تازهترینها
اطلاعیه مطبوعاتی
۳۰ ژوئن ۲۰۲۲
گزارش جهانی مواد مخدر 2022 دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد بر روندهای مربوط به پس از قانونی کردن کانابیس، تأثیرات زیست محیطی مواد مخدر، و مصرف مواد در میان زنان و جوانان تأکید می کند.
اطلاعات بیشتر
گزارش
۲۲ ژوئن ۲۰۲۲
بزرگداشت روز جهانی پناهنده
اطلاعات بیشتر
گزارش
۲۰ ژوئن ۲۰۲۲
برگزاری نشست تمرین آمادگی در برابر زمینلرزه
اطلاعات بیشتر
تازهترینها
آرمانهای توسعه پایدار در جمهوری اسلامی ایران
آرمانهای توسعه پایدار، فراخوان جهانی هستند برای اقدام در راستای پایان بخشیدن به فقر، محافظت از محیطزیست و اقلیم کرهٔ زمین، همچنین حصول اطمینان از اینکه مردم در همهجا میتوانند از صلح و رفاه بهرهمند شوند. اینها آرمانهایی هستند که سازمان ملل متحد در ایران در زمینه آنها کار میکند:
گزارش
۲۲ سپتامبر ۲۰۲۱
متن سخنرانی آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، در مجمع عمومی سازمان ملل متحد
متن سخنرانی آنتونیوگوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد
در مجمع عمومی سازمان ملل متحد
۲۱ سپتامبر ۲۰۲۱ برابر با ۳۰ شهریور ۱۴۰۰
آقای رییس مجمع عمومی، عالیجنابان،
اینجا هستم تا زنگ خطر را به صدا در آورم: جهان باید بیدارشود.
در آستانه پرتگاه قرار گرفتهایم - و در مسیر نادرست حرکت میکنیم.
جهان ما هرگز تا این حد در معرض خطر نبوده است.
یا چنین پراکنده و چنددسته.
با بزرگترین زنجیرهٔ بحرانها در طول حیاتمان رویارو هستیم.
همه گیری کووید-۱۹، نابرابریهای زننده را به شدت افزایش داده است.
بحران اقلیمی، سیاره را در هم میکوبد.
آشوب از افغانستان تا اتیوپی تا یمن و فراتر از آن، مانع از برقراری صلح شده است.
افزایش بیاعتمادی و اطلاعات نادرست، مردم را مقابل یکدیگر قرار میدهد و جوامع را فلج میکند.
حقوق بشر مورد انتقاد قرار گرفته است.
علم در معرض حمله قرار گرفته است.
و طناب نجات اقتصادی آسیبپذیرترین افراد، بسیار کوتاه، و با تأخیر فراوان همراه است – اگر اصلاً ایجاد شوند.
همبستگی مفقودالاثر است- دقیقاً زمانی که بیشترین نیاز را به آن داریم.
شاید تصویری گویای حقیقت زندگیمان باشد.
تصویری که از واکسنهای کووید-۱۹ در برخی از نقاط جهان می بینیم.... در سطل زباله.
استفاده نشده و منقضی.
از طرفی، شاهد این هستیم که واکسن ها در زمان بسیار کوتاهی توسعه داده شدند – پیروزیای برای علم و هوش بشر.
از طرفی دیگر، می بینیم که این برتری، بهخاطر فاجعه مربوط به فقدان اراده سیاسی، خودخواهی و بی اعتمادی، کارایی خود را از دست می دهد.
در برخی کشورها واکسنهای اضافی وجود دارد، و در برخی دیگر قفسهها خالیاند.
اکثر جمعیت کشورهای ثروتمند واکسینه شدهاند. بیش از ۹۰ درصد ساکنان آفریقا هنوز منتظر دوز اول واکسنشان هستند.
این اتهامی اخلاقی به اوضاع جهان ما است.
این عملی شرم آور است.
در آزمون علم نمره قبولی گرفتهایم.
ولی در آزمون اخلاق مردود شدهایم.
عالیجنابان،
زنگ هشدار شرایط اقلیمی با شدت زیادی به صدا در آمده است.
گزارش اخیر از هیأت بینالدول تغییراقلیم اعلام هشدار قرمز برای بشر بوده است.
نظارهگر نشانههای هشدار در هر قاره و منطقه هستیم.
دمای سوزان. از دست رفتن هولناک تنوع زیستی. آلودگی هوا، آب و محیطهای طبیعی.
و فجایع مرتبط با تغییر اقلیم، منظم و همیشگی.
همانطور که اخیراً شاهد بودیم، حتی این شهر [نیویورک] – پایتخت مالی جهان – مصون نیست.
دانشمندان اقلیمی نوید میدهند که زنده نگه داشتن هدف کاهش ۱.۵ درجه سانتیگرادی در توافق اقلیمی ۲۰۱۵ پاریس، امری دستیافتنی است.
ولی دریچه امید به سرعت در حال بسته شدن است.
نیازمند آن هستیم تا ۲۰۳۰، از انتشار گازهای گلخانهای ۴۵ کاسته شود. با این حال، گزارش اخیر سازمان ملل متحد روشن نمود که با تعهدات اقلیمی ملی موجود، انتشار گازهای گلخانه ای تا ۲۰۳۰ تا ۱۶ درصد افزایش خواهد یافت.
این اتفاق، ما را محکوم به زندگی در دوزخی از افزایش حداقل ۲.۷ درجه سانتیگرادی دما بیشتر از سطوح قبل از دوران صنعتی میکند. این فاجعه است.
در این میان، اخیراً سازمان همکاری اقتصادی و توسعه از شکاف حداقل ۲۰ میلیارد دلاری در سرمایهگذاریهای ضروری، و تأمین مالی معهود اقلیمی در کشورهای درحال توسعه خبر داد.
تنها چند هفته تا کنفرانس اقلیمی سازمان ملل متحد در گلاسگو فاصله داریم، ولی ظاهراً سالهای نوری تا هدفمان فاصله داریم.
باید مصمم باشیم و سریع عمل کنیم.
عالیجنابان،
کووید-۱۹ و بحران اقلیمی، آسیبپذیریهای بنایدین جوامع و سیاره را در معرض نمایش قرار داده است.
با این حال، بجای فروتنی در برابر این چالشهای حماسی، شاهد نخوت هستیم.
به جای آنکه در مسیر همبستگی قرار گیریم، در بنبست منتهی به تباهی قرار گرفتهایم.
در عین حال، امروز بیماری دیگری در جهان ما در حال شیوع است: بیماری بیاعتمادی.
زمانیکه مردم شاهد هستند که واقعیتهای زندگی نامساعد روزمرهشان، وعده های پیشرفت را از بین میبرند...
زمانیکه آنان می بینند که از حقوق اساسی و آزادی هایشان کاسته شده است...
زمانیکه آنان در پیرامونشان فساد ریز و درشت را می بینند...
زمانیکه آنان نظاره گر ثروتمندانی هستند که با شادمانی به فضا می روند، در حالیکه میلیون ها گرسنه در زمین هستند...
هنگامی که والدین برای فرزندان خود آیندهای تلختر از امروز متصور میشوند…
و وقتی جوانان برای خود هیچ آیندهای متصور نمیشوند…
مردمانی که ما به آنان خدمت میکنیم و نمایندگیشان را بر عهده داریم، ممکن است نهتنها اعتماد خود را به دولتها و نهادها از دست بدهند، بلکه به ارزشهایی که بیش از ۷۵ سال محرک کار سازمان ملل متحد بودهاند نیز بیاعتماد شوند.
صلح. حقوق بشر. کرامت برای همه. برابری. عدالت. همبستگی.
ارزشهای بنیادین به طور بی سابقهای مورد تهدید هستند.
ناکامی در اعتماد، منجر به ناکامی در این ارزشها میشود.
وعده دادن بی ارزش است، اگر مردم تاثیر وعدهها را در زندگی روزمره خود نبینند.
عدم موفقیت در خدمت رسانی، منجر به پیدایش فضا برای تاریکترین امیال بشریت میشود.
به ابقاء راه حلهای آسان و کاذب و نظریههای توطئه کمک خواهد نمود.
به برافروختن آتش نارضایتیهای قدیمیدامن خواهد زد. برتری فرهنگی. تسلط ایدویولوژیک. زن ستیزی خشونت آمیز. مورد هدف قرار دادن آسیب پذیرترین اقشار از جمله پناهندگان و مهاجران.
عالیجنابان،
ما در لحظهای سرنوشت ساز قرار داریم.
اکنون زمان خدمت رساندن است.
اکنون زمان بازیابی اعتماد است.
اکنون زمان امیدبخشی است.
و اینجانب امیدوارم.
مشکلاتی که ما ایجاد کردهایم مشکلاتی هستند که میتوانیم برای آنها راه حل پیدا کنیم.
بشریت نشان دادهاست که اگر با یکدیگر همکاری کنیم توانایی انجام کارهای بزرگ را داریم.
این دلیل وجودی سازمان ملل متحد ما است.
اما بیایید صادق باشیم. نظام چندجانبه گرایی کنونی در ابزار و ظرفیتهایش در مواجهه با ملزومات حکمرانی موثر و مدیریت کالاهای عمومی جهانی، بسیار محدود است.
این نظام بسیار متمرکز بر «کوتاه مدت» است. باید حکمرانی جهانی را تقویت کنیم. باید بر آینده تمرکز کنیم. باید قرداد اجتماعی را تجدید کنیم. باید تضمین کنیم که سازمان ملل متحد با عصر جدید متناسب است.
برای همین گزارش «دستور کار مشترک ما» را به این شکل ارایه دادم. این گزارش تحلیل جامعی از وضعیت جهان ارایه میدهد که با ۹۰ توصیه ویژه همراه است و چالشهای امروز را در نظر میگیرد و چندجانبه گرایی را برای فردا تقویت میکند.
«دستور کار مشترک ما» بر مبنای منشور ملل متحد، اعلامیه جهانی حقوق بشر، برنامه توسعه پایدار۲۰۳۰ و توافقنامه اقلیمی پاریس تدوین شده است.
این گزارش با مأموریتی که در پی اعلامیهٔ هفتاد و پنجمین سالگرد ملل متحد مبنی بر یافتن نقشهراهی برای دنیایی بهتر به من محول شد، در هماهنگی کامل است.
ولی برای دستیابی به وعده هایمان، باید از شکافهای عمیق عبور کنیم.
عالیجنابان،
اینجانب شش شکاف بزرگ میبینم که باید آنها را بر طرف کرده و بر آنها پیروز شویم.
نخست، باید شکاف صلح را برطرف کنیم.
برای بسیاری از افراد در سراسر دنیا، صلح و ثبات به عنوان آرزویی دوردست باقی مانده است.
در افغانستان، جایی که باید کمکهای بشردوستانه را افزایش دهیم و از حقوق بشر به ویژه برای زنان و دختران دفاع کنیم.
در اتیوپی، جایی که از طرفین میخواهیم که به درگیریها پایان دهند، دسترسی بشردوستانه را تضمین کنند و شرایط را برای آغاز گفت و گوی سیاسی اتیوپیائی فراهم کنند.
در میانمار، جایی که ما بر حمایت بیدریغ از مردم برای دستیابی به دموکراسی، صلح، حقوق بشر و حاکمیت قانون تاکید میکنیم.
در ساحل عاج، جایی که متعهد به بسیج کمکهای بینالمللی برای امنیت منطقه، توسعه و حکمرانی هستیم.
دریمن، لیبی و سوریه، جاهایی که باید از بنبستها عبور کنیم و برای حرکت به سوی صلح تلاش کنیم.
در اسراییل و فلسطین، جایی که به سران آن تأکید میورزیم که گفت و گوی معناداری را از سر بگیرند، و راهحل دو دولت را به عنوان تنها راه حل برای رسیدن به صلح عادلانه وهمه جانبه به رسمیت بشناسند.
در هایئتی و دیگر جاهایی که به فراموشی سپرده شدهاند، جاهایی که ما در هر مرحله از بحران با همبستگی میایستیم.
عالیجنابان،
ما شاهد افزایش بیرویه تصرف قدرت از طریق زور هستیم.
کودتاهای نظامی در حال بازگشت هستند.
عدم وحدت در جامعه بینالمللی در جلوگیری از این امر یاری نمیرساند.
چندپارگیهای ژئوپولیتیکی همکاریهای بینالمللی را تضعیف میکند و ظرفیت شورای امنیت برای اتخاذ اقدامات لازم را محدود میکند.
تصور بیعواقب بودن [رفتارها یا تصمیمات] مستولی شده است.
