسترش ظرفیت پاسخگویی به کووید-19 در مراکز مراقبتی شبانهروزی، تهیه فناوریهای کمکی برای اقشار آسیبپذیر و آموزش مراقبین برای ارائه خدمات مناسبتر به سالمندان و افراد دارای ناتوانی از طریق یک پایگاه پژوهشی-آموزشی آنلاین است.
برآورد میشود که در پی اجرایی شدن این پروژه، بیش از 7000 نفر از سالمندان و افراد دارای ناتوانی که در مراکز نگهداری شبانهروزی زندگی میکنند، امکان دسترسی به خدمات مناسبتر و اقدمات پیشگیری و مدیریت بهتر کووید-19 را بدست آورند. در قالب این پروژه، تعداد 30 مرکز دارای اولویت در 14 استان کشور تجهیزات و آموزشهای لازم جهت احداث فضای ایزولاسیون (قرنطینه) استاندارد را دریافت خواهند کرد. برخی از این تجهیزات عبارتند از دستگاه تصفیه هوا به همراه مصرف دو سال فیلترهای هوا (HEPA)، دستگاه اکسیژنساز، تخت بیمارستانی، دستگاه ضدعفونیکننده ماورای بنفش، اتوکلاو، ماشین لباسشویی و مصرف یک سال اقلام محافظت شخصی (شامل ماسک، دستکش، مایع ضدعفونی، کلاه و پاپوش بهداشتی) برای مراجعین و پرسنل این مراکز.
علاوه بر این، در طول این پروژه، برای حداقل 900 نفر از افراد دارای ناتوانی شدید و خیلی شدید که نیاز ضروری به فناوریهای کمکی دارند، ویلچر، ویلچر حمام و تشک مواج خریداری و توزیع میشود.
سازمان جهانی بهداشت، به همراه مشاوران و اعضای کمیته راهبر پروژه بازدیدهایی از مراکز منتخب به منظور بررسی میزان آمادگی آنها به عمل آورده و دستورالعملهای کاربردی برای قرنطینه، مراقبت و کاهش خطر ابتلا به کووید-19 را تهیه کرده است. انتظار میرود سایر اقلام و تجهیزات خریداریشده طی ماههای پیشرو وارد کشور شده و آماده توزیع در مراکز شوند. در همین حین، تیم پروژه در حال تهیه دورههای آموزشی برای مراقبین مراکز جهت اجرا و پایش دستورالعملهای تهیه شده هستند.
1 of 5
اطلاعیه مطبوعاتی
۳۰ ژوئن ۲۰۲۲
گزارش جهانی مواد مخدر 2022 دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد بر روندهای مربوط به پس از قانونی کردن کانابیس، تأثیرات زیست محیطی مواد مخدر، و مصرف مواد در میان زنان و جوانان تأکید می کند.
این گزارش، که امروز معرفی شده است، همچنین جزئیاتی را درباره رکورد بالای تولید کوکائین و گسترش مواد صنعتی به بازارهای تازه ارائه می دهد و همچنین به خلأهای موجود در دسترسی به درمان های مواد، به خصوص برای زنان، می پردازد.
طبق این گزارش، حدود 284 میلیون نفر بین سنین 64-15 در سال 2020 در سر تا سر جهان مواد مخدر مصرف کرده اند، که معادل 26 درصد افزایش در دهه گذشته بوده است. افراد جوان مواد بیشتری مصرف می کنند، که سطح مصرف امروزه در بسیاری از کشورها بیشتر از نسل قبل می باشد. در آفریقا و آمریکای لاتین، افراد زیر 35 سال اکثریت تحت درمان برای اختلالات مصرف مواد را تشکیل می دهند.
طبق تخمین این گزارش، 2/11 میلیون نفر در سر تا سر جهان مواد تزریق می کرده اند. حدود نیمی از این رقم با هپاتیت C زندگی می کنند، 4/1 میلیون نفر با اچ آی وی زندگی می کنند و 2/1 میلیون نفر به هر دو عفونت مبتلا هستند.
