۱-۹. توسعه زیرساخت باکیفیت، مطمئن، پایدار و تاب‌آور از جمله زیرساخت منطقه‌ای و فرامرزی، برای حمایت از توسعه اقتصادی و رفاه انسانی با تمرکز بر دسترسی مقرون به صرفه و برابر برای همه.

۲-۹. گسترش صنعتی شدن فراگیر و پایدار؛ و افزایش چشمگیر سهم صنعت از اشتغال و تولید ناخالص داخلی همسو با شرایط ملی، و دو برابر شدن سهم آن در کشورهای کمتر توسعه یافته تا ۲۰۳۰.

۳-۹. افزایش دستیابی بنگاه‌های کوچک صنعتی و بنگاه‌های دیگر به خدمات مالی از جمله اعتبار پرداخت‌پذیر و ادغام آن‌ها با زنجیره‌ها و بازارهای ارزش به ویژه در کشورهای درحال توسعه.

۴-۹. ارتقای زیرساخت و مقاوم سازی صنایع برای پایدارسازی آن‌ها با افزایش بهره‌وری استفاده از منابع و به کارگیری بیشتر فناوری‌ها و فرایندهای صنعتی پاک و سازگار با محیط زیست همراه با اقدام همه کشورها بر اساس توانایی آن‌ها تا ۲۰۳۰.

۵-۹. بهبود پژوهش علمی و ارتقای توانایی های  فناوری در بخش‌های صنعتی در تمام کشورها، به ویژه کشورهای درحال توسعه؛ از جمله تشویق نوآوری و افزایش چشمگیر تعداد کارکنان بخش پژوهش و توسعه به ازای هر یک میلیون نفر جمعیت و هزینه عمومی و خصوصی پژوهش و توسعه تا ۲۰۳۰.

۹-الف. تسهیل زیرساخت پایدار و تاب‌آور توسعه در کشورهای درحال توسعه از راه حمایت‌های بهبودیافته مالی، فنی و فناورانه به کشورهای افریقایی، کمتر توسعه یافته، کشورهای محصور در خشکی و کشورهای جزیره‌ای کوچک در حال توسعه.

۹-ب. حمایت از توسعه فناوری داخلی، پژوهش و نوآوری در کشورهای در حال توسعه از جمله به وسیله تضمین فضای سیاست‌گذاری سودمند، شامل تنوع صنعتی و ارزش افزوده برای کالاها.

۹-ج. افزایش چشمگیر دستیابی به فناوری اطلاعات و ارتباطات و تلاش برای فراهم کردن دسترسی جهانی و مقرون به صرفه به اینترنت در کشورهای کمترتوسعه یافته تا ۲۰۲۰.