همزمان، پرداختن به چالش های چشمگیر اقتصادی و توسعه غیرممکن خواهد بود در حالیکه دو اقتصاد بزرگ جهان با یکدیگردر تضاد هستند.
با این وجود، از این امر واهمه دارم که جهان ما هم اکنون، به آرامی به سمت دو مجموعه متفاوت از قوانین اقتصادی، تجاری، مالی و فناوری، دو رویکرد متفاوت در توسعه هوش مصنوعی- و در نهایت دو استراتژی نظامی و ژئوپولیتیکی متفاوت، در حال حرکت است.
این، سرآغازی برای ایجاد مشکلات است و بسیار غیر قابل پیشبینی تر از جنگ سرد خواهد بود.
جهت احیای اعتماد و امیدبخشی، به همکاری نیاز داریم. نیازمند گفتگو و درک یکدیگر هستیم.
باید در زمینه پیشگیری، حفظ و ایجاد صلح سرمایه گذاری کنیم. باید در عرصه خلع تسلیحات هستهای و تلاش های مشترکمان برای مقابله با تروریسم پیشرفت کنیم.
خواستار انجام اقداماتی در راستای تامین حقوق بشر هستیم و در نهایت به یک دستورکار جامع جدید برای صلح احتیاج داریم.
عالیجنابان،
دوم، باید شکاف اقلیمی را برطرف کنیم. این امر مستلزم برقراری اعتماد بین شمال و جنوب است.
این مهم با تلاش هر چه بیشتر ما برای مهیا کردن شرایط دستیابی به موفقیت در شهر گلاسگو آغاز میشود.
به بلندپروازی بیشتری از سوی همه کشورها در سه زمینه اساسی - تعدیل، تأمین مالی و سازگاری نیاز داریم.
بلندپروازی بیشتر در زمینه کاهش و تعدیل –به معنی تعهد کشورها به خنثی کردن میزان کربن تولیدی خود تا اواسط قرن– و تحکیم اهداف مربوط به کاهش انتشار تا ۲۰۳۰ که ما را به این سمت سوق میدهد، مبتنی بر اقدامات قابل قبول در حال حاضر.
بلندپروازی مضاعف در زمینه تأمین مالی - بدین معنی که کشورهای در حال توسعه بالاخره به مبلغ معهود سالانه 100 میلیارد دلار برای اقدام اقلیمی را دریافت کنند، با بسیج منابع نهادهای مالی بینالمللی و بخش خصوصی.
بلندپروازی بیشتر در سازگاری بدین معناست که کشورهای توسعه یافته به وعده خود در مورد حمایت قابل قبول از کشورهای در حال توسعه جهت ایجاد تابآوری لازم برای نجات جان افراد و معیشت عمل کنند.
این، بدین معناست که ۵۰ درصد از کل تأمین مالی اقلیمی که توسط کشورهای توسعه یافته و بانکهای توسعه چندجانبه ارائه می شود، باید به بخش سازگاری و انطباق تعلق گیرد.
بانک توسعه آفریقایی، با اختصاص نیمی از تأمین مالی اقلیمی خود به سازگاری در ۲۰۱۹، اقدام به تعیین سطح استاندارد در این راستا نمود.
برخی از کشورهای اهداکننده راه آنها را دنبال کردند. همه باید چنین کاری انجام دهند.
پیام من به تمامی کشورهای عضو این است: برای برداشتن گام نخست، منتظر دیگران نباشید. سهم خود را به جای آورید.
در سراسر جهان، شاهد آن هستیم که جامعه مدنی، به رهبری جوانان، برای مقابله با بحران اقلیم بسیج شده است.
بخش خصوصی اقداماتاش را به طور چشمگیری افزایش داده است.
همچنین، دولتها باید در راستای انتقال به سوی اقتصاد سبز، از تمام نیروی خود در سیاستگذاری مالی بهره بگیرند:
با دریافت مالیات از کربن و آلایندهها، به جای اخذ آن از درآمد مردم، تا از طُرُق آسانتری بتوان به مشاغل سبز پایدار روی آورد.
با پایان بخشی به یارانههای سوختهای فسیلی و آزادسازی منابع در راستای سرمایه گذاری مجدد در بخش های خدمات بهداشت، آموزش، انرژیهای تجدید پذیر، نظامهای غذایی پایدار و حمایتهای اجتماعی از مردمان خود.
با تعهد به عدم تأسیس نیروگاههای ذغال سنگی جدید. اگر تمامی نیروگاههای ذغال سنگی طرح ریزی شده عملیاتی شوند، نه تنها بدون شک به دمای بالای ۱.۵ درجه سانتی گراد خواهیم رسید - بلکه این مقدار بسیار بالاتر از ۲ درجه سانتی گراد خواهد بود.
اهداف توافقنامه پاریس از بین خواهد رفت.
این، یک وضعیت اضطراری جهانی است.
نیازمند ائتلافهای منسجمی هستیم میان کشورهایی که همچنان وابستگی بسیاری به ذغال سنگ دارند و کشورهایی که منابع مالی و فنی لازم برای حمایت از تحول آنها را دارند.
ما هم فرصت و هم وظیفهای برای اقدام داریم.
عالیجنابان،
سوم، باید شکاف میان افراد فقیر و ثروتمند را، در داخل و بین کشورها برطرف کنیم.
این مورد با اتمام همه گیری برای همگان در سراسر جهان آغاز می شود.
نیازی فوری به برنامه واکسیناسیون جهانی داریم تا تولید واکسن را حداقل دو برابر کنیم. همچنین باید اطمینان حاصل شود که تا نیمه اول ۲۰۲۲، واکسنها به ۷۰ درصد جمعیت جهان برسند.
این طرح می تواند توسط کار گروهی اضطراری متشکل از: تولیدکنندگان فعلی و احتمالی واکسن، سازمان جهانی بهداشت ، شرکای شتاب دهنده دسترسی به ابزار کووید-۱۹ و موسسات مالی بینالمللی، با همکاری شرکتهای دارویی اجرا شود.
زمانی برای از دست دادن نداریم.
بهبودی نامتعادل در حال عمیقتر کردن نابرابریهاست.
ممکن است کشورهای ثروتمندتر تا پایان امسال به نرخ رشد دوران پیش از همه گیری برسند، در حالیکه آثار ناشی از همه گیری در کشورهای کم درآمد احتمالاً تا سال ها باقی بماند.
آیا چنین چیزی جای تعجب دارد؟
اقتصاد های پیشرفته نزدیک به ۲۸ درصد از تولید ناخالص داخلی خود را به سرمایه گذاری در بهبود اقتصادی اختصاص میدهند.
برای کشورهای با درآمد متوسط ، این رقم به ۶.۵ درصد و برای کشورهای توسعه نیافته به ۱.۸ درصد کاهش می یابد – یعنی درصد کمی از مقداری بسیار کمتر.
در کشورهای زیر صحرای آفریقا، بر اساس پیشبینی صندوق بین المللی پول، رشد اقتصادی سرانه انباشته ظرف 5 سال آینده ، ۷۵ درصد کمتر از سایر نقاط جهان خواهد بود.
بسیاری از کشورها نیاز به تزریق فوری نقدینگی دارند.
گرچه اینجانب از صدور ۶۵۰ میلیارد دلار حق برداشت ویژه توسط صندوق بین المللی پول استقبال میکنم. اما حقوق مزبور، عمدتاً به کشورهایی میروند که کمترین نیاز را به آن ها دارند.
اقتصادهای پیشرفته باید حق برداشت ویژه مازاد خود را به کشورهای نیازمند اختصاص دهند.
اگرچه حق برداشت ویژه راهحلی معجزه آسا نیست.
اما محیط را برای بهبود و رشد پایدار فراهم میکند.
همچنین درخواست خود را برای ایجاد ساختاری اصلاح شده و عادلانهتر برای بدهی بینالمللی تجدید میکنم.
طرح تعلیق بازپرداخت بدهی باید تا ۲۰۲۲ تمدید شده و در دسترس تمامی کشورهای آسیبپذیر ناشی از سطوح بالای بدهی و درآمد متوسط قرار بگیرد.
این، می تواند مصداقی از همبستگی در عمل باشد.
کشورها نباید بین بازپرداخت بدهی و خدمت به مردم مجبور به انتخاب شوند.
می توان با همبستگی بینالمللی موثر، قرارداد اجتماعی جدیدی در سطح ملی پدید آورد که مشتمل بر: خدمات بهداشت عمومی و حمایت از درآمد، مسکن و کار شایسته، آموزش با کیفیت برای همگان و پایان تبعیض و خشونت علیه زنان و دختران، باشد.
اینجانب کشورها را فرا میخوانم تا نظام مالیاتی خود را اصلاح کرده و نهایتا از این طریق به فرار مالیاتی، پولشویی و جریانهای مالی نامشروع پایان دهند.
با در نظر گرفتن آینده، به نظام پیشگیری و آمادگی بهتری برای مقابله با تمامی خطرات عمده جهانی احتیاج داریم. بایستی از توصیه های هیئت مستقل پاسخگویی و آمادگی همهگیری حمایت کنیم.
اینجانب، پیشنهادهای دیگری نیز در دستور کار مشترکمان ارائه کرده ام - از جمله ایجاد بستری اضطراری و «آزمایشگاه آینده».
عالیجنابان،
چهارم، باید شکاف جنسیتی را پر کنیم.
کووید-۱۹ ماندگارترین بیعدالتی جهان را در معرض دید قرار داد و تقویت کرد: ناموزونی قدرت میان زنان و مردان.
هنگام شروع همهگیری، اکثریت کارکنان خط مقدم، نخستین گروهی که شغلشان را از دست دادند، اولین گروهی که کارشان را به تعویق انداختند تا بتوانند از نزدیکانشان مراقبت کنند، زنان بودند.
با بسته شدن مدارس، دختران به طور نامتناسبی ضربه دیدند، پیشرفتشان محدود شد و خطر سوءاستفاده، خشونت و کودک همسری در میان آنان افزایش یافت.
بحث پر کردن شکاف جنسیتی تنها مسئله عدالت برای زنان و دختران نیست. این مسئلهای سرنوشتساز برای بشریت است.
جوامعی که در آن ها برابری بیشتر نمود دارد، جوامعی باثباتتر و صلحآمیزتر هستند. این جوامع نظامهای سلامت بهتر و اقتصادهای پویاتری دارند.
برابری زنان اساساً مسئلهای مرتبط با قدرت است. باید فوراً جهان تحتسلطه مردان را دگرگون کرده و موازنه قدرت را تغییر داده تا بتوانیم به چالش برانگیزترین مشکلات دوران خود غلبه کنیم.
این به معنی حضور بیشتر رهبران زنان در پارلمانها، هئیتهای دولت و اتاقهای هیئت مدیره است. یعنی زنان در همهجا نمایندگی شوند و مشارکت تام خود را به انجام رسانند.
دولتها، شرکتها و نهادهای دیگر را به برداشتن گامهای جسورانه، شامل معیارها و سهمیهبندیها، برای ایجاد برابری جنسیتی، از جایگاههای ریاستی تا مقام های پایینتر، ترغیب میکنم.
در سازمان ملل متحد، این اتفاق در میان مدیرهای ارشد و رهبران تیمهای کشوری افتاده است. به این کار تا رسیدن به برابری جنسیتی در همه سطوح ادامه میدهیم.
همزمان، نیاز است تا در مقابل قوانین واپسگرایانهای بایستیم که تبعیض جنسیتی را نهادینه میکنند. حقوق زنان، حقوق بشر است.
برنامههای بهبود اقتصادی باید روی زنان تمرکز کنند و شامل سرمایه گذاری در مقیاس کلان در اقتصاد مددکاری باشد.
همچنین به برنامهای فوری برای مبارزه با خشونت جنسیتی در همه کشور نیاز داریم. برای رسیدن به آرمانهای توسعه پایدار و ساختن جهانی بهتر، میتوانیم و باید شکاف جنسیتی را پر کنیم.
عالیجنابان،
پنجم، بازیابی اعتماد و امید بخشیدن به معنی برطرف کردن شکاف دیجیتال است.
نیمی از جمعیت بشر به اینترنت دسترسی ندارند. باید همه را تا ۲۰۳۰ به اینترنت متصل کنیم.
این هدف «نقشهراه برنامه همکاری دیجیتال» من است، تا در عین پذیرش نویدبخشی فناوری دیجیتال، از مردم در مقابل خطرات آن محافظت کنیم.
