تعداد پلتفرم‌های آنلاین در طول و پس از همه‌گیری کووید-19 در ایران افزایش یافته است، اما همچنان چالش‌هایی در از بین بردن شکاف دیجیتالی میان مناطق شهری و روستایی به منظور گسترش فرصت‌های اقتصادی برای کسب‌وکارهای خرد و کوچک وجود دارد. برنامه توسعه  سازمان ملل متحد در ایران با شرکای ملی و بین‌المللی خود برای توانمندسازی گروه‌های آسیب‌پذیر همچون زنان سرپرست خانوار و جوانان همکاری کرده و دسترسی به دانش فنی و خدمات حمایتی را تضمین می‌کند. این امر در راستای برنامه‌‌های ملی جهت حرکت در مسیر اقتصاد دانش‌بنیان است که می‌تواند به از بین بردن شکاف اقتصادی فعلی بین جوامع روستایی و شهری کمک کند. مشارکت برنامه توسعه سازمان ملل متحد با بخش خصوصی شامل تمرکز بر توسعه روستایی و کارآفرینی با استفاده از بازارهای دیجیتال و سنتی است. هدف ما شناسایی موانع ساختاری و پروژه‌های نوآورانه‌ی آزمایشی است که در آینده می‌تواند به پروژه‌های بزرگ‌تری تبدیل شده و مجددا اجرا شوند. برنامه توسعه سازمان ملل متحد مفتخر است که از کسب و کارهای خرد، کوچک و متوسط در ایران حمایت می‌کند و در عین حال از احیا و تقویت زنجیره‌های ارزش، ایجاد بازاریابی و پتانسیل برندسازی بر اساس مزیت‌های نسبی محلی اطمینان حاصل می‌کند. زنان با بهره‌گیری از دانش سنتی خود و مشارکت در زنجیره‌ ارزش در مناطق روستایی، نقش مهمی در احیای اقتصادهای محلی ایفا می‌کنند. از طریق ابتکارات برنامه توسعه سازمان ملل متحد، آن‌ها به مدیران شرکت‌های خود تبدیل شده‌اند و فرصت‌های کاری مناسبی را برای گروه‌های مختلف از جمله زنان و جوانان ارائه داده‌اند. آیلار متخصص گیاهان دارویی از آذربایجان غربی است و از سه سال پیش کسب و کار خود را آغاز کرده است. کار او بر خدمات داروهای گیاهی و تولیدات کشاورزی پایدار از جمله آفت‌کش‌ها و حشره‌کش‌های ارگانیک متمرکز است که برای بخش کشاورزی و محیط زیست حوضه دریاچه ارومیه مفید است. از طریق ابتکارات دیجیتال برنامه توسعه سازمان ملل متحد، آیلار به یک پلتفرم مجازی که تبادل دانش را در زنجیره‌های ارزش کشاورزی رهبری می‌کند، پیوست. او پروژه حفاظت از تالاب های برنامه توسعه سازمان ملل متحد را رابط مستقیم خود با کشاورزان می‌داند که به او اجازه می‌دهد دانش آن‌ها را در زمینه شیوه‌های سازگار با محیط زیست ارتقا دهد. "6 یا 7 سال پیش، من با پروژه حفاظت از تالاب‌های برنامه توسعه سازمان ملل متحد آشنا شدم. از طریق حمایت دیجیتالی برنامه توسعه سازمان ملل متحد در اتصال فعالان زنجیره ارزش به یکدیگر، من توانستم با کشاورزان به عنوان مشتریان بالقوه خود تماس مستقیم داشته باشم و دانش و ظرفیت آن‌ها را در استفاده از شیوه‌های دوست‌دار محیط زیست افزایش دهم."   