خانم غادا والی، مدیر اجرائی دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد، در واکنش به این یافته ها گفت: "میزان تولید و کشفیات بسیاری از مواد مخدر به بالاترین رکورد رسیده است، حتی در شرایطی که اوضاع اضطراری جهانی، آسیب پذیری ها را عمیقتر می کند. در عین حال، درک نادرست از بزرگی مشکل و صدمات ناشی از آن، مردم را از مراقبت و درمان محروم می کند و افراد جوان را به سمت رفتارهای زیان بار سوق می دهد. ما می بایست منابع و توجه لازم را برای پرداختن به تمام جوانب مشکل جهانی مواد، از جمله ارائه مراقبت بر پایه شواهد به تمام کسانی که به آن نیاز دارند، تخصیص دهیم، و می بایست دانش خود را پیرامون ارتباط مواد مخدر با سایر چالش های فوری همچون مناقشات و تخریب محیط زیست ارتقا بخشیم."
این گزارش همچنین بر اهمیت تحریک جامعه بین الملل، دولت ها، جامعه مدنی، و تمام ذینفعان به منظور اقدام عاجل برای حفاظت مردم، از جمله ارتقای پیشگیری و درمان مصرف مواد و مقابله با عرضه مواد مخدر تأکید کرد.
اثرات و نشانه های زود هنگام قانونی کردن کانابیس
به نظر می رسد قانونی کردن کانابیس در آمریکای شمالی مصرف روزانه کانابیس، به ویژه محصولات قوی کانابیس، را در میان بزرگسالان جوان افزایش داده است که در نتیجه افزایش اختلالات روانشناختی، از جمله خودکشی و بستری شدن در بیمارستان، در افراد گزارش شده است. قانونی شدن کانابیس همچنین باعث افزایش درآمدهای مالیاتی شده است و به طور کلی میزان دستگیری به دلیل نگهداری کانابیس را کاهش داده است.
ادامه افزایش در تولید و قاچاق مواد مخدر
تولید کوکائین در سال 2020 به بالاترین سطح رسید و با 11 درصد افزایش نسبت به سال 2019 به 1982 تن رسید. علی رغم همه گیری کووید-19، کشفیات کوکائین هم افزایش داشت و به رکورد 1424 تن در سال 2020 رسید. نزدیک به 90 درصد از کوکائین کشف شده در جهان در سال 2021 در کانتینرها و / یا از طریق دریا قاچاق شده بود. داده های کشفیات حاکی از آن است که قاچاق کوکائین به سایر نقاط خارج از بازارهای آمریکای شمالی و اروپا و با افزایش قاچاق به آفریقا و آسیا، در حال گسترش است.
قاچاق متامفتامین همچنان بر اساس جغرافیا گسترش دارد، 117 کشور کشفیات متامفتامین را در بین سال های 2016 تا 2020 گزارش داده اند، در حالی که بین سال های 2006 تا 2010 این گزارش مربوط به 84 کشور می شد. در عین حال، مقدار متامفتامین کشف شده بین سال های 2010 تا 2020 پنج برابر شده است.
تولید تریاک در جهان بین سال های 2020 و 2021 هفت درصد افزایش داشته است و به 7930 تن رسیده است که عمدتاً به دلیل افزایش در تولید در افغانستان بوده است. هر چند، مساحت زیر کشت خشخاش در جهان با 16 درصد کاهش به 246800 هکتار در همان دوره بوده است.
روندهای اصلی مواد مخدر به تفکیک منطقه
در بسیاری از کشورها در آفریقا و آمریکای جنوبی و مرکزی، نسبت بالایی از مردم تحت درمان برای اختلالات مصرف کانابیس هستند. در اروپای شرقی و جنوب شرقی و در آسیای میانه، مردم غالب اوقاب تحت درمان برای اختلالات ناشی از مصرف مواد شبه افیونی هستند.
در ایالات متحده آمریکا و کانادا، مرگ های ناشی از مصرف بیش از حد، عمدتاً به دلیل شیوع مصرف غیر پزشکی فنتینیل همچنان رکورد دارد. ارزیابی های اولیه در ایالات متحد به بیش از 107 هزار مرگ ناشی از مصرف بیش از حد مواد در سال 2021 اشاره می کند که از رقم در سال 2020 نزدیک به 92 هزار بوده است.