یکی از بزرگترین خطراتی که با آن رو به رو هستیم، افزایش قدرت پلتفرمهای دیجیتال، و استفاده و سوءاستفاده از دادهها است.
بایگانی بزرگی از اطلاعات درباره همه ما در حال گردآوری است. با این وجود، حتی به کلید این بایگانی نیز دسترسی نداریم.
نمی دانیم که این اطلاعات چگونه، توسط چه کسانی و برای چه اهدافی گردآوری شدهاند.
اما می دانیم که دادههای ما برای مقاصد تجاری، برای افزایش سود شرکت ها، مورد استفاده قرار می گیرد. الگوهای رفتاریمان در حال تبدیل شدن به کالا است و همچون قرارداد معاملات سَلَف به فروش میرسد.
دادههای ما همچنین برای تحت تأثیر قرار دادن درک و نظراتمان مورد استفاده قرار میگیرد. دولتها و دیگران میتوانند از این اطلاعات برای کنترل و اداره رفتار مردم، نقض حقوق بشرِ افراد و گروهها و تضعیف دموکراسی استفاده کنند.
این فیلم یا داستان علمی-تخیلی نیست. این واقعیت امروز است.
و به بحثی جدی نیاز دارد.
همچنین خطرات دیگر در حوزه دیجیتال.
برای مثال، مطمئنم که رویاروییهای بزرگ آینده - که خدا کند هیچوقت رخ ندهند - با حمله سایبری بزرگی آغاز خواهد شد.
چارچوبهای حقوقی برای رسیدگی به این موضوعات کجا هستند؟
امروز، سلاحهای خودمختار میتوانند اهداف خود را مشخص کنند و مردم را بدون دخالت انسانی از پای درآورند. این سلاح ها باید ممنوع شوند.
اما درمورد چگونگی وضع مقررات برای این فناوریها هیچ اجماعی وجود ندارد.
برای بازیابی اعتماد و امید دادن، نیاز است تا حقوق بشر را در مرکز تلاشهایمان قرار دهیم تا آیندهٔ دیجیتالی ایمن، عادلانه و آزاد، را برای همه تضمین کنیم.
عالیجنابان،
ششم، و در آخر، باید شکاف میان نسلها را پر کنیم.
جوانان وارث نتایج تصمیمات ما هستند، چه این تصمیمها خوب باشند چه بد.
همزمان، انتظار داریم تا آخر قرن، ۱۰ میلیارد و ۹۰۰ میلیون نفر به دنیا بیایند. به استعداد، فکر و نیروی آنان نیاز داریم.
«دستورکار مشترک ما»، برای سال بعد «اجلاس تغییر و تحول در آموزش و پرورش» را پیشنهاد میدهد تا به بحرانهای یادگیری را رسیدگی کرده و فرصتها را برای جمعیت جوان یک میلیارد و ۸۰۰ میلیون نفری گسترش دهد.
اما جوانان به چیزی بیشتر از حمایت نیاز دارند.
آنان نیاز دارند تا در تصمیمگیریها نقش داشته باشند.
برای این مهم، اینجانب «فرستادهای ویژه برای نسلهای آینده» منصوب خواهم کرد و «دفتر جوانان ملل متحد» را ایجاد میکنم.
همانطور که در «دستورکار مشترک ما» آمده است، مشارکت جوانان در «اجلاس آینده» محوری خواهد بود.
جوانان به بارقهای از امید برای آینده نیاز دارند.
مطالعات اخیر نشان داد که در ده کشور، اکثر جوانان درمورد وضعیت سیارهمان از سطوح بالای اضطراب و پریشانی رنج میبرند.
حدود ۶۰ درصد از رای دهندگان آینده شما، احساس می کنند که دولتهایشان به آنان خیانت کرده است.
باید به کودکان و جوانان ثابت کنیم با اینکه شرایط جدی است، اما جهان برنامهای دارد و دولتها به اجرای آن متعهدند.
اکنون باید برای پر کردن شکاف های عظیم اقدام کرده و بشریت و کره زمین را نجات دهیم.
عالیجنابان،
با مشارکت واقعی، می توانیم به وعده دنیایی صلح آمیزتر و بهتر برسیم.
این نیروی محرکه «دستورکار مشترکمان» است.
بهترین راه برای پیشبرد منافع شهروندان یک کشور، پیشبرد منافع آینده مشترکمان است.
وابستگی متقابل منطق قرن بیست و یکم است.
و آن، ستاره راهنمای سازمان ملل متحد است.
اکنون دوره ماست.
فرصت تغییر.
عصر شروع مجدد چندجانبهگرایی فرارسیده است.
عصر ممکنها.
بیایید تا اعتماد را باز یابیم. بیایید تا امید ببخشیم.
و بیایید هم اکنون شروع کنیم.
متشکرم.
1 of 3

گزارش
۰۸ ژوئن ۲۰۲۰
اتحاد در مبارزه علیه کووید-۱۹
سازمان ملل متحد در جمهوری اسلامی ایران، در طول ماه رمضان، به کوشش در راستای کمک به پاسخ دولت به همه گیری جهانی کووید-۱۹، ادامه داده است.
خانم اوگوچی دنیلز، هماهنگ کننده مقیم سازمان ملل متحد در جمهوری اسلامی ایران اظهار داشت: «اینجانب بهترین آرزوهایم را برای عید فطر ابراز می نمایم واطمینان دارم رمضان امسال برای تعداد زیادی، بسیار متفاوت بوده است. کووید-۱۹ جان بیش از ۳۲۰ هزار نفر را در سراسر جهان گرفته است، ویروسی برای ما به جای مانده که هنوز درک کاملی از آن نداریم و ما را در بدترین بحران اجتماعی-اقتصادی طی نزدیک به یک قرن اخیرگرفتار کرده است.»
از زمانی که نخستین موارد ابتلا به کووید-۱۹ در ایران، در فوریه مورد تأیید قرار گرفت، کارگزاری های سازمان ملل متحد در کشور، به سرعت در راستای حمایت از تلاش های ملی در برابر شیوع بیماری بسیج شدند. اما این همه گیری، موجب بحرانی جهانی گردیده است که تنها با همکاری و تعامل گسترده متوقف خواهد شد. سازمان ملل متحد در ایران، در حال به حداکثر رساندن ابتکارات جهانی در راستای پایدارسازی کوشش های دولت برای مبارزه با این ویروس است.
مروری مختصر بر پاسخ سازمان ملل متحد در ایران: سازمان ملل متحد، در راستای کاستن از اثرات کووید-۱۹ بر آسیب پذیرترین ها، راهنمای فنی و کمک های غیر نقدی را به دولت، شامل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، ارائه نموده است. کمک ها شامل موارد زیر است اما محدود به این موارد نمی شود:
کیتهای آزمایشی، دستگاههای آنالیز گازهای خون سرخرگی و سایر ملزومات پزشکی برای بیش از ۱۰۰ آزمایشگاه و بیمارستان در ایران.
داروهایی برای فراهم کردن امکان مشارکت ایران در کارآزمایی همبستگی، که یک تحقیق جهانی به رهبری سازمان ملل متحد برای شناسایی اثر داروهای پیشتر تاییدشده در بیماران مبتلا به ویروس کرونا است.
بیش از ۷۶ تن تجهیزات حفاظت شخصی برای کارکنان خط مقدم، و همچنین حرفهمندانی که در سراسر ایران از سالمندان، کودکان دارای معلولیت، و سایر گروههای دارای نیازهای ویژه مراقبت میکنند.
از آنجایی که ایران از لحاظ پناهده پذیری ششمین کشورجهان است، سازمان ملل متحد، اقلام بهداشتی و کمک های غذایی را به ۳۱ هزار نفر از آسیب پذیرترین پناهندگانی ارائه نموده که در اقامتگاه ها زندگی می کنند و اقلام حفاظتی را در اختیار کارکنان ارائه دهنده خدمات بشردوستانه قرار داده است. سازمان ملل متحد، به ارائه مشاوره های روانی-اجتماعی و توصیه های حقوقی از راه خطوط تلفنی کمک رسانی، همچنین یک نوبت کمک های نقدی هدفمند تا زمانی ارائه می دهد که نیاز فوری وجود داشته باشد.
سایر ابتکارات سازمان ملل متحد، پشتیبانی ازتلاش های دولت در حمایت و کمک به زنان، دختران، سالمندان، افراد دارای معلولیت، مصرف کنندگان مواد مخدر، والدین، آموزگاران و سایرین است.
اینک آشکار شده است که اثرات بلندمدت این همه گیری جهانی، به گونه ای منفی، اقتصاد جهان را طی چندین سال پیش رو، تحت تأثیر قرار خواهد داد. در ۱۴ می برابر با ۲۵ اردیبهشت، سازمان ملل متحد، طرح های خود در مورد چگونگی گسترش تلاش های جهانی در راستای کاستن از اثرات شایع همه گیری جهانی را به روز رسانی نمود. این سازمان، طرح واکنش جهانی بشردوستانه در برابر کووید-۱۹ را با اعلام درخواست شش میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلاری درراستای متوقف ساختن گسترش ویروس، توزیع داروها و تجهیزات، همچنین حفاظت از زندگی میلیون ها نفر در برابر بیماری و اثرات متعاقب آن، منتشر کرد. با توجه به آن که ایران، دهمین کشور در جهان است که بیشترین تأثیر را از کووید-۱۹ تجربه کرده، این موضوع، برای برخورداری از حمایت مستمر، در طرح جهانی مذکور در نظر گرفته شده است.
سازمان ملل متحد در ایران، از ابتکارات اجتماعی-اقتصادی دولت قدردانی می نماید که از پیش، خانوارهای آسیب پذیر و کسب و کارهای کوچک را کمک و حمایت کرده است. این سازمان، هم اکنون در حال تقویت و افزایش برنامه ها در راستای پایدارسازی تلاش های بهبودی است. جدا از کمک فوری به آسیب پذیرترین خانواده های متأثرشده از کووید-۱۹، ما بر توانمندسازی ظرفیت محلی همچنین ایجاد فرصت های معیشتی، تمرکز خواهیم نمود.
خانم اوگوچی دنیلز، هماهنگ کننده مقیم سازمان ملل متحد درجمهوری اسلامی ایران افزود: «در سطح جهانی، می توان شاهد آن بود که برای نخستین بار طی دهه ها، فقر، رو به افزایش نهاده است. تنها راه ما برای گذرازاین بحران و در نهایت قوی تر پدیدار شدن، همکاری با یکدیگر است. ما درسازمان ملل متحد در ایران، با کمک کنندگان مالی خیلی سخاوتمندمان مشارکت خواهیم نمود تا بتوانیم از کوشش های دولت، پشتیبانی نموده و در آن مشارکت کنیم. ما بر راهکارهای فراگیر، تاب آور و پایدار، متمرکز خواهیم بود و به شدت تلاش می کنیم تا هیچ کس نادیده انگاشته نشود.»
***
کسب اطلاعات بیشتر/ درخواست مصاحبه:
ماریا دوتسنکو، در تهران: dotsenko@un.org، +98 912 116 9948
محمد رجائی مقدم، در تهران: rajai-moghadam@un.org، +98 912 105 3220
1 of 3

گزارش
۰۳ دسامبر ۲۰۲۱
سازمان ملل متحد برنامه ملی واکسیناسیون ایران را تسهیل میکند – هماهنگ کننده مقیم
آقای پریزنر گفت: «بسیار مفتخرم که کارگزاریهای سازمان ملل متحد به پشتبیانی خود شتاب بخشیدهاند؛ تا به امروز، ۱۵ میلیون واکسن، همراه دیگر تجهیزات پزشکی و وسایل حفاظت شخصی مورد نیاز فوری با تسهیل این سازمان از راه هوایی به تهران ارسال شده است .»
آقای پریزنر در سخنان خود در مراسمی به مناسبت گرامیداشت هفتاد و ششمین سالگرد تأسیس سازمان ملل متحد در مرکز مطالعات سیاسی و بینالمللی وزارت امور خارجه در ۱۰ آذر (برابر با ۱ دسامبر)، نقشه همکاریهای مساعد این سازمان با دولت در حال حاضر و پنج سال آینده را ترسیم ساخت، همچنین تأکید کرد این شراکت سابقهای طولانی دارد که به ۱۹۵۰ و افتتاح نخستین دفتر سازمان ملل متحد در ایران باز میگردد.
وی افزود: «هماکنون، شمار تحسینبرانگیز کارگزاریهای سازمان ملل متحد (۱۸) فعال در ایران، گواهی بر همکاریهای گسترده ما است.»