مریم یک کارآفرین پرتلاش از شهرستان پلدختر در استان لرستان است. او به برداشت و فرآوری انجیر و سایر محصولات کشاورزی علاقه زیادی دارد. با کمک مهارت‌های بازاریابی دیجیتالی که به تازگی کسب کرده است، اکنون محصولات فصلی خود را در پلتفرم‌های آنلاین به فروش می‌رساند. این امر، باعث رونق کسب و کار شده است. مریم که به موفقیت خود به تنهایی راضی نیست، آرزوی ایجاد فرصت‌ شغلی برای زنان دیگر جامعه خود را دارد. او از طریق وزارت جهاد کشاورزی با پروژه‌های برنامه توسعه سازمان ملل متحد آشنا شد که در نتیجه آن توانست اطلاعات ارزشمندی در مورد فرآوری انجیر بدست آورد. مریم تاکنون برای پنج نفر دیگر شغل ایجاد کرده است و به گسترش شبکه خود برای بسته بندی و بازاریابی ادامه می‌دهد. "امیدوارم روزی 4 هزار کشاورز و صاحب مزرعه‌ای که در منطقه من هستند بتوانند از چنین طرح‌هایی بهره‌مند شوند و معیشت خود را گسترش دهند."   فائزه یک کارآفرین پیشرو از استان هرمزگان است. او به همراه 29 زن دیگر، بخشی از یک صندوق اعتباری خرد روستایی هستند که کارگاهی را برای فرآوری و بسته بندی محصولات کشاورزی تجهیز می‌کند. قبل از حضور برنامه توسعه سازمان ملل متحد، آن‌ها به صورت انفرادی کار می‌کردند و محصولات را به صورت عمده و بدون رعایت استانداردهای بهداشتی می‌فروختند. با این حال، با حمایت برنامه توسعه سازمان ملل متحد، شبکه و دانش آن‌ها به طور قابل توجهی گسترش یافت. آن‌ها ارزش همکاری را آموختند و اکنون به صورت جمعی به عنوان یک کسب و کار خانوادگی کار می‌کنند. فائزه اکنون مدیریت صندوق اعتبارات خرد روستایی را بر عهده دارد. "با جمعیتی بالغ بر 5 هزار نفر، 3 هزار نفر به طور مستقیم یا غیرمستقیم از این طرح بهره‌مند می‌شوند. ما با اتحاد، تأثیر مثبتی در جامعه خود می‌گذاریم."   زهرا مدیر مسئولیت‌پذیر هشتپر که یک تعاونی زنان در منطقه سیستان و متعهد به تقویت معیشت جایگزین برای جوامع محلی است، می‌باشد. داستان او در سال 1397 با شروع تولید صنایع دستی آغاز شد. با حمایت برنامه توسعه سازمان ملل متحد، تعاونی زهرا به طور قابل توجهی رشد کرده است. اکنون 300 زن و دختر جوان از 15 روستا از این تعاونی بهره مند شده و آماده پیوستن به زنجیره اقتصادی محلی هستند. در طول سال گذشته، مداخله برنامه توسعه سازمان ملل متحد در گسترش شبکه آن‌ها و به اشتراک گذاشتن تکنیک‌های سنتی با زنان بیشتر مؤثر بوده است. در نتیجه، آن‌ها فرصت‌های شغلی متعددی را برای جامعه محلی ایجاد کرده‌اند. مرکز آن‌ها در زابل قرار دارد که اولین فروشگاه صنایع دستی در منطقه است. "من افتخار می‌کنم که به طور مستقیم برای 300 زن شغل ایجاد می‌کنم که بیشتر آن‌ها را جوانان تشکیل می‌دهند. تاسیس فروشگاه، به ما این امکان را داد تا مشتریان بیشتری را در سطح ملی و بین‌المللی داشته باشیم." راضیه یک کارآفرین مصمم از استان هرمزگان است که مدیریت صندوق اعتبارات خرد روستایی را بر عهده دارد. او درکنار 9 عضو دیگر، یک کسب و کار خیاطی و پوشاک محلی را اداره می‌کنند. راضیه از طریق تعدادی از مشاغل محلی، نه تنها مهارت‌های کارآفرینی خود را افزایش داده است، بلکه 170 زن را در روستاهای همجوار توانمند ساخته و به آن‌ها درباره مزیت رقابتی