در دو بازار بزرگ متامفتامین، کشفیات افزایش داشته است – در آمریکای شمالی نسبت به سال گذشته 7 درصد بیشتر شده است، در حالی که در آسیای جنوب شرقی این کشفیات 30 درصد افزایش داشته است، که بیشترین رکورد در هر دو منطقه است. رکورد بالائی از کشفیات متامفتامین همچنین در آسیای جنوب غربی گزارش شده است که در سال 2020 نسبت به سال 2019، 50 درصد افزایش داشته است.
نابرابری زیادی در دسترسی به مواد شبه افیونی دارویی برای مصرف پزشکی همچنان وجود دارد. در سال 2020، برای هر یک میلیون نفر ساکنین در آمریکای شمالی، 7500 دوز داروهای ضد درد کنترل شده بیشتر از آفریقای مرکزی و غربی وجود داشت.
مناطق درگیر، جاذب تولید مواد مخدر صنعتی
گزارش امسال همچنین بر این مسئله تأکید می کند که اقتصاد مواد مخدر می تواند در شرایط درگیر و در مناطقی که حاکمیت قانون ضعیف است، رونق پیدا کند و به نوبه خود درگیری را تشدید و طولانی کند.
اطلاعات از آسیای جنوب شرقی و خاورمیانه نشان می دهد که شرایط درگیری می تواند به عنوان جاذبه برای تولید مواد مخدر صنعتی عمل کند، که در هر مکانی می توان آنها را تولید کرد. وقتی که مناطق درگیر نزدیک به بازارهای بزرگ مصرف کننده هستند.این اثر ممکن است بیشتر شود.
از نظر تاریخی، طرف های درگیر، از مواد مخدر برای تأمین مالی درگیری و درآمدزائی استفاده می کرده اند. گزارش جهانی مواد مخدر برای سال 2022 این نکته را آشکار می کند که درگیری ها ممکن است حتی مسیرهای قاچاق مواد مخدر را مختل و تغییر دهند، همان طور که در بالکان و اخیراً در اوکراین اتفاق افتاد.
امکان افزایش ظرفیت تولید آمفتامین در اوکراین در صورت تداوم درگیری
افزایش چشمگیری در تعداد آزمایشگاه های مخفی در اوکراین گزارش شده است، که از شمار 17 آزمایشگاه که در سال 2019 از بین رفتند، در سال 2020 این مقدار به 79 رسید. از این تعداد آزمایشگاه، 67 آزمایشگاه آمفتامین تولید می کردند که در سال 2019، تنها 5 آزمایشگاه بود – که این بالاترین تعداد آزمایشگاه های از بین رفته در سال 2020 در هر کشور است که گزارش شده است.
تأثیرات زیست محیطی بازارهای مواد مخدر
طبق گزارش جهانی مواد مخدر در سال 2022، بازارهای مواد مخدر می توانند تأثیرات فردی، محلی یا جمعی بر محیط زیست داشته باشند. یافته های اصلی نشان می دهند که به طور میانگین ردپای کربن در کانابیس در فضای داخل، بین 16 تا 100 برابر کانابیس در فضای بیرون است، و ردپای کربن در 1 کیلوگرم کوکائین 30 برابر بیشتر از دانه های کاکائو است.
سایر اثرات زیست محیطی شامل جنگل زدائی قابل توجه همراه با کشت غیر قانونی کاکائو، زباله ناشی از تولید مواد مخدر صنعتی که می تواند 5-30 برابر حجم محصول نهائی باشد، و دفن زباله است که می تواند به طور مستقیم بر خاک، آب و هوا و همچنین به طور غیر مستقیم بر ارگانیسم ها، جانوران و چرخه غذا اثر بگذارد.
خلأ های جنسیتی موجود در درمان و نابرابری در مصرف مواد و درمان
زنان همچنان حداقل جمعیت مصرف کنندگان مواد مخدر در جهان را تشکیل می دهند، اما نرخ تمایل آنها به مصرف مواد و بروز اختلالات ناشی از مصرف مواد مخدر سریعتر از مردان است. اکنون زنان حدود 49-45 درصد از مصرف کنندگان متامفتامین و مصرف کنندگان مواد محرک داروئی، مواد شبه افیونی داروئی و آرام بخش ها را تشکیل می دهند.