ایشان با اشاره به ایفای نقش ایران در زمینههای توسعهای و بشردوستانه، گفت میزبانی از چندین میلیون پناهنده و مهاجر، همچنین ایفای نقشی عمده در متوقف ساختن جریان مواد مخدر از افغانستان به دیگر کشورها تنها دو نمونه کوچک هستند.
شمار زیادی از دیپلماتهای خارجی مستقر در تهران و مقامات دولتی، اعضای سمنها و خبرنگاران در این مراسم حاضر بودند.
دکتر حسن شیخالاسلامی، معاون وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران و رئیس مرکز مطالعات سیاسی و بینالمللی در سخنان خود گفت: «هفتاد و شش سال پیش در چنین ایامی سازمان ملل متحد پس از جنگی خانمان سوز با هدف حفظ صلح و امنیت بینالمللی، توسعه روابط دوستانه میان ملتها بر مبنای احترام به اصل تساوی حاکمیتها و ایجاد هماهنگی میان اعضا برای یافتن راه حل مشکلات بینالمللی در حوزههای مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی تأسیس شد.»
وی افزود: «روز ملل متحد چارچوبی مناسب برای یادآوری نقش مهم سازمان ملل متحد در حمایت از تلاشهای کشورها در تحقق اهداف و اصول منشور است.» معاون وزیر امور خارجه افزود: «سازمان ملل متحد به عنوان عالیترین تجلی چندجانبهگرایی، میتواند و میبایست زمینه و بستر مورد نیاز کشورها برای توسعه روابط دوستانه براساس حقوق برابر و تلاش مشترک به منظور حل مسائل بینالمللی اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی بشردوستانه فراهم آورد.»
این مراسم با نمایش نماهنگی درباره دستاوردهای سازمان ملل متحد در ایران ادامه یافت.
سپس، خانم نگار گرامی، نماینده برنامه جهانی غذا سازمان ملل متحد در جمهوری اسلامی ایران، به سخنرانی پرداخت و گفت: «سازمان ملل متحد در ایران از تلاشهای قابل توجه دولت در راستای مبارزه با جرایم مرتبط با مواد مخدر، از جمله قاچاق و سوء مصرف مواد مخدر، پشتیبانی به عمل آورده است و به مرزبانی و بازرسی، از طریق آموزش و بهبود شیوههای پیشگیری و درمان، رسیدگی کرده است.»
وی گفت: «سازمان ملل متحد شیوههای کشاورزی پایدار را برای جلوگیری از خشکسالی و تخلیه تالابها در ایران توسعه داده است، و همزمان، مدیریت آب و پسماندها را برای کاهش انتشار دیاکسید کربن ترویج داده است.»
خانم گرامی گفت: «سازمان ملل متحد همچنین به هزاران خانوار پناهنده کمکهای غذایی تأمین کرده است و همواره به کسانی که بیشترین نیاز را داشتهاند، بستههای بهداشتی و منزلت توزیع کرده است.» وی افزود «طی سال گذشته، این سازمان بیمه درمانی سلامت برای ۱۲۰ هزار پناهنده را پوشش داد.»
خانم گرامی گفت با تلاشهای سازمان ملل متحد، بیش از نیم میلیون کودک پناهنده در مدارس ایران ثبتنام شدند وبرنامههای «تغذیه مدارس» را برای برخی از آسیبپذیرترینهای آنان آغاز کردیم که هم دانشآموزان و هم آموزگاران از آن بهرهمند شدند.
آقای کیوان ساکت، آهنگساز، استاد دانشگاه، و نوازنده ستار، که داوطلبانه در مراسم اجرا مینمود، قطعهای را به زیبایی نواخت که تشویق ایستاده حضار را به همراه داشت.
این برنامه با پیام ویدئویی خانم دکتر نسرین مصفا رئیس انجمن ایرانی مطالعات سازمان ملل متحد (IAUNS) و استاد دانشگاه تهران، ادامه یافت.
وی گفت: در بیست سال گذشته، انجمن هم درزمینه ارزیابی نقش سازمان ملل متحد در سیاست بین الملل و هم ارزیابی نقادانه روابط جمهوری اسلامی ایران و سازمان ملل متحد، تحقیقات و تلاش های علمی را رهبری کرده است .
ایشان گفت بر این باوریم که هر دو موضوع نیاز به بررسی دقیق و ارزیابی عاقلانه به روشی کارشناسانه و علمی دارند. دکتر مصفا افزود: ما از مشارکت فعال و همکاری سازمان ملل متحد اول و سازمان ملل متحد دوم در فعالیت های خود بهره مند شده ایم.
وی افزود به همین دلیل اینجانب با 20 سال تجربه در زمینه ترویج فعالیت ها برای مطالعه آرمان های اصیل سازمان ملل متحد از دیدگاه ایران، پژوهش، آموزش و هدایت فعالیت های آگاهی بخشی در سازمان ملل متحد به گونه علمی برای ارائه تخصص به جامعه علمی با شما صحبت می کنم. بر این باوریم که هدف ما از آموزش نسل بعدی محققان و متخصصان برای ارزیابی واقع بینانه از چالش های جهانی و در عین حال توجه به ماهیت بین رشته ای و چند بعدی آن ها، همین طور تاریخچه آن ها، امری حیاتی است.
دکتر مصفا با الهام از منشور سازمان ملل متحد و منافع ملی گفت که این انجمن، بینشی منحصر به فرد از فرهنگ پژوهشی و آموزشی پویا ارائه می دهد که پیوندی بین دانشگاه و سیاست گذاران ایجاد می کند.
استاد دانشگاه تهران گفت نقش حیاتی آن در سطح بین المللی از طریق مقام مشورتی در شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد شناخته شده است. بر این اساس است معتقدیم روابط ایران و سازمان ملل متحد هم در منطقه و هم در سطح جهانی مهم است. وی افزود پافشاری بر پایبندی به قوانین بین المللی، همه گیری جهانی کووید و بحران پناه جویان، نمونه هایی از این است که چگونه این رابطه می تواند از نظرات سومین سازمان ملل متحد بهره مند شود.
آقای محمد رجائی مقدم، معاون مرکز اطلاعات سازمان ملل متحد، توضیحاتی را پیرامون روند آمادهسازی کتاب «همکاری های سازمان ملل متحد و ایران» به حضار ارائه داد.
سپس آقای اشتفان پریزنر، هماهنگکننده مقیم سازمان ملل متحد، دکتر حسن شیخالاسلامی، معاون وزیر امور خارجه، حجتالاسلام سید محمود دعایی، سرپرست مؤسسه اطلاعات، از کتاب «تاریخ شراکت سازمان ملل متحد و ایران» رونمایی کردند.
در پایان مراسم، آقای نیما ایلات از صندوق جمعیت ملل متحد به نمایندگی از نسل جوان کارمندان سازمان ملل متحد در بیانیه خود گفت اینجانب تضمین می نمایم که نسل ما به حفظ جهان و همه زیبایی های آن برای نسل های آتی متعهد است، ازهمگی شما هم سپاسگزاریم تا چنین نمایید.
1 of 3

گزارش
۰۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۲
بزرگداشت روز جهانی پناهنده
در روز 1 تیرماه ۱۴۰۱، مراسم روز جهانی پناهنده در ایران توسط کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان (UNHCR) و اداره کل امور اتباع و مهاجرین خارجی (BAFIA) در نقاط مختلف کشور، از جمله استانهای تهران، فارس، خراسان رضوی، اصفهان و کرمان برگزار شد.
در این رویداد، نمایندگان آژانسهای سازمان ملل متحد در ایران، نمایندگان دولت جمهوری اسلامی ایران، اعضای هیئتهای دیپلماتیک و سازمانهای غیردولتی ملی و بینالمللی در کنار نمایندگان پناهندگان در برج میلاد تهران گرد هم آمدند.
استفان پریزنر، هماهنگکننده مقیم سازمان ملل متحد در ایران، در این مراسم با مضمون «هر کس، هرکجا، هر زمان، هر کس حق دارد به دنبال امنیت باشد»، از تابآوری پناهندگان و مهماننوازی کشور میزبان قدردانی کرد.
او گفت: «بیش از چهل سال است که ایران با وجود همه چالشها، منابع خود را با برادران و خواهران افغانستانی و عراقی خود به اشتراک گذاشته است.»
وی همچنین از سیاستهای پیشرو و فراگیر ایران در قبال پناهندگان مانند پوشش جامعه افغانستانی صرفنظر از وضعیت مدارک آنان در برنامه واکسیناسیون ملی قدردانی کرد. هماهنگکننده مقیم سازمان ملل مجدداً بر هدف این سازمان در جهت حمایت و کمکرسانی مستمر به پناهجویان آسیبپذیر و جوامع میزبان آنها تاکید ورزید.
اینا گلادکووا، سرپرست کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان در ایران نیز خواستار حمایتهای بینالمللی بیشتر برای فعالیتهای بشردوستانه ایران، بهویژه در زمان افزایش بیسابقه بیجایی اجباری در سراسر جهان شد.
این رویداد همچنین با برگزاری مجموعهای از نمایشگاهها و بازارهای صنایعدستی، فرهنگ و سنتهای جوامع پناهنده را موردتوجه قرارداد.
بر طبق آخرین آمار دولت ایران، این کشور میزبان حدود ۸۰۰ هزار پناهنده ثبت شده است که اکثر آنها شهروندان افغانستان و عراق هستند. در مجموع، حدود 3.5 میلیون نفر پناهنده (با و بدون مدرک) در ایران زندگی میکنند و به خدمات اولیه دسترسی دارند.
سازمان ملل متحد در ایران در جهت حمایت از تلاشهای ملی برای پناهندگان با دولت جمهوری اسلامی ایران همکاری میکند.
کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان (UNHCR) و برنامه جهانی غذا (WFP) اصلیترین نهادهای سازمان ملل متحد با مأموریت مشخص کمک به پناهندگان هستند. سایر دفاتر سازمان ملل نظیر صندوق کودکان (UNICEF)، سازمان بینالمللی مهاجرت (IOM)، سازمان توسعه صنعتی (UNIDO)، و صندوق جمعیت (UNFPA) نیز پروژههایی در بخش های آموزش، سلامت و آب و فاضلاب و بهداشت عمومی-فردی برای حمایت از پناهندگان اجرا میکنند.
1 of 5
گزارش
۳۰ ژوئن ۲۰۲۲
برگزاری نشست تمرین آمادگی در برابر زمینلرزه
دفتر هماهنگکننده مقیم و دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد برگزاری این رویداد را برعهده داشتند.
این مراسم با گردهمایی نمایندگانی از بخشهای مختلف آمادگی و پاسخ به بلایا در ایران و تیم مدیریت بلایای سازمان ملل، باهدف تقویت پاسخ جامع ملی و بینالمللی در مقابل زمینلرزههای بزرگ برپا شد. هم چنین، این رویداد تلاش کرد تا با تمرکز بر اقدامات جهانی مقابله با زمینلرزه، سازمان ملل و شرکای آن را با تأثیرات احتمالی یک زمینلرزه بزرگ بیشتر آشنا کند. یکی دیگر از موضوعات موردبحث در این جلسه مسئله عملیات امداد و نجات شهری و هماهنگیهای موردنیاز برای ادغام امدادرسانی بینالمللی با تلاشهای داخلی در هنگام بروز فاجعه بود.
دولت جمهوری اسلامی ایران، بارها طی سالها به بلایای طبیعی ناگوار پاسخ داده است. پاسخ کارآمد آن به زلزله بم شامل درسهای بسیار مفیدی است. یکی از پیامهای کلیدی سازمان ملل متحد در این جلسه اعلام آمادگی این سازمان برای حمایت از اقدامات ملی در جهت آمادگی و پاسخگویی به فجایع احتمالی بود.
هماهنگکننده مقیم سازمان ملل، استفان پریزنر، در سخنرانی خود در افتتاحیه این مراسم بر پتانسیل تعامل در زمینههای مشترک تأکید کرد: "ایران ظرفیتهای قابلتوجهی برای پاسخگویی به بلایای طبیعی دارد."
دکتر حسن نامی، رئیس سازمان مدیریت بحران ایران نیز با تأکید بر لزوم همکاری گفت: " مردم جهان باید در زمان بحران حامی هم باشند." او افزود: "این گردهماییهای چندجانبه میتوانند با درک متقابل و گفتوگو درباره ظرفیتها، زمینهساز چنین تعاملهایی شوند."