مورد نیاز برای پیشرفت آموزش داده است. " هنگام شروع همه‌گیری کووید-19، جامعه و به طور خاص خانواده‌ها به دلیل کمبود شغل و معیشت با مشکلاتی مواجه شدند. اعضای خانواده حتی از یکدیگر پنهان شده بودند. این زمانی است که برنامه توسعه سازمان ملل متحد وارد عمل شد و تجهیزات خیاطی ضروری را برای کمک به دوخت ماسک‌ها و بسته‌های بهداشتی فراهم کرد. این لوازم حیاتی میان مردم محلی توزیع شد و به کاهش موارد کووید و محافظت از جامعه کمک کرد و در عین حال فرصت‌های شغلی را برای جامعه محلی فراهم کرد. دسترسی به تجهیزات بیشتر منجر به افزایش تولید شد و به کسب و کار ما اجازه داد تا مشتریان بیشتری داشته باشیم. اگرچه جمعه بازارها در ابتدا به دلیل همه‌گیری تعطیل بودند، اما حمایت برنامه توسعه سازمان ملل متحد در افزایش سواد دیجیتال به ما امکان فروش آنلاین محصولات را داد. با بازگشایی جمعه بازارها هم اکنون 300 نفر به طور مستقیم از فرصت‌های شغلی بهره مند می‌شوند." هاله یک کارآفرین پویا از استان آذربایجان غربی است. او مشتاقانه خدمات دیجیتالی را از طریق مینی هاب‌های دیجیتال به تولیدکنندگان روستایی ارائه می‌دهد. مشارکت دیجیتالی برنامه توسعه سازمان ملل متحد به او اجازه داد تا ظرفیت و دسترسی دیجیتال خود را افزایش دهد. هاله به عنوان مدیر یکی از 12 هاب دیجیتال در منطقه، از ده کسب و کار روستایی در هشت خوشه محصول در چهار روستا حمایت می‌کند. این خوشه‌ها محصولات غذایی و صنایع دستی را در بر می‌گیرند که منعکس‌کننده تنوع غنی جامعه محلی اوست. "از طریق ایجاد هاب‌های دیجیتال، 300 تولیدکننده داخلی از آموزش‌های توسعه ظرفیت دیجیتال بهره‌مند شده‌اند و مهارت‌ها و اعتماد خود را در زمینه دیجیتال ایجاد کرده‌اند. این هاب‌ها به عنوان نقاط اتصال حیاتی عمل می‌کنند که در آن تولیدکنندگان محلی محصولات خود را بسته بندی، بازاریابی و به مراکز پخش دیجی‌کالا ارسال می‌کنند. به طور قابل توجهی، تقریبا نیمی از تولیدکنندگان محلی آموزش دیده، محصولات خود را بر روی پلتفرم دیجیتال ثبت کرده‌اند که زنان تقریباً 70 درصد آن‌ها را تشکیل می دهند." مهارت‌ها، تأمین مالی خرد، ایجاد زنجیره‌های ارزش و ورود به بازارهای دیجیتال جدید، عناصر کلیدی موفقیت هستند. هدف همه ابتکارات ما ایجاد مشاغل سبزتر، بهبود استفاده از منابع طبیعی و کاهش پسماند است. هاله و دیگرکارآفرینان ذکر شده، نمونه‌های درخشانی از موفقیت در جوامع خود هستند و عزم و استقامت را در سفر خود به سوی موفقیت نشان می‌دهند. آن‌ها با آینده‌ای امیدوار کننده، در آرزوی گسترش تجارت خود نه تنها در ایران بلکه در خارج از کشور هستند. با انگیزه و پتانسیل زیاد، آن‌ها به صورت غیرقابل توقف در پی دستیابی به ارتفاعات جدید هستند. برنامه توسعه سازمان ملل متحد در ایران همراه با شرکای خود بر تعهد خود به توانمندسازی زنان و جوانان از طریق ابتکارات و پروژه‌های تحول آفرین و کمک به آینده‌ای روشن‌تر و فراگیرتر برای همه ثابت قدم است.  