خلأ درمانی همچنان به صورت گسترده برای زنان در جهان وجود دارد. اگرچه از هر دو مصرف کننده آمفتامین حدود یک نفر زن است، یک نفر از هر 5 نفر تحت درمان برای اختلالات ناشی از مصرف آمفتامین قرار می گیرد.
گزارش جهانی مواد مخدر برای سال 2022 همچنین بر نقش زنان در اقتصاد جهانی کوکائین، از جمله کشت کوکا، نقل و انتقال مقادیر کم مواد، فروش به مصرف کنندگان، و قاچاق به زندان، نیز تأکید می کند.
***
گزارش جهانی مواد مخدر و کلیه مطالب مربوط به آن در لینک: https://wdr.unodc.org/ قابل دسترس است.
گزارش جهانی مواد مخدر برای سال 2022 نظری اجمالی به عرضه و تقاضای مواد افیونی، کوکائین، کانابیس، محرک های از نوع آمفتامین و مواد روانگردان جدید دارد و به تأثیر آنها بر سلامت می پردازد.
1 of 5
اطلاعیه مطبوعاتی
۱۲ آوریل ۲۰۲۲
گرامیداشت روز جهانی بهداشت، ۲۰۲۲، در جمهوری اسلامی ایران
در این مراسم، پس از خوشآمدگویی به دانشجویان رشتههای مختلف بهداشت و علوم پزشکی این دانشگاه و همچنین کارشناسان و متخصصین حوزههای مختلف حاضر در مراسم، سخنرانیهایی از سوی دکار جعفر حسین، نماینده سازمان جهانی بهداشت در جمهوری اسلامی ایران، دکتر زالی، رئیس محترم دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، و دکتر حیدری، معاون بهداشت وزارت بهداشت، ارائه شد.
سازمانها و دولتها، از جمله دولت جمهوری اسلامی ایران، هرساله روز جهانی بهداشت را فرصتی برای معطوف کردن توجه جهانی به یکی از موضوعات مهم در حوزه بهداشت عمومی تلقی میکنند. برنامههای مشترک بزرگداشت این روز جهانی، که به مناسبت تاسیس سازمان جهانی بهداشت برگزار میشوند، طور رسمی در تاریخ ۱۸ فروردین آغاز شده و طی هفته پایانی ماه آوریل [هفته ملی سلامت] (۴ الی ۱۰ اردیبهشت) ادامه خواهند داشت.
دکتر حسین، نماینده سازمان جهانی بهداشت در ایران نیز طی سخنانی به مناسبت این روز اظهار داشت: «ما نیاز داریم که موضوعاتی چون عملیاتی شدن سلامت در همه سیاستها، تقویت همکاری بخشهای سلامت و غیرسلامت، و تمرکز محرکهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی بر سلامت و رفاه را برجسته سازیم.» وی افزود: «چشمانداز ما در منطقه سلامت برای همه توسط همه است، و این امر میسر نیست مگر با همکاری بین تمام بخشها.»
در روز جهانی بهداشت امسال، با موضوع «سیاره ما، سلامت ما»، هدف سازمان جهانی بهداشت جلب توجه جهانی به سمت اقدامات فوری لازم برای حفظ سلامت انسانها و کره زمین و ترویج تشکیل جوامعی حول محور نیکزیستی در بحبوحه پاندمی، سیاره آلوده و افزایش بیماریهایی مانند سرطان، آسم و بیماریهای قلبی است.
طبق برآورد سازمان جهانی بهداشت، سالانه بیش از ۱۳ میلیون نفر در جهان جان خود را به دلایل زیستمحیطی قابلاجتناب از دست میدهند. در منطقه مدیترانه شرقی، خطرات زیستمحیطی، از جمله تغییرات اقلیمی، مسئول ۲۳% کل بار بیماری و ۳۰% بار بیماری کودکان است. هر سال حدود یک میلیون نفر در منطقه در نتیجه زندگی یا کار در محیطهای ناسالم دچار مرگ زودهنگام میشوند.