دکتر مجتهد شبستری رئیسدفتر اوچا، طی این مراسم از سازمان مدیریت بحران و دیگر دستاندرکاران تقدیر کرد. وی همچنین بر لزوم برگزاری و ادامه چنین نشستها تأکید کرد و به سابقه موضوع و هماهنگیهای به عمل آماده با دولت اشاره نمود.
علاوه بر برگزارکنندگان اصلی، نمایندگانی از تیم کشوری سازمان ملل متحد، وزارت امور خارجه، جمعیت هلالاحمر ایران، سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران، و پژوهشکده سوانح طبیعی نیز در این مراسم حضور داشتند. دو کارشناس بینالمللی، آقای آرجون کاتوش و خانم سارا الخزین بوفیر نیز با همراهی خود به برگزاری این مراسم مهم کمک کردند.
باتوجه به اهمیت موضوع، آقای کارلوس گاها رئیس دفتر منطقهای اوچا برای خاورمیانه و شمال آفریقا به همراه آقای شریف عرفه کارشناس امور انساندوستانه از دفتر قاهره نیز در این جلسه شرکت داشتند.
در کنار تقویت درک متقابل شرکتکنندگان، این رویداد گام مؤثری در جهت تسهیل توافقات کاری ویژه برای آینده و ایجاد یک دریچه رسمی ارتباطی برای همکاری مؤثر در زمینههای مدیریت بحران و آمادگی و پاسخگویی در شرایط اضطراری برداشت.
1 of 5
گزارش
۲۲ مهٔ ۲۰۲۲
تاریخچه ایمنسازی: واکسنها چقدر موثر هستند؟
واکسیناسیون سالانه جان چهار تا پنج میلیون نفر را نجات میدهد. این داستان موفقیت چشمگیر نتیجه برنامههای ایمنسازی فراگیر جهانی در چند دهه اخیر است. آبله که قاتل صدها میلیون نفر بود، در ۱۹۸۰ ریشهکن شد. موارد فلج اطفال از ۱۹۸۸ تاکنون بیش از ۹۹ درصد کاهش یافته است.
دکتر کیت اوبراین، مدیر ایمنسازی در سازمان بهداشت جهانی، راهنمای ما در یک سفر تاریخی خواهد بود. در این سفر ساخت اولین واکسن مدرن در اواخر قرن هجدهم تا واکسنهای جدید علیه همهگیری کووید-۱۹ را خواهیم دید. سازمان ملل متحد و شرکای آن در کووکس از تأمین واکسن به همه کشورهای کمدرآمد جهان اطمینان حاصل میکنند.
دکتر اوبراین پس خدمت در یک بخش اطفال در هائیتی مصمم شد زندگی خود را وقف ایمنسازی کند؛ چرا که وی شاهد مرگ یک سوم از کودکان بر اثر بیماریهای کاملاً قابل پیشگیری با واکسیناسیون بود.
1 of 5

گزارش
۲۲ مهٔ ۲۰۲۲
پایان سفر گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در مورد آثار منفی اقدامات یکجانبه قهرآمیز بر بهرهمندی از حقوق بشر به ایران
آلنا دوهان، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در مورد آثار منفی اقدامات یکجانبه قهرآمیز بر بهرهمندی از حقوق بشر، در ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۱ سفر ۱۲ روزه خود به ایران برای بررسی آثار اقدامات یکجانبه قهرآمیز را پایان داد.
در نشست مطبوعاتی که در ۲۸ اردیبهشت در کتابخانه ملی انجام گرفت، این کارشناس مستقل تأکید کرد که مجموعه پیچیده تحریمهای یکجانبه علیه ایران، همراه با تحریمهای ثانویه علیه افراد و نهادهای ثالث، رعایت افراطی تحریمها و اتخاذ سیاستهای به صفر رساندن ریسک توسط برخی شرکتها و مؤسسات مالی، چالشهای انسانی و اقتصادی موجود را تشدید کرده و بر زندگی مردم، به ویژه آسیب پذیرترین اقشار جامعه، تأثیر منفی گذاشته است.
این گزارشگر ویژه گزارش مربوط به ماموریت خود را در سپتامبر ۲۰۲۲ به شورای حقوق بشر ارائه خواهد کرد.
برای اطلاعات بیشتر، لطفاً به وبسایت کمیساریای عالی حقوق بشر مراجعه فرمایید.
1 of 5

گزارش
۲۰ آوریل ۲۰۲۲
کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان و برنامه جهانی غذا حامیان ادامه تحصیل و تحقق رویاهای کودکان
نازنینِ یازده ساله به همراه مادر و هشت برادر خود در خانهی کوچکی در مهمانشهر ساوه، واقع در استان مرکزی زندگی میکند. خانوادهی نازنین در سال ۱۳۶۳ افعانستان را ترک کرده است و از آن موقع در ایران زندگی میکند. پس از مرگ پدر و تنها نانآور این خانواده، مادر نازنین از سال گذشته در تأمین هزینههای تحصیل دخترش با مشکلات زیادی دستوپنجه نرم میکند.
نازنین متولد و بزرگشدهی ایران، مشتاق به ادامهی تحصیل است. وی علیرغم اوضاع مالی نابهسامان خانوادهاش در کلاسهای درس خود حاضر میشود و دانشآموز پایه چهارم در دبستانی در مهمانشهر ساوه است. نازنین از حالا دربارهی اهداف شغلی آیندهی خود بسیار مطمئن است و آرزو دارد در بزرگسالی پزشک شود. او میگوید: «من دوست ندارم کسی مریض باشد و میخواهم به دیگر هموطنانم کمک کنم. میخواهم دختران دیگر نیز یاد بگیرند و تحصیل کنند.»
در بسیاری از خانوادههای سنتی افغانستانی، پسرها بیشتر از دختران در الویت تحصیل و حضور در مدرسه قرار دارند. فقر، ازدواج زودهنگام، موانع فرهنگی و سنتی از دلایلی است که مانع ادامهی تحصیل دختران میشود. علیرغم همهی چالشهای سر راه دختران پناهندهی افغانستانی، بسیاری از آنان مانند نازنین مصمم به ادامهی تحصیل و کسب درجات حرفهای هستند.
سیاست پناهندگی فراگیر دولت ایران دسترسی پناهندگان به تحصیل را فراهم میسازد و آنان را از پرداخت شهریه مدارس نیز معاف میکند. با این حال، بسیاری از خانوادهها به دلیل تورم فزاینده از تأمین سایر هزینههای مربوط به تحصیل مانند هزینه لوازمالتحریر بازمیمانند. با توجه به رکود اقتصادی موجود در ایران، هرگونه هزینهی اضافی میتواند والدین را به صرفنظر از تحصیل کودکانشان وادار کند و باعث شود والدین کودکانشان را برای کمک به امرار معاش خانواده وارد بازار کار کنند.
پروژهی «تغذیه در مدارس» برنامه جهانی غذا و پروژهی «مدرسهسازی»کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان از ادامهی تحصیل و تحقق رویاهای کودکان حمایت میکند.
مشوق تحصیلی برای دختران جوان خانوادهها را تشویق میکند تا دختران خود را در ازای پول نقد دریافتی برای هر دختر پس از هر ماه حضور منظم در کلاس، به مدرسه بفرستند. این مشوق به اقتصاد خانواده نیز کمک میکند و میتواند والدین را از ازدواج زودهنگام دخترانشان منصرف کند.
بیبیشاه، مادر نازنین، میگوید: «وقتی گرسنه هستید، انرژی ندارید. یعنی نه برای کار انرژی دارید و نه برای مدرسه رفتن و یادگیری.»
برنامه جهانی غذا هر ماه حدود 50 تُن تغذیه در مدرسه، شامل بیسکوئیت، بیسکوئیت خرمایی و شیر بین دختران و پسران پناهنده و معلمانشان توزیع میکند تا از رفع نیازهای غذایی کودکان پناهنده اطمینان داشته باشد. توزیع تغذیه با رعایت پروتکلهای بهداشتی سختگیرانه در مدارس صورت میگیرد و دانشآموزان میتوانند سهم تغذیهی خود را به خانه ببرند.
برنامهی تغذیه در مدرسه برای آیندهی فرزندان بیبیشاه حیاتی است، چرا که این خوراکیها ممکن است تنها وعدهی مغذی آنان در طول روز باشد. نازنین و چهار برادرش هر روز اقلام تغذیه در مدرسه خود را دریافت میکنند. بیبیشاه میگوید: «من واقعاً قدردان این برنامه هستم، چون حداقل مطمئنم که فرزندانم با شکم گرسنه به مدرسه نمیروند.»
مهمانشهر ساوه دومین مهمانشهر بزرگ پناهندگان در ایران است که در سال ۱۳۶۷ تأسیس شده و میزبان ۴۹۳۶ پناهندهی افغان است. اداره کل امور اتباع و مهاجرین خارجی ایران (BAFIA) مدیریت این مهمانشهر را بر عهده دارد. کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد (UNHCR) در تأمین مالی ساخت یک مدرسهی ۱۲ کلاسه شریک بوده که نازنین این روزها در آن تحصیل میکند. این مهمانشهر دارای دو مدرسه ابتدایی و دو مدرسهی متوسطه برای دانشآموزان دختر و پسر پناهنده است.
پروژهی «تغذیه در مدرسه» برنامه جهانی غذا روزانه برای ۷۵۰۰ دانشآموز دختر و پسر پناهنده در ۲۰ مهمانشهر سراسر ایران، میانوعده فراهم میکند. این امر یک تدبیر اساسی است که بر افزایش نامنویسی کودکان پناهنده به مدارس و تشویق والدین به ادامهی تحصیل فرزندان خود تأثیر شایانی دارد. کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد با ساخت ۶۴ مدرسه برای پناهندگان و کودکان ایرانی در سراسر کشور نیز از دولت حمایت کرده است.
ایران میزبان بیش از ۸۰۰ هزار نفر پناهندهی ثبت شده و حدود ۶/۲ میلیون اتباع افغان بدون مدرک است. امروزه بیش از ۵۰۰ هزار کودک افغانستانی، از جمله اتباع افغانستانی بدون مدرک و افغانستانیهای جدیدالورود پس از دوباره قدرت گرفتن طالبان، از سیاستهای فراگیر آموزش در ایران بهره میبرند که یکی از مترقیترین سیاستها در جهان است.
سرمایهگذاری بر آموزش پناهندگان و اطمینان از وجود فرصتهای شکوفایی برای کودکان و جوانان پناهنده، آیندهای سرشار از صلح و امنیت را در پی خواهد داشت. آموزش و تحصیل عامل توانمندی پناهندگان است و به آنها دانش، همت و شایستگی میبخشد و بدین ترتیب آنها را قادر میسازد تا خود و دنیای پیرامون خود را دریافته و برای بازسازی زندگی و جوامع تلاش کنند. جوانان پناهندهی تحصیلکرده در بازسازی زندگی خود، چه در کشور مقصد پناهندگی و چه در وطن خود پس از بازگشت امن، توانمندترند.
به قلم ندا مبرا / برنامه جهانی غذا و دنیا اسلام خان / کمیسریای عالی امور پناهندگان سازمان ملل متحد
1 of 5

اطلاعیه مطبوعاتی
۳۰ ژوئن ۲۰۲۲
گزارش جهانی مواد مخدر 2022 دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد بر روندهای مربوط به پس از قانونی کردن کانابیس، تأثیرات زیست محیطی مواد مخدر، و مصرف مواد در میان زنان و جوانان تأکید می کند.
این گزارش، که امروز معرفی شده است، همچنین جزئیاتی را درباره رکورد بالای تولید کوکائین و گسترش مواد صنعتی به بازارهای تازه ارائه می دهد و همچنین به خلأهای موجود در دسترسی به درمان های مواد، به خصوص برای زنان، می پردازد.
طبق این گزارش، حدود 284 میلیون نفر بین سنین 64-15 در سال 2020 در سر تا سر جهان مواد مخدر مصرف کرده اند، که معادل 26 درصد افزایش در دهه گذشته بوده است. افراد جوان مواد بیشتری مصرف می کنند، که سطح مصرف امروزه در بسیاری از کشورها بیشتر از نسل قبل می باشد. در آفریقا و آمریکای لاتین، افراد زیر 35 سال اکثریت تحت درمان برای اختلالات مصرف مواد را تشکیل می دهند.
طبق تخمین این گزارش، 2/11 میلیون نفر در سر تا سر جهان مواد تزریق می کرده اند. حدود نیمی از این رقم با هپاتیت C زندگی می کنند، 4/1 میلیون نفر با اچ آی وی زندگی می کنند و 2/1 میلیون نفر به هر دو عفونت مبتلا هستند.