یکی از اعضای تیم «آب و بهداشت» با بادگیر آبی یونیسف بر تن، به همراه همکاران ایرانی در مهمانشهر پناهندگان قدم می‌زند. وی فرآیند جاری بازسازی سرویس‌های بهداشتی، حمام‌ها و تاسیسات مربوطه را به دقت بررسی کرده و در خصوص بهسازی‌های ضروری آتی، با همراهانش صحبت می‌کند. مهمانشهر پناهندگان تربت‌جام، در استان خراسان رضوی در شمال شرقی ایران واقع شده است. در حال حاضر، مهمانشهر تربت جام سرپناه ۳هزارو۳۵۷ پناهنده در ۷۷۵ خانوار است. این مهمانشهر در اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی در واکنش به ورود خیل عظیمی از پناهندگان به ایران در دوره‌ای از ناپایداری‌های اجتماعی و سیاسی در افغانستان شکل گرفت. در طول سال‌ها، مهمانشهر تربت جام، به عنوان مکانی امن در خدمت پناهجویان افغانستانی بوده‌است. اخیراً و با موج جدید ورود پناهندگان و مهاجران افغانستانی به ایران، این مهمانشهر دوباره در‌های خود را باز کرده و با آغوش باز، پذیرای خانواده‌ها و کودکان جدیدالورود است. به گفته علی امامی لنگرودی، عضو تیم آب و بهداشت و مسئول امور عمرانی یونیسف در ایران، مهمانشهر تربت جام برای بیش از سه دهه میزبان پناهندگان افغان بوده است. وی در ادامه می‌گوید: «تنها در سال گذشته و متعاقب رویدادهای سیاسی اخیر در افغانستان، این مهمانشهر با ورود هزارو۱۱۲ پناهنده، شاهد رشد ۳۰ درصدی جمعیت ساکنین بوده و بر همین اساس، نیازمند توجه فوری برای بهبود امکانات مسکن، فاضلاب و بهداشت هستیم. به طور خاص، نیاز فوری به ساخت حمام و دستشویی بیشتر وجود دارد تا نیازهای روزافزون ساکنان برآورده شود.» علی و تیم یونیسف در حین بازدید از مهمانشهر و در نزدیکی یکی از مکان‌های ساختمان‌سازی، با دو دانش آموز افغان روبرو می‌شوند: زهرا ۱۰ساله و دوستش نازنین. این دختران جوان از دردسرهای خود برای طی کردن مسافت طولانی برای دسترسی به سرویس‌های بهداشتی می‌گویند. زهرا می‌گوید: «دوست داریم به جای این که به مکان‌هایی در فاصله دور برویم، به سرویس‌های بهداشتی جدید دسترسی داشته باشیم. در حال حاضر نزدیک به نیم ساعت طول می‌کشد تا از این تأسیسات استفاده کنیم و شب‌ها نیز بزرگترها باید ما را همراهی کنند.» علی می‌گوید: «یونیسف برای رفع چنین نیازهایی از بازسازی ۱۵۰ توالت عمومی حمایت کرد.» وی در ادامه افزود: «همچنین ۴۰ حمام جدید در حال ساخت است.» هم‌اکنون، تمام تاسیسات جدید تکمیل و آماده استفاده است.   یونیسف در ماه‌های اخیر، از پروژه‌های مشابهی در ایران حمایت کرده است، از جمله ساخت شبکه‌ جدید توزیع آب در خراسان جنوبی، ساخت شبکه‌ جدید تأمین آب در استان سیستان و بلوچستان، اجرای خط اصلی تغذیه آب در مهمانشهر مهاجرین نیاتک و ساخت شبکه‌های توزیع آب در استان گلستان. یونیسف با کمک به بهبود زیرساخت‌ها، دسترسی پایدار کودکان و خانواده‌هایشان به آب سالم را که از حقوق بنیادین هر کودک است، تضمین می‌کند. دسترسی به آب سالم، در کنار تأسیسات آب و فاضلاب و رفتارهای بهداشتی مناسب، به بهبود سلامت زندگی کودکان کمک کرده و برای آنها شروعی بهتر و سالمتر در زندگی مهیا می‌کند.

