درباره سازمان ملل متحد در ایران

ایران در ۱۹۴۵، به عنوان یکی از ۵۰ عضو بنیان‌گذار، به سازمان ملل متحد پیوست. امروز، جمهوری اسلامی ایران یکی از اعضای فعال سازمان ملل متحد است. اولین نهاد سازمان ملل متحد در ایران مرکز اطلاع‌رسانی بود که در ۱۹۵۰ در تهران ودفتر یونیسف در سال بعد افتتاح شد. پس از آن، دیگر نهاد‌های ملل متحد نیز به زودی دفاتر خود را تأسیس کردند.

ایران در سال ۱۹۴۵ به‌عنوان یکی از پنجاه عضو بنیان‌گذار به سازمان ملل متحد پیوست. امروز جمهوری اسلامی ایران یکی از اعضای فعال سازمان ملل متحد است. مرکز اطلاع‌رسانی سازمان ملل متحد در سال ۱۹۵۰ دفتر خود را در تهران گشود و دفتر صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) نیز یک سال بعد آغاز به کار کرد.پس از آن، دیگر نهاد‌های ملل متحد نیز دفاتر خود را تأسیس کردند.

نهادهای سازمان ملل متحد در ایران:

در جمهوری اسلامی ایران، سازمان ملل متحد از طریق ۲۳ نهاد مقیم و غیرمقیم، شامل کارگزاری‌ها، صندوق‌ها و برنامه‌های تخصصی، نمایندگی دارد. هر یک از این نهادها در چارچوب وظایف و مأموریت‌های خود فعالیت می‌کنند.

همانند سایر کشورها، فعالیت‌های توسعه پایدار سازمان ملل متحد در جمهوری اسلامی ایران بر اساس چارچوب همکاری توسعه پایدار سازمان ملل متحد (UNSDCF) هدایت می‌شود. چارچوب کنونی در سال ۲۰۲۲ به امضا رسید و دوره ۲۰۲۳ تا ۲۰۲۷ را در بر می‌گیرد. این چارچوب بر اصول رشد عادلانه، فراگیر، تاب‌آور و پایدار استوار است و در پنج اولویت راهبردی جریان یافته است.

همزمان، نهادهای سازمان ملل متحد در ایران در حوزه بشردوستانه نیز به کشور میزبان یاری می‌رسانند. جمهوری اسلامی ایران یکی از بزرگ‌ترین کشورهای میزبان پناهندگان و افراد در وضعیت مشابه پناهندگی در جهان است. در حال حاضر حدود ۳/۸ میلیون نفر پناهنده و افراد در شرایط مشابه در ایران حضور دارند. ایران طی بیش از چهار دهه با سخاوت میزبان پناهندگان بوده است. (منبع: کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد، ۲۰۲۴)

مأموریت ما:

چارچوب همکاری توسعه پایدار سازمان ملل متحد برای دوره ۲۰۲۳ تا ۲۰۲۷ به‌طور مشترک میان دولت جمهوری اسلامی ایران و سازمان ملل متحد تدوین شده است تا از اهداف توسعه ملی کشور پشتیبانی کند. این چارچوب چشم‌اندازی از رشد و توسعه عادلانه، فراگیر، تاب‌آور و پایدار ترسیم می‌کند که بر پنج اولویت راهبردی زیر بنا دارد:

(الف) تاب‌آوری اجتماعی ـ اقتصادی: پشتیبانی از سیاست‌هایی برای دستیابی به اقتصادی با اشتغال کامل و بهره‌گیری از فرصت جمعیتی، با تمرکز بر آموزش و توسعه مهارت‌ها. نهادهای سازمان ملل متحد در این زمینه به ترویج رشد فراگیر، توسعه سرمایه انسانی و اجتماعی و ارتقای دسترسی به خدمات حمایت اجتماعی کمک خواهند کرد.

(ب) سلامت عمومی: تقویت نظام‌های مدیریت سلامت عمومی، ایجاد نظام سلامت تاب‌آور در برابر آسیب‌پذیری‌ها و ترویج سبک‌های زندگی سالم. این حوزه شامل پشتیبانی از ارائه خدمات، سامانه‌های اطلاعات سلامت، توانمندسازی نیروی انسانی بخش سلامت و بهبود دسترسی و مقرون‌به‌صرفه بودن داروها است.

(ج) محیط زیست: ترویج سیاست‌های سازگار با محیط زیست، ارتقای مدیریت منابع طبیعی، حفاظت از تنوع زیستی و تقویت ظرفیت‌های ملی برای اقدام اقلیمی، از جمله از طریق حمایت‌های بین‌المللی در زمینه تأمین مالی اقلیمی.

(د) کاهش و مدیریت خطر بلایا: پشتیبانی از برنامه‌هایی که کاهش خطر بلایا را در برنامه‌های توسعه‌ای ادغام می‌کنند و تقویت ظرفیت‌های نهادی برای آمادگی، پاسخ و بازیابی مؤثر در برابر بلایا.

(هـ) پیامدهای مصرف و قاچاق مواد مخدر: تقویت دسترسی به خدمات مبتنی بر شواهد در زمینه پیشگیری، درمان، کاهش آسیب و سایر خدمات مرتبط با مواد مخدر و همچنین ارتقای ظرفیت‌های ملی برای مدیریت مؤثر مرزها و مقابله با قاچاق مواد مخدر.