خانم غادا والی، مدیر اجرائی دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد، در واکنش به این یافته ها گفت: "میزان تولید و کشفیات بسیاری از مواد مخدر به بالاترین رکورد رسیده است، حتی در شرایطی که اوضاع اضطراری جهانی، آسیب پذیری ها را عمیقتر می کند. در عین حال، درک نادرست از بزرگی مشکل و صدمات ناشی از آن، مردم را از مراقبت و درمان محروم می کند و افراد جوان را به سمت رفتارهای زیان بار سوق می دهد. ما می بایست منابع و توجه لازم را برای پرداختن به تمام جوانب مشکل جهانی مواد، از جمله ارائه مراقبت بر پایه شواهد به تمام کسانی که به آن نیاز دارند، تخصیص دهیم، و می بایست دانش خود را پیرامون ارتباط مواد مخدر با سایر چالش های فوری همچون مناقشات و تخریب محیط زیست ارتقا بخشیم."
این گزارش همچنین بر اهمیت تحریک جامعه بین الملل، دولت ها، جامعه مدنی، و تمام ذینفعان به منظور اقدام عاجل برای حفاظت مردم، از جمله ارتقای پیشگیری و درمان مصرف مواد و مقابله با عرضه مواد مخدر تأکید کرد.
اثرات و نشانه های زود هنگام قانونی کردن کانابیس
به نظر می رسد قانونی کردن کانابیس در آمریکای شمالی مصرف روزانه کانابیس، به ویژه محصولات قوی کانابیس، را در میان بزرگسالان جوان افزایش داده است که در نتیجه افزایش اختلالات روانشناختی، از جمله خودکشی و بستری شدن در بیمارستان، در افراد گزارش شده است. قانونی شدن کانابیس همچنین باعث افزایش درآمدهای مالیاتی شده است و به طور کلی میزان دستگیری به دلیل نگهداری کانابیس را کاهش داده است.
ادامه افزایش در تولید و قاچاق مواد مخدر
تولید کوکائین در سال 2020 به بالاترین سطح رسید و با 11 درصد افزایش نسبت به سال 2019 به 1982 تن رسید. علی رغم همه گیری کووید-19، کشفیات کوکائین هم افزایش داشت و به رکورد 1424 تن در سال 2020 رسید. نزدیک به 90 درصد از کوکائین کشف شده در جهان در سال 2021 در کانتینرها و / یا از طریق دریا قاچاق شده بود. داده های کشفیات حاکی از آن است که قاچاق کوکائین به سایر نقاط خارج از بازارهای آمریکای شمالی و اروپا و با افزایش قاچاق به آفریقا و آسیا، در حال گسترش است.
قاچاق متامفتامین همچنان بر اساس جغرافیا گسترش دارد، 117 کشور کشفیات متامفتامین را در بین سال های 2016 تا 2020 گزارش داده اند، در حالی که بین سال های 2006 تا 2010 این گزارش مربوط به 84 کشور می شد. در عین حال، مقدار متامفتامین کشف شده بین سال های 2010 تا 2020 پنج برابر شده است.
تولید تریاک در جهان بین سال های 2020 و 2021 هفت درصد افزایش داشته است و به 7930 تن رسیده است که عمدتاً به دلیل افزایش در تولید در افغانستان بوده است. هر چند، مساحت زیر کشت خشخاش در جهان با 16 درصد کاهش به 246800 هکتار در همان دوره بوده است.
روندهای اصلی مواد مخدر به تفکیک منطقه
در بسیاری از کشورها در آفریقا و آمریکای جنوبی و مرکزی، نسبت بالایی از مردم تحت درمان برای اختلالات مصرف کانابیس هستند. در اروپای شرقی و جنوب شرقی و در آسیای میانه، مردم غالب اوقاب تحت درمان برای اختلالات ناشی از مصرف مواد شبه افیونی هستند.
در ایالات متحده آمریکا و کانادا، مرگ های ناشی از مصرف بیش از حد، عمدتاً به دلیل شیوع مصرف غیر پزشکی فنتینیل همچنان رکورد دارد. ارزیابی های اولیه در ایالات متحد به بیش از 107 هزار مرگ ناشی از مصرف بیش از حد مواد در سال 2021 اشاره می کند که از رقم در سال 2020 نزدیک به 92 هزار بوده است.
در دو بازار بزرگ متامفتامین، کشفیات افزایش داشته است – در آمریکای شمالی نسبت به سال گذشته 7 درصد بیشتر شده است، در حالی که در آسیای جنوب شرقی این کشفیات 30 درصد افزایش داشته است، که بیشترین رکورد در هر دو منطقه است. رکورد بالائی از کشفیات متامفتامین همچنین در آسیای جنوب غربی گزارش شده است که در سال 2020 نسبت به سال 2019، 50 درصد افزایش داشته است.
نابرابری زیادی در دسترسی به مواد شبه افیونی دارویی برای مصرف پزشکی همچنان وجود دارد. در سال 2020، برای هر یک میلیون نفر ساکنین در آمریکای شمالی، 7500 دوز داروهای ضد درد کنترل شده بیشتر از آفریقای مرکزی و غربی وجود داشت.
مناطق درگیر، جاذب تولید مواد مخدر صنعتی
گزارش امسال همچنین بر این مسئله تأکید می کند که اقتصاد مواد مخدر می تواند در شرایط درگیر و در مناطقی که حاکمیت قانون ضعیف است، رونق پیدا کند و به نوبه خود درگیری را تشدید و طولانی کند.
اطلاعات از آسیای جنوب شرقی و خاورمیانه نشان می دهد که شرایط درگیری می تواند به عنوان جاذبه برای تولید مواد مخدر صنعتی عمل کند، که در هر مکانی می توان آنها را تولید کرد. وقتی که مناطق درگیر نزدیک به بازارهای بزرگ مصرف کننده هستند.این اثر ممکن است بیشتر شود.
از نظر تاریخی، طرف های درگیر، از مواد مخدر برای تأمین مالی درگیری و درآمدزائی استفاده می کرده اند. گزارش جهانی مواد مخدر برای سال 2022 این نکته را آشکار می کند که درگیری ها ممکن است حتی مسیرهای قاچاق مواد مخدر را مختل و تغییر دهند، همان طور که در بالکان و اخیراً در اوکراین اتفاق افتاد.
امکان افزایش ظرفیت تولید آمفتامین در اوکراین در صورت تداوم درگیری
افزایش چشمگیری در تعداد آزمایشگاه های مخفی در اوکراین گزارش شده است، که از شمار 17 آزمایشگاه که در سال 2019 از بین رفتند، در سال 2020 این مقدار به 79 رسید. از این تعداد آزمایشگاه، 67 آزمایشگاه آمفتامین تولید می کردند که در سال 2019، تنها 5 آزمایشگاه بود – که این بالاترین تعداد آزمایشگاه های از بین رفته در سال 2020 در هر کشور است که گزارش شده است.
تأثیرات زیست محیطی بازارهای مواد مخدر
طبق گزارش جهانی مواد مخدر در سال 2022، بازارهای مواد مخدر می توانند تأثیرات فردی، محلی یا جمعی بر محیط زیست داشته باشند. یافته های اصلی نشان می دهند که به طور میانگین ردپای کربن در کانابیس در فضای داخل، بین 16 تا 100 برابر کانابیس در فضای بیرون است، و ردپای کربن در 1 کیلوگرم کوکائین 30 برابر بیشتر از دانه های کاکائو است.
سایر اثرات زیست محیطی شامل جنگل زدائی قابل توجه همراه با کشت غیر قانونی کاکائو، زباله ناشی از تولید مواد مخدر صنعتی که می تواند 5-30 برابر حجم محصول نهائی باشد، و دفن زباله است که می تواند به طور مستقیم بر خاک، آب و هوا و همچنین به طور غیر مستقیم بر ارگانیسم ها، جانوران و چرخه غذا اثر بگذارد.
خلأ های جنسیتی موجود در درمان و نابرابری در مصرف مواد و درمان
زنان همچنان حداقل جمعیت مصرف کنندگان مواد مخدر در جهان را تشکیل می دهند، اما نرخ تمایل آنها به مصرف مواد و بروز اختلالات ناشی از مصرف مواد مخدر سریعتر از مردان است. اکنون زنان حدود 49-45 درصد از مصرف کنندگان متامفتامین و مصرف کنندگان مواد محرک داروئی، مواد شبه افیونی داروئی و آرام بخش ها را تشکیل می دهند.
خلأ درمانی همچنان به صورت گسترده برای زنان در جهان وجود دارد. اگرچه از هر دو مصرف کننده آمفتامین حدود یک نفر زن است، یک نفر از هر 5 نفر تحت درمان برای اختلالات ناشی از مصرف آمفتامین قرار می گیرد.
گزارش جهانی مواد مخدر برای سال 2022 همچنین بر نقش زنان در اقتصاد جهانی کوکائین، از جمله کشت کوکا، نقل و انتقال مقادیر کم مواد، فروش به مصرف کنندگان، و قاچاق به زندان، نیز تأکید می کند.
***
گزارش جهانی مواد مخدر و کلیه مطالب مربوط به آن در لینک: https://wdr.unodc.org/ قابل دسترس است.
گزارش جهانی مواد مخدر برای سال 2022 نظری اجمالی به عرضه و تقاضای مواد افیونی، کوکائین، کانابیس، محرک های از نوع آمفتامین و مواد روانگردان جدید دارد و به تأثیر آنها بر سلامت می پردازد.
1 of 5
اطلاعیه مطبوعاتی
۱۲ آوریل ۲۰۲۲
گرامیداشت روز جهانی بهداشت، ۲۰۲۲، در جمهوری اسلامی ایران
در این مراسم، پس از خوشآمدگویی به دانشجویان رشتههای مختلف بهداشت و علوم پزشکی این دانشگاه و همچنین کارشناسان و متخصصین حوزههای مختلف حاضر در مراسم، سخنرانیهایی از سوی دکار جعفر حسین، نماینده سازمان جهانی بهداشت در جمهوری اسلامی ایران، دکتر زالی، رئیس محترم دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، و دکتر حیدری، معاون بهداشت وزارت بهداشت، ارائه شد.
سازمانها و دولتها، از جمله دولت جمهوری اسلامی ایران، هرساله روز جهانی بهداشت را فرصتی برای معطوف کردن توجه جهانی به یکی از موضوعات مهم در حوزه بهداشت عمومی تلقی میکنند. برنامههای مشترک بزرگداشت این روز جهانی، که به مناسبت تاسیس سازمان جهانی بهداشت برگزار میشوند، طور رسمی در تاریخ ۱۸ فروردین آغاز شده و طی هفته پایانی ماه آوریل [هفته ملی سلامت] (۴ الی ۱۰ اردیبهشت) ادامه خواهند داشت.
دکتر حسین، نماینده سازمان جهانی بهداشت در ایران نیز طی سخنانی به مناسبت این روز اظهار داشت: «ما نیاز داریم که موضوعاتی چون عملیاتی شدن سلامت در همه سیاستها، تقویت همکاری بخشهای سلامت و غیرسلامت، و تمرکز محرکهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی بر سلامت و رفاه را برجسته سازیم.» وی افزود: «چشمانداز ما در منطقه سلامت برای همه توسط همه است، و این امر میسر نیست مگر با همکاری بین تمام بخشها.»
در روز جهانی بهداشت امسال، با موضوع «سیاره ما، سلامت ما»، هدف سازمان جهانی بهداشت جلب توجه جهانی به سمت اقدامات فوری لازم برای حفظ سلامت انسانها و کره زمین و ترویج تشکیل جوامعی حول محور نیکزیستی در بحبوحه پاندمی، سیاره آلوده و افزایش بیماریهایی مانند سرطان، آسم و بیماریهای قلبی است.
طبق برآورد سازمان جهانی بهداشت، سالانه بیش از ۱۳ میلیون نفر در جهان جان خود را به دلایل زیستمحیطی قابلاجتناب از دست میدهند. در منطقه مدیترانه شرقی، خطرات زیستمحیطی، از جمله تغییرات اقلیمی، مسئول ۲۳% کل بار بیماری و ۳۰% بار بیماری کودکان است. هر سال حدود یک میلیون نفر در منطقه در نتیجه زندگی یا کار در محیطهای ناسالم دچار مرگ زودهنگام میشوند.