۴۷۳ خانوار آسیب‌پذیر دارای کودک، شامل کودکان دارای معلولیت،‌ در شهرستان خوی،‌ استان آذربایجان غربی، در یک برنامه تحت حمایت یونیسف، از کمک‌های مالی برای بازسازی منازل مسکونی خود بهره‌مند شدند.   این برنامه که از فروردین تا خرداد ۱۴۰۲ با حمایت مالی اتحادیه اروپا انجام گرفت بخشی از همکاری مشترک بین یونیسف، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و سازمان بهزیستی کشور است. خانوارهای ذینفع با دریافت مجموع ۱۴۴ میلیارد ریال از یونیسف فرآیند بازسازی منازل خود را آغاز کرده‌اند. نرخ پیشرفت بازسازی منازل بین ۳۰ تا ۹۰ درصد است و با تداوم روند فعلی تا پیش از پاییز به پایان خواهد رسید. کارکنان محلی سازمان بهزیستی نقشی حیاتی در تسهیل و پایش ارائه کمک‌های نقدی ایفا کردند تا از دریافت حمایت‌های لازم توسط خانوارهای هدف اطمینان حاصل شود. یونیسف و سازمان بهزیستی کشور از طریق بازدیدهای میدانی بر مطابقت هزینه‌کردها با برنامه‌ها نظارت خواهند کرد. نتایج حاصل از این پایش برای ارزیابی و گزارش تاثیر کمک‌های نقدی بر رفاه کودکان و خانوارهای آسیب‌پذیر استفاده خواهد شد.   یونیسف از خانواده‌ها و کودکان متاثر از زلزله خوی در حوزه‌های مختلف شامل سلامت و تغذیه،‌  آب، فاضلاب و بهداشت، مراقبت از کودکان و رفاه کودکان حمایت کرده است. زمین‌لرزه‌ای به قدرت ۵.۹ ریشتر در ۸ بهمن ۱۴۰۱ شهرستان خوی در شمال غربی ایران را لرزاند. این زلزله دستکم ۲۶۱هزار نفر را تحت تاثیر قرارداده و حدود ۱۳۰ هزار نفر در دمای زیر صفر درجه مجبور به ترک خانه‌هایشان شدند.

همه ما نقش خودمان را داریم و می توانیم بخشی از راه حل باشیم.   کاهش مصرف.   استفاده مجدد.   بازیافت. چالش:     هر دقیقه معادل یک کامیون زباله‌ی پلاستیکی به اقیانوس‌های سراسر جهان سرازیر می‌شود. تخمین زده می‌شود که تا سال ۲۰۵۰ اقیانوس‌ها بیشتر از ماهی‌، پلاستیک خواهند داشت (از نظر وزنی).     پلاستیک یکبار مصرف به چالشی بزرگ در جهانی تبدیل شده است که آسیب قابل توجهی به محیط زیست ما وارد می‌کند. از نی تا کیسه‌های خرید، وابستگی ما به محصولات پلاستیکی منجر به عواقب مخربی برای رودخانه‌ها، اقیانوس‌ها، حیات وحش و زنجیره غذایی می‌شود. رشد جمعیت، شهرنشینی سریع و الگوهای مصرف نیز در این امر نقش مهمی دارند.     بحران آلودگی پلاستیکی نگران کننده است، به طوری که حدود ۷ میلیارد از ۹.۲ میلیارد تُن پلاستیک تولید شده بین سال‌های ۱۹۵۰ تا ۲۰۱۷ به عنوان زباله به محل‌های دفن رسیده و یا دور ریخته می شود.     با ادامه رشد جمعیت جهان و شهری شدن جوامع مصرف کننده، تولید زباله به شدت در حال افزایش است. در طول قرن بیستم، تولید زباله ده برابر شده و این روند به ویژه در مناطق شهری هنوز ادامه دارد. تا سال ۲۰۲۵، تخمین زده می‌شود که شهرهای جهان بیش از سه برابر میزان زباله تولیدی خود در سال ۲۰۰۹ را تولید کنند.     