دکتر حسین تاکید کرد: «کشورها با تدوین سیاستهایی جهت بهرمندسازی همه از فرصت برابر برای سالم بودن، مشارکت دادن جوامع و اقشار آسیبپذیر در تصمیمگیریها و اجرای راهحلها، جمعآوری دادههای معتبر برای شناسایی نابرابریها و سیاستهای مبتنی بر شواهد، داشتن نگاهی جامع و عمل کردن فراتر از مرزها میتوانند به عدالت در سلامت دست پیدا کنند».
در هفته ملی سلامت (۴ الی ۱۰ اردیبهشت)، وزارت بهداشت با همکاری سازمان جهانی بهداشت جلساتی هماهنگ با دیگر آژانسهای سازمان ملل در کشور برگزار خواهد کرد تا در مورد تقویت تلاشها در حوزه سلامت و محیط زیست گفتگو صورت بگیرد. همچنین، این سازمان در برگزاری مراسمات جنبی ترویج سلامت در این هفته مشارکت خواهد داشت و از برنامههای سازمانهای دولتی و غیردولتی سراسر کشور و ایجاد عزم سیاسی برای اقدام و مشارکت اجتماعی برای اثرگذاری حمایت خواهد کرد.
دکتر احمد المنظری، مدیر منطقهای سازمان جهانی بهداشت، نیز بر نیاز فوری به رفع این چالشها با پرداختن به علل ریشهای ناخوشی تاکید کرده است. او در پیام خود به مناسبت این روز ابراز داشت: «بسیاری از جنبههای سلامت زیستمحیطی فراتر از اختیارات بخش سلامت است، بنابراین به اقدامات مقتضی از سوی دستاندرکارانی از بخشهای مختلف، با تمرکز بر مداخلات بالادستی برای پیشگیری یا به حداقل رساندن خطرات زیستمحیطی، نیاز است».
تصمیمات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی ما عامل بحران اقلیمی و بهداشتی هستند. خطرات زیستمحیطی نظیر آلودگی هوا، مواد شیمیایی سمی، عدم دسترسی به آب سالم و بهداشت ضعیف نیز باعث تشدید آسیبپذیری ذاتی منطقه در مقابل طغیان بیماریهای عفونی و اپیدمیها و پاندمیها، از جمله پاندمی کنونی کووید-۱۹، میشوند. شواهد فزاینده از ارتباط مستقیم بین تغییرات اقلیمی و ظهور یا انتشار کووید-۱۹ حکایت میکنند، در حالیکه این پاندمی منابع را از تلاشهای توسعهای منحرف کرده و فشار بر اکوسیستمها و نظامهای سلامت را بیشتر کرده است.
سازمان جهانی بهداشت از طریق کمپین «سیاره ما، سلامت ما» از دولتها و عموم مردم میخواهد داستانهای خود در مورد گامهایی که برای محافظت از سیاره و سلامت خود برمیدارند را به اشتراک گذاشته و رفاه و سلامت جوامع را در اولویت قرار دهند. بهبود از کووید-۱۹ فرصتی تاریخی برای بازسازی بهتر و ایجاد جوامع و نظامهایی پاکتر، سالمتر و عادلانهتر است. رفع خطرات زیستمحیطی همچنین بخشی ضروری از چشمانداز «سلامت برای همه توسط همه» سازمان جهانی بهداشت در منطقه مدیترانه شرقی است.
در روز جهانی بهداشت امسال، سازمان جهانی بهداشت از همه – دولتها، کسب و کارها، شاغلین بهاشت و درمان، جامعه مدنی، جوامع و افراد – میخواهد از سیاره خود و سلامت خود محافظت کنند.
برای داشتن #فردای_سالمتر هماکنون باید اقدام کنیم.
***
کارزار امسال روز جهانی بهداشت "سیاره ما، سلامت ما" در ایران با همکاری وزارت بهداشت و سازمانهای وابسته در سراسر کشور در حال اجراست. برای دیدن محتوای این کارزار به زبان فارسی و کسب اطلاعات بیشتر لطفا به صفحه اینستاگرام سازمان جهانی بهداشت به آدرس https://www.instagram.com/whoiran/ مراجعه کنید.
1 of 5
تازهترین منابع
1 / 11
1 / 11