دکتر حسین تاکید کرد: «کشورها با تدوین سیاستهایی جهت بهرمندسازی همه از فرصت برابر برای سالم بودن، مشارکت دادن جوامع و اقشار آسیبپذیر در تصمیمگیریها و اجرای راهحلها، جمعآوری دادههای معتبر برای شناسایی نابرابریها و سیاستهای مبتنی بر شواهد، داشتن نگاهی جامع و عمل کردن فراتر از مرزها میتوانند به عدالت در سلامت دست پیدا کنند».
در هفته ملی سلامت (۴ الی ۱۰ اردیبهشت)، وزارت بهداشت با همکاری سازمان جهانی بهداشت جلساتی هماهنگ با دیگر آژانسهای سازمان ملل در کشور برگزار خواهد کرد تا در مورد تقویت تلاشها در حوزه سلامت و محیط زیست گفتگو صورت بگیرد. همچنین، این سازمان در برگزاری مراسمات جنبی ترویج سلامت در این هفته مشارکت خواهد داشت و از برنامههای سازمانهای دولتی و غیردولتی سراسر کشور و ایجاد عزم سیاسی برای اقدام و مشارکت اجتماعی برای اثرگذاری حمایت خواهد کرد.
دکتر احمد المنظری، مدیر منطقهای سازمان جهانی بهداشت، نیز بر نیاز فوری به رفع این چالشها با پرداختن به علل ریشهای ناخوشی تاکید کرده است. او در پیام خود به مناسبت این روز ابراز داشت: «بسیاری از جنبههای سلامت زیستمحیطی فراتر از اختیارات بخش سلامت است، بنابراین به اقدامات مقتضی از سوی دستاندرکارانی از بخشهای مختلف، با تمرکز بر مداخلات بالادستی برای پیشگیری یا به حداقل رساندن خطرات زیستمحیطی، نیاز است».
تصمیمات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی ما عامل بحران اقلیمی و بهداشتی هستند. خطرات زیستمحیطی نظیر آلودگی هوا، مواد شیمیایی سمی، عدم دسترسی به آب سالم و بهداشت ضعیف نیز باعث تشدید آسیبپذیری ذاتی منطقه در مقابل طغیان بیماریهای عفونی و اپیدمیها و پاندمیها، از جمله پاندمی کنونی کووید-۱۹، میشوند. شواهد فزاینده از ارتباط مستقیم بین تغییرات اقلیمی و ظهور یا انتشار کووید-۱۹ حکایت میکنند، در حالیکه این پاندمی منابع را از تلاشهای توسعهای منحرف کرده و فشار بر اکوسیستمها و نظامهای سلامت را بیشتر کرده است.
سازمان جهانی بهداشت از طریق کمپین «سیاره ما، سلامت ما» از دولتها و عموم مردم میخواهد داستانهای خود در مورد گامهایی که برای محافظت از سیاره و سلامت خود برمیدارند را به اشتراک گذاشته و رفاه و سلامت جوامع را در اولویت قرار دهند. بهبود از کووید-۱۹ فرصتی تاریخی برای بازسازی بهتر و ایجاد جوامع و نظامهایی پاکتر، سالمتر و عادلانهتر است. رفع خطرات زیستمحیطی همچنین بخشی ضروری از چشمانداز «سلامت برای همه توسط همه» سازمان جهانی بهداشت در منطقه مدیترانه شرقی است.
در روز جهانی بهداشت امسال، سازمان جهانی بهداشت از همه – دولتها، کسب و کارها، شاغلین بهاشت و درمان، جامعه مدنی، جوامع و افراد – میخواهد از سیاره خود و سلامت خود محافظت کنند.
برای داشتن #فردای_سالمتر هماکنون باید اقدام کنیم.
***
کارزار امسال روز جهانی بهداشت "سیاره ما، سلامت ما" در ایران با همکاری وزارت بهداشت و سازمانهای وابسته در سراسر کشور در حال اجراست. برای دیدن محتوای این کارزار به زبان فارسی و کسب اطلاعات بیشتر لطفا به صفحه اینستاگرام سازمان جهانی بهداشت به آدرس https://www.instagram.com/whoiran/ مراجعه کنید.
1 of 5
اطلاعیه مطبوعاتی
۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۲
گزارش کارگروه دوم هیئت بیندولتی تغییرات اقلیمی: اقدامات امروز میتوانند آینده ما را تضمین کنند
هوسونگ لی، رئیس هیئت بیندولتی تغییرات اقلیمی، در این باره گفت: «این گزارش هشداری نگران کننده در مورد عواقب عدم اقدام است.» وی همچنین خاطر نشان کرد که «این [گزارش] نشان میدهد تغییرات اقلیمی تهدیدی جدی و فزاینده علیه رفاه ما و سیارهای سالم است. اقدامات امروز ما نحوه سازگاری مردم و واکنش طبیعت به خطرات روزافزون اقلیمی را شکل خواهد داد.»
با گرمایش زمین به مقدار یک و نیم درجه سانتیگراد (برابر با ۲/۷ درجه فارنهایت)، جهان طی دو دهه آینده با مخاطرات اقلیمی متعدد و اجتنابناپذیر روبهرو خواهد شد. حتی افزایش موقت این سطح از گرمایش، اثرات شدید دیگری در پی خواهد داشت که برخی از آنها غیرقابل برگشت خواهند بود. خطرات در کمین جوامع افزایش خواهد یافت و زیرساختها و سکونتگاههای ساحلی کمارتفاع را نیز در بر خواهد گرفت.
خلاصه مدیریتی گزارش کارگروه دوم هیئت بیندولتی تغییر اقلیم، تحت عنوان تغییرات اقلیمی ۲۰۲۲: تأثیرات، سازگاری و آسیبپذیری، در روز یکشنبه، ۲۷ فوریه ۲۰۲۲ (۸ اسفند ۱۴۰۰)، توسط ۱۹۵ دولت عضو این هیئت از طریق جلسهای مجازی تصویب شد که طی دو هفته از ۱۴ فوریه (۲۵ بهمن) برگزار شده بود.
اقدام فوری جهت مقابله با خطرات فزاینده ضروری است
افزایش امواج گرما، خشکسالی و سیل در حال حاضر از آستانه تحمل گیاهان و حیوانات فراتر رفته و سبب مرگومیر دستهجمعی در گونههایی مانند درختان و مرجانها شده است. این تغییرات اقلیمی شدید، همزمان به وقوع میپیوندند و اثرات زنجیرهای ایجاد میکنند که مدیریت آنها به طور فزایندهای دشوار است. این تغییرات میلیونها نفر، به خصوص در آفریقا، آسیا، آمریکای مرکزی و جنوبی، جزایر کوچک و قطب شمال را در معرض ناامنی شدید غذایی و آبی قرار داده است.
برای جلوگیری از نابودی فزاینده زندگی، تنوع زیستی و زیرساختها، همزمان با کاهش سریع و عمیق انتشار گازهای گلخانهای، اقدامات بلندپروازانه و سریعی برای سازگاری با تغییرات اقلیمی لازم است. گزارش جدید نشان میدهد که تاکنون، پیشرفت در زمینه سازگاری نامتوازن بوده و شکافهای فزایندهای بین اقدامات انجامشده و آنچه برای مقابله با خطرات فزاینده لازم است وجود دارد. این شکافها در میان جمعیتهای کم درآمد بیشتر است.
گزارش کارگروه دوم، دومین بخش از ششمین گزارش ارزیابی هیئت بیندولتی تغییرات اقلیمی است که در سال جاری تکمیل خواهد شد.
هوسونگ لی گفت: «این گزارش وابستگی متقابل اقلیم، تنوع زیستی و مردمان را تأیید میکند و علوم طبیعی، اجتماعی و اقتصادی را بیش از ارزیابیهای قبلی این هیئت ادغام میکند. این بر ضرورت اقدامی فوری و بلندپروازانهتر برای رسیدگی به خطرات اقلیمی تأکید میکند. اقدامات نصفه و نیمه دیگر کارآمد نیست.»
محافظت از طبیعت و تقویت آن کلید تضمین آیندهای قابل زندگی است
گزینههایی برای سازگاری با اقلیمی در حال تغییر وجود دارد. این گزارش بینش جدیدی در مورد توان بالقوه طبیعت نه تنها برای کاهش خطرات اقلیمی، بلکه برای بهبود زندگی مردم ارائه میدهد.
هانس اتو پورتنر، ریاست مشترک کارگروه دوم هیئت بیندولتی تغییرات اقلیمی، گفت: «زیستبومهای سالم در برابر تغییرات اقلیمی تابآورتر هستند و خدمات حیاتی مانند غذا و آب تمیز ارائه میدهند. با احیای اکوسیستمهای تخریبشده و حفاظت مؤثر و منصفانه ۳۰ تا ۵۰ درصد از سطح زمین، آبهای شیرین و زیستگاههای اقیانوسی، جامعه میتواند از ظرفیت طبیعت برای جذب و ذخیره کربن بهرهمند شود و ما میتوانیم پیشرفت به سوی توسعه پایدار را تسریع کنیم، اما حمایت مالی و سیاسی کافی ضروری است.»
دانشمندان خاطرنشان میکنند که تغییرات اقلیمی با روندهای جهانی مانند استفاده ناپایدار از منابع طبیعی، شهرنشینی روبهرشد، نابرابریهای اجتماعی، تلفات و خسارات ناشی از حوادث شدید و همهگیری در تعامل است و توسعه آینده را به خطر میاندازد.
دبرا رابرتز، ریاست مشترک کارگروه دوم هیئت بین دولتی تغییر اقلیم، گفت: «ارزیابی ما به وضوح نشان میدهد که مقابله با این چالشهای مختلف شامل همکاری همه - دولتها، بخش خصوصی، جامعه مدنی - برای اولویتدهی به کاهش خطر، و همچنین انصاف و عدالت در تصمیمگیری و سرمایهگذاری است.»
وی در ادامه گفت: «به این صورت، منافع مختلف، ارزشها و دیدگاههای جهانی میتوانند منطبق شوند. با ترکیب دانش و فناوری، بههمراه دانش بومی و محلی راهحلها میتوانند موثرتر باشند. شکست در دستیابی به تابآوری اقلیمی و توسعه پایدار به ایجاد آیندهای غیربهینه برای مردم و طبیعت منجر خواهد شد.»
شهرها: کانون اثرات و خطرات، و همزمان بخش مهمی از راهحل
این گزارش ارزیابی دقیقی از اثرات تغییرات اقلیمی، خطرات و تاثیر آن در شهرها، جایی که نیمی از جمعیت دنیا در آن زندگی میکنند، ارائه میدهد. سلامتی، زندگی و معیشت مردم، همچنین اموال و زیرساختهای اساسی نظیر نظامهای تأمین و توزیع انرژی و حمل و نقل به صورت فزایندهای به دلیل مخاطرات امواج گرما، طوفانها، خشکسالی و سیل، و تغییراتی تدریجی چون افزایش سطح دریا به صورت نامطلوبی در حال تاثیر پذیرفتن است.
دبرا رابرت میگوید: «شهرنشینی رو به رشد به همراه تغییرات اقلیمی باعث ایجاد خطرات پیجیدهای میشوند که این خطرات بهخصوص متوجه شهرهایی است که پیش از این نیز درگیر رشد شهری نامناسب، سطوح بالای فقر و بیکاری و کمبود خدمات پایه بودند.»
او ادامه داد: «اما شهرها همچنین میتوانند باعث ایجاد فرصتهایی برای اقدام اقلیمی شوند. سازههای سبز، منابع قابل اتکای آب پاکیزه و انرژیهای تجدیدپذیر و سیستم حمل و نقل پایدار که نقاط شهری را به نقاط روستایی متصل میکند همه و همه میتواند باعث ایجاد جامعهای فراگیرتر و عادلانهتر شود.»
شواهد فزایندهای از سازش وجود دارد که موجب عواقب ناخواستهای چون تخریب طبیعت، به خطر انداختن زندگی مردم، یا افزایش انتشار گازهای گلخانهای شده است. با سهیم کردن همگان در برنامهریزی، توجه به انصاف و عدالت و بهرهمندی از دانش بومی و محلی، میتوان از این امر جلوگیری کرد.
پنجرهای باریک برای اقدام
تغییرات اقلیمی چالشی جهانی است که به راهحلهای محلی نیاز دارد و به همین دلیل است که مطالب کارگروه دوم در ششمین گزارش ارزیابی IPCC (AR6) شامل اطلاعات منطقهای گسترده به منظور فعالکردن توسعه اقلیمی تابآور است.