متأسفانه، بازیافت زباله‌های پلاستیکی در جهان بسیار کم است. تنها ۹ درصد از کل زباله‌های پلاستیکی تولید شده بازیافت شده است که تقریباً ۱۲ درصد آن سوزانده می‌شود. ۷۹ درصد باقیمانده، در محل‌های دفن زباله، زباله دانی‌ها و یا محیط طبیعی جمع می‌شوند. بازیافت در کاهش ضایعات و حفظ منابع بسیار مهم است. به عنوان مثال، بازیافت یک تُن کاغذ می تواند ۱۷ درخت را نجات دهد و ۵۰ درصد از آب مصرفی در تولید کاغذ را حفظ کند.     خوشبختانه رویکرد مثبتی برای رسیدگی به این موضوع وجود دارد. فلسفه به صفر رساندن پسماندها، طراحی مجدد محصولات را برای اولویت‌بندی استفاده مجدد ترویج می‌ًدهد و نیاز به وسایل دور ریختنی را از بین می‌برد.   راهکارها:     حل بحران پلاستیک نیازمند راه‌حل‌های جامع از جمله مقررات سخت‌گیرانه‌تر، افزایش تلاش‌های بازیافت، و مشوق‌هایی برای کاهش تولید پلاستیک جدید و ترویج جایگزین‌ها است. با این حال، ما نیز به عنوان یک فرد می‌توانیم با انجام اقدامات زیر نقش بسزایی در مبارزه با این بحران زیست محیطی ایفا کنیم:     کاهش استفاده مجدد و بازیافت! پیش قدم شوید و با تغییر عادات ساده در برنامه روزانه خود اقدام کنید:     سبک زندگی چرخشی  را پیش بگیرید: با انتخاب جایگزین‌های پایدار مانند لیوان‌های قهوه، بطری‌های آب و بسته بندی مواد غذایی قابل استفاده مجدد، می توانیم فعالانه با زباله‌های پلاستیکی مبارزه کنیم. پذیرش یک سبک زندگی چرخشی اتکای ما به اقلام پلاستیکی یکبار مصرف را کاهش می‌دهد و استفاده مجدد از محصولات را گسترش می دهد.     هنگام خرید کیسه‌های قابل استفاده مجدد خود را همراه داشته باشید: برای کاهش اثرات زیست محیطی، کاهش  استفاده از کیسه‌های پلاستیکی هنگام خرید بسیار مهم است. تجزیه این کیسه‌ها به دلیل ترکیبات پتروشیمی تجدید ناپذیر ممکن است تا هزار سال طول بکشد. همراه داشتن یک کیسه قابل استفاده مجدد هنگام خرید به کاهش تقاضا برای کیسه‌های پلاستیکی کمک می کند.     لوازم بهداشتی فاقد پلاستیک را انتخاب کنید: محصولات مراقبت شخصی عامل مهمی در آلودگی میکروپلاستیک در اقیانوس‌های ما هستند. انتخاب جایگزین‌های بدون پلاستیک برای شستشوی صورت، کرم روز، آرایش، دئودورانت، شامپو و سایر لوازم بهداشتی می تواند از ورود میکروپلاستیک ها به اکوسیستم دریایی جلوگیری کند.     سیگار را ترک کنید: زباله‌های مرتبط با سیگار، مانند فیلترهای پلاستیکی و مواد شیمیایی سمی از میلیاردها سیگار فروخته شده در سراسر جهان، یک تهدید زیست محیطی بزرگ است. دفع مسئولانه ته سیگارها برای جلوگیری از آلوده کردن محل‌های دفن زباله و اقیانوس‌ها و حفاظت از گونه‌های دریایی ضروری است.     به کمپین‌های پاکسازی بپیوندید: زباله‌های پلاستیکی در محیط‌های مختلف از جمله پارک‌ها، رودخانه‌ها و سواحل فراگیر هستند. با مشارکت فعال در کمپین‌‌‌های پاکسازی محلی و جهانی، می‌توانیم به طور مستقیم به حذف پلاستیک از محیط زیست و جلوگیری از آلودگی بیشتر کمک کنیم.     با اجرای این راه‌حل‌ها و ترویج یک تغییر رفتار جمعی، همه ما می‌توانیم تأثیر به سزایی در مبارزه با افزایش هزینه‌های پلاستیکی بر روی سیاره زمین داشته باشیم.