این گزارش به روشنی بیان میکند که هماکنون، توسعه اقلیمی تابآور در سطوح فعلی گرمایش با دشواری همراه است. اگر گرمایش زمین از یک و نیم درجه سانتیگراد (۲/۷ فارنهایت) فراتر رود، این امر محدودتر خواهد شد. در برخی مناطق، اگر گرمایش زمین از دو درجه سانتیگراد (۳/۶ فارنهایت) فراتر رود این امر غیرممکن خواهد شد. این یافته مهم بر ضرورت اقدام اقلیمی فوری با تمرکز بر انصاف وعدالت تاکید میکند. تأمین بودجه کافی، انتقال فناوری، تعهد سیاسی و مشارکت منجر به سازگاری موثرتر با تغییرات اقلیمی و کاهش انتشار گازهای گلخانهای میشود.
هانس-اوتو پورتنر بیان کرد: «شواهد علمی خالی از ابهام هستند: تغییرات اقلیمی تهدیدی برای رفاه انسانها و سلامت زمین است. هرگونه تأخیر در اقدام مشترک جهانی منجر به از دست دادن پنجره کوتاه و به سرعت در حال بسته شدن برای تضمین آیندهای قابل زیست خواهد بود.»
1 of 5
اطلاعیه مطبوعاتی
۱۷ ژانویهٔ ۲۰۲۲
کمک یک میلیون پوندی بریتانیا برای حمایت از پناهندگان افغانستانی در ایران
کمک یک میلیون پوندی اداره امور خارجه کشورهای مشترک المنافع و توسعه بریتانیا به برنامه جهانی غذا اجازه می دهد تا برای پناهندگان تازه وارد از افغانستان وعده های غذایی آماده ی مصرف و سایر جیره ها را تهیه کند. همچنین برنامه جهانی غذا را قادر می سازد تا بخشی از این کمک را صرف حمایت از31 هزار پناهنده که هم اکنون در 20 مهمانشهر درسراسر کشور زندگی می کنند، بنماید تا با تثبیت وضعیت امنیت غذایی آنها، از هرگونه جابجایی بیشتر جمعیت جلوگیری کند.
این کمک مالی که در زمان مقتضی ارائه گردیده، هدف برنامه جهانی غذا که همان نجات جان انسانهاست را بهبود بخشیده و باعث می گردد تا پاسخگوئی به هرگونه نیاز مکملی از طریق کمک ترکیبی وجه نقد و ارائه مستقیم مواد غذایی، تسریع گردد.
نگار گرامی، نماینده و مدیر کشوری برنامه جهانی غذا در جمهوری اسلامی ایران گفت: "ما از اداره امور خارجه کشورهای مشترک المنافع و توسعه بریتانیا برای این کمک سخاوتمندانه و حمایت آنها از پروژه هایمان در ایران بی نهایت سپاسگزاریم. ماه های سخت زمستان، بیکاری، کمبود نقدینگی و افزایش قیمتها، بحران انسانی در افغانستان را به بالاترین حد خود رسانده است و نزدیک به 24 میلیون نفر در خطر ناامنی غذایی قرار دارند. بسیار مهم است که برنامه جهانی غذا آماده پاسخگویی به هرگونه شرایط اضطراری در پی ورود ناگهانی پناهندگان باشد."
سایمون شرکلیف، سفیر بریتانیا در ایران گفت: "ما خوشحالیم که به ایران کمک می کنیم تا از تعداد زیادی از پناهجویان افغانستانی که قصد خروج از افغانستان را دارند حمایت کند. این مشارکت به برنامه جهانی غذا اجازه میدهد تا به این پناهندگان کمکهای غذایی ضروری، از جمله وعده های غذایی آماده ی مصرف و سا یر جیره ها را ارائه دهد. بریتانیا در کنار مردم افغانستان و شرکای منطقه ای برای دست یافتن به آینده ای با ثبات و صلح آمیز برای این کشور قرار دارد."
تحولات سریع اخیر در افغانستان باعث ایجاد تحرکات جمعیتی مضاعف، آوارگی خانواده ها و در نهایت سوق دادن آنها برای پناهندگی به کشورهای همسایه شده است. جمهوری اسلامی ایران میزبان یکی از بزرگترین جمعیت های پناهنده برای طولانی ترین بازه زمانی در جهان است و بیش از چهار دهه پذیرای پناهندگان بوده است. با حمایت کشورهای اهداکننده، برنامه جهانی غذا از زمان ورود نخستین پناهجویان از افغانستان و عرا ق در اواخر دهه ی 1980، به پناهندگان در ایران کمک می کند. این سازمان تا یافتن راه حلی پایدار به حمایت خود از پناهندگان ادامه خواهد داد. # # #
برنامه جهانی غذا سازمان ملل متحد برنده جایزه صلح نوبل در سال 2020 است. ما بزرگترین سازمان بشردوستانه در جهان هستیم که در مواقع اضطراری جان انسان ها را نجات می دهیم و از کمک های غذایی برای ایجاد راهی به سوی صلح، ثبات و رفاه افرادی که در گذر از مناقشات، بلا یا و تغییرات اقلیمی می باشند، استفاده می کنیم. ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید: @WFPIran
برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید با ایمیل dara.darbandi@wfp.org و یا شماره تلفن
989123084147 + تماس بگیرید.
تحولات سریع اخیر در افغانستان باعث ایجاد تحرکات جمعیتی مضاعف، آوارگی خانواده ها و در نهایت سوق دادن آنها برای پناهندگی به کشورهای همسایه شده است. جمهوری اسلامی ایران میزبان یکی از بزرگترین جمعیت های پناهنده برای طولانی ترین بازه زمانی در جهان است و بیش از چهار دهه پذیرای پناهندگان بوده است. با حمایت کشورهای اهداکننده، برنامه جهانی غذا از زمان ورود نخستین پناهجویان از افغانستان و عرا ق در اواخر دهه ی 1980، به پناهندگان در ایران کمک می کند. این سازمان تا یافتن راه حلی پایدار به حمایت خود از پناهندگان ادامه خواهد داد. # # #
برنامه جهانی غذا سازمان ملل متحد برنده جایزه صلح نوبل در سال 2020 است. ما بزرگترین سازمان بشردوستانه در جهان هستیم که در مواقع اضطراری جان انسان ها را نجات می دهیم و از کمک های غذایی برای ایجاد راهی به سوی صلح، ثبات و رفاه افرادی که در گذر از مناقشات، بلا یا و تغییرات اقلیمی می باشند، استفاده می کنیم. ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید: @WFPIran
برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید با ایمیل dara.darbandi@wfp.org و یا شماره تلفن
989123084147 + تماس بگیرید.
1 of 5
اطلاعیه مطبوعاتی
۱۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲
سازمان ملل متحد و شرکایش برنامهای برای کمک به ۲۸ میلیون فرد دارای نیاز شدید در افغانستان و منطقه اجرا میکنند
برنامههای پاسخگویی بشردوستانه و مرتبط با پناهندگان در مجموع به بالغ بر پنج میلیارد دلار از بودجه بین المللی سال ۲۰۲۲ نیاز دارد.
مردم افغاستان با یکی از سریعترین بحرانهای رو به گسترش بشردوستانه در دنیا روبرو هستند. نیمی از جمعیت با گرسنگی شدید مواجه هستند، بیش از ۹ میلیون نفر بیجا شدهاند، میلیونها کودک از تحصیل جا ماندهاند، حقوق اساسی زنان و دختر به خطر افتاده، کشاورزان و دامداران با بدترین خشکسالی چند دهه گذشته دست و پنجه نرم میکنند و اقتصاد در حال سقوط است. بدون حمایت، دهها هزار کودک در خطر مرگ بر اثر سوءتغذیه هستند چراکه خدمات بهداشتی اولیه سقوط کرده است.
درگیری کاهش پیدا کرده اما خشونت، ترس و محرومیت به سوق دادن افغانستانیها به سمت مرزها، بهویژه مرزهای ایران و پاکستان برای دست یافتن به امنیت و پناهجویی ادامه مییابد. بیش از ۲.۲ میلیون پناهنده دارای مدرک و بیش از ۴ میلیون افغانستانی با وضعیت اقامتی متفاوت در کشورهای همسایه میزبانی میشوند. این امر باعث شده بر ظرفیت جوامع میزبان آنها فشار وارد شود و آنها نیز به حمایت نیاز دارند.
مارتین گریفیث، معاون دبیر کل سازمان ملل متحد در امور بشردوستانه و هماهنگ کننده پاسخ بحران گفت: «رویدادهای سال گذشته در افغانستان با سرعتی سرسامآور و عواقبی عمیق برای مردم افغانستان رخ دادهاند. دنیا سردرگم شده و به دنبال راهی درست برای واکنش نشان دادن است. در این بین، یک فاجعه بشردوستانه تمامعیار در کمین است.
پیام من اضطراری است: درها را به روی مردم افغانستان نبندید. شرکای بشردوست ما با وجود همه چالشها، در محل حاضر و در حال خدمترسانی هستند. به ما یاری برسانید تا بتوانیم گرسنگی گسترده، بیماری، سوءتغذیه و مرگ و میر زودرس را از طریق حمایت از برنامه بشردوستانهای که امروز به اجرا میگذاریم از بین ببریم.»
فیلیپو گراندی، کمیسر عالی آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد گفت: «جامعه جهانی باید هر چه در توان دارد انجام دهد تا از رخ دادن فاجعه در افغانستان جلوگیری کند، فاجعهای که نه تنها موجب رنج و درد میشود بیجاشدگی بیشتر هم در داخل کشور و هم در منطقه میشود. در همین حال ما بایستی سریعا پاسخ خود به حمایت از پناهندگان و جوامعی را که برای چندین نسل از آنها میزبانی کردهاند گسترش دهیم. نیازهای پناهندگان را نمیتوان نادیده گرفت همانطور که سخاوتمندی کشورهای میزبان را نباید امری مسلم و دائمی قلمداد کرد. آنها به حمایت نیاز دارند، همین امروز.»
این برنامه پاسخ در افغانستان نیازمند به بودجه ۴.۴۴ میلیارد دلار ی است که بیشترین درخواست بشردوستانه برای یک کشور است. در صورت تامین این بودجه، به حمایت نجاتبخش غذا و کشاورزی، خدمات بهداشتی، تغذیه، سرپناه اضطراری، آب و بهداشت، حمایت و آموزش اضطراری سرعت میبخشد.
برنامه پاسخگویی منطقهای پناهندگانِ وضعیت افغانستان نیاز به ۶۲۳ میلیون دلار بودجه برای ۴۰ سازمان دارد که در زمینههای امور حمایتی، بهداشت و تغذیه، امنیت غذایی، سرپناه و اقلام غیرخوراکی، آب و بهداشت، معیشت و تابآوری، آموزش، پشتیبانی و مخابرات فعال هستند.
این برنامه به میزبانی مارتین گریفیث، رئیس بشردوستانه سازمان ملل متحد و فیلیپو گراندی، کمیسر عالی آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد تحت قالب برنامهای مجازی ساعت ۱۱:۳۰ به وقت اروپای مرکزی آغاز میشود.
این برنامه در تلویزیون اینترنتی سازمان ملل متحد (https://media.un.org/en/webtv) پخش میشود.
منابع تصویری:
اقلام خبری برای پخش از ساعت ۶ به وقت اروپای مرکزی از ۱۱ ژانویه در https://www.unmultimedia.org/tv/unifeed/
عکسهای افغانستان https://ocha.smugmug.com/Countries/Afghanistan/Afghanistan-2021/2022-Afghanistan-Humanitarian-Response-Plan/
عکس از دفاتر منطقهای آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد https://media.unhcr.org/Share/4nf2m23w6c36667y0332164eda1361fm?FR_=1&W=1920&H=969
تماس با افراد مرتبط:
دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد
ژنو، ینس لارک، laerke@un.org, +41-79-472-9750
نیویورک/لندن، زوئی پاکستن، zoe.paxton@un.org, +1-917-297-1542
کابل، پیر پرون، peronp@un.org, +93 796000155
آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد
ژنو، بابر بلوش، baloch@unhcr.org, +41 79 513 9549
بنگکوک، کاسیتا روشاناکورن، rochanak@unhcr.org, +66 64 932 0803
اسلام آباد، قیصر خان افریدی، afridiq@unhcr.org, +92 300 501 8696
تهران، فرحا بویرو، bhoyroo@unhcr.org, +98 912 132 7183
نیویورک، کاترین ماهونی، mahoney@unhcr.org, +1 347 443 7646
1 of 5
تازهترین منابع
1 / 11
1 / 11