30 آبان، تهران – سازمان جهانی بهداشت (WHO) در قالب پروژه‌ای با مشارکت بیمارستان آموزشی اسلو (نروژ) دستگاه‌های تنفسی و اقلام ضروری مورداستفاده در تحقیقات مرتبط با درمان مسمومیت با متانول، مونوکسید کربن و گازهای بیهوشی را به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی اهدا کرد. هدف از این برنامه مشترک تاثیر بر تولید جهانی دانش و تقویت همکاری میان مؤسسات علمی در سطح جهان است. همکاری بین دانشگاه اسلو و دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی نشانگر گامی در راستای ارتقای خدمات بهداشتی و بشردوستانه در جمهوری اسلامی ایران است. این همکاری، با تقویت ظرفیت کشور در زمینه کارآزمایی‌های بالینی در حوزه درمان مسمومیت، بویژه ناشی از متانول و مونوکسید کربن، یکی از نیازهای عمده مراقبت درمانی در منطقه را پاسخ خواهد داد. این پروژه با هماهنگی میان بخش‌های مختلف، از جمله بخش درمان، مؤسسات علمی، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سازمان جهانی بهداشت (در سه سطح کشوری، منطقه‌ای و جهانی) به انجام رسید و در آن تمامی جوانب از جمله حقوقی، فنی و تدارکاتی مدنظر قرار گرفته بود. دستگاه‌های تنفسی و آنتی‌دوت‌های متانول طی مراسمی روز دوشنبه، 29 آبان 1402، به طور رسمی به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی اهدا شد. این مراسم با حضور چهره‌هایی همچون رئیس و معاونان دانشگاه، سفیر نروژ در ایران، نمایندگانی از وزارت امور خارجه، وزارت بهداشت، سازمان جهانی بهداشت، و با حضور مجازی نمایندگان دانشگاه اسلو، برگزار شد. در این مراسم، دکتر سید جعفر حسین، نماینده سازمان جهانی بهداشت در جمهوری اسلامی ایران، ضمن تاکید بر نقش حیاتی همکاری‌های بین‌المللی، بویژه در شرایط تحریم‌، بر اهمیت تحقیقات مشترک در تقویت ظرفیت‌ها و انتقال دانش میان کشورها و مؤسسات دانشگاهی تاکید کرد. دکتر حسین خاطرنشان کرد که این سازمان از طریق برگزاری دوره‌های آموزشی در سطح کشور در زمینه استفاده از تجهیزات اهدایی و ارائه مشاوره فنی در اجرای پروژه‌های تحقیقاتی به حمایت خود ادامه خواهد داد. وی افزود: «ما همچنین در نظر داریم، برای همکاری‌های آینده، این برنامه را به سطح منطقه‌ای گسترش دهیم.» سیگوالد هاف، سفیر نروژ در ایران، ضمن تاکید بر جنبه بشردوستانه اهدای این تجهیزات و داروها، ابراز داشت که کشور متبوعش خود را نسبت به حمایت از بیماران نیازمند در ایران متعهد می‌داند. آقای هاف همچنین عنوان کرد که نروژ از طرح‌های آتی منطقه‌ای حمایت می‌کند. دکتر علیرضا زالی، رئیس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، نیز در سخنان خود از دولت نروژ و بیمارستان اسلو به خاطر این پشتیبانی قدردانی کرده و بر تاثیر مثبت آن بر تحقیقات در کشور تاکید کرد. دکتر زالی با اشاره به نقش حیاتی مراکز درمان مسمومیت در کشور، بر اهمیت برخورداری از ذخیره کافی پادزهرهای موردنیاز تاکید کرد. وی تصریح کرد، این اقلام اهدایی نه تنها به مطالعات بالینی در حوزه مسمومیت کمک می‌کند، بلکه این امکان را به وزارت بهداشت خواهد داد تا مراکز درمان مسمومیت در کشور را تقویت نماید. دکتر نوت هودا، نماینده بیمارستان اسلو این همکاری نزدیک با سازمان جهانی بهداشت را مهم ارزیابی کرد. وی همچنین تعهد مؤسسات تخصصی و آکادمیک در ایران را ستود و ابراز امیدواری کرد که این اقلام اهدایی به درمان بهتر مسمومان با متانول، مونوکسید کربن و گازهای بیهوشی کمک کند. نتایج مثبت این تلاش مشترک گواهی خواهد بود بر قدرت همکاری‌ بین‌المللی در غلبه بر چالش‌های حوزه سلامت، و نقش آن در نجات جان‌ها و تقویت نظام‌های سلامت در سراسر جهان.

دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد (UNODC) در جمهوری اسلامی ایران با همکاری مؤسسه حقوقی سیبری وزارت امور داخلی کشور روسیه، دورۀ آموزشی پیشرفته ‌ای برای افسران و کارشناسان اجرای قانون از ستاد مبارزه با مواد مخدر، پلیس مبارزه با مواد مخدر و گمرک جمهوری اسلامی ایران در کراسنویارسک - روسیه، از تاریخ 23 الی 27 اکتبر 2023 (برابر با ۱ الی 5 آبان‌ماه 1402) برگزار کرد.   دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد در ایران از سال 1999 میلادی در جمهوری اسلامی ایران حضور فعال داشته و ایران را یکی از شرکای راهبردی کنترل مواد مخدر و پیشگیری از جرم در منطقه می‌داند و از زمان تأسیس تاکنون، با ارائه کمک ‌های فنی و آموزشی از جمهوری اسلامی ایران حمایت کرده است.   این دفتر همچنین سابقۀ همکاری با دولت روسیه را، به عنوان یکی از حامیان اصلی فعالیت ‌های خود، دارد و این دوره آموزشی از مجموعه دوره‌ هایی است که در کشور روسیه و جمهوری اسلامی ایران با حمایت کارشناسان و مربیان ارشد روسی برگزار گردیده است.     برنامه آموزشی جامع این دوره شامل موضوعاتی از قبیل: تاکتیک‌ های انجام برخی اقدامات تحقیقاتی در رسیدگی به جرایم مرتبط با قاچاق مواد مخدر، روش‌ های تحقیق در مورد فعالیت ‌های مجرمانه سازمان یافته مرتبط با قاچاق مواد مخدر، ساختار آزمایشگاه‌ های مخفی تولید مواد مخدر، روش‌های رسیدگی به جرم در حوزه قاچاق غیرقانونی مواد مخدر، مواد روانگردان و مشابه آن، انواع جدید مواد مخدر، مواد روانگردان و مشتقات آن ­ها و پیش سازها، ابزار فنی کشف مواد مخدر و غیره می‌باشد. علاوه بر کلاس ­ها و سمینارهای تخصصی در نظر گرفته شده در برنامه آموزشی این دوره، بازدید و آموزش ‌های عملی برای اعضای هیئت مورد استقبال قرار گرفت و به طور قابل ­توجهی موجب غنی شدن دروس و تکمیل­کننده بخش نظری شد. در آخرین روز این رویداد، یک میزگرد بین ­المللی در خصوص «مقابله با قاچاق مواد مخدر در کشور روسیه و جمهوری اسلامی ایران» برگزار شد که در آن مدرسان و اعضای هیئت ایرانی از فرصت استفاده کردند و اطلاعات و نظرات خود را به اشتراک گذاشتند.   جناب آقای الکساندر فدولوف، نماینده کشوری دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد، در پیامی با اشاره به تهدیدات ناشی از مواد مخدر و جرایم سازمان‌ یافته و همچنین اثراتی که بر تمامی جوانب جوامع دارند، از امنیت و ایمنی گرفته تا سلامت و توسعه تصریح کردند که این موضوعات نیازمند همکاری بین ­‌المللی گسترده ­‌تری هستند. در پیام ایشان آمده است که ایران به دلیل موقعیت جغرافیایی منحصر به فرد خود، مسئولیت بزرگی بر عهده دارد و در عین حال تعهدات چشمگیری نسبت به مبارزه با مواد مخدر و جرایم از خود نشان داده است.   در مراسم اهدای گواهی پایان دوره، شرکت‌کنندگان جمهوری اسلامی ایران از آقای کیم، ژنرال پلیس و مدیر مؤسسه حقوقی سیبری وزارت امور داخلی کشور روسیه، در کراسنویارسک، کشور روسیه، گواهینامه دریافت کردند. در پایان این دوره آموزشی و پیرو مراسم رسمی در مؤسسه حقوقی سیبری، درخت یادبودی به نشانه دوستی پایدار بین شرکای ایران و روسیه و ادامه همکاری در آینده کاشته شد. همکاری دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد ایران و آکادمی ‌ها و دانشگاه‌ های داخل و خارج از کشور روسیه تحت برنامه مشارکت کشوری دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد ایران در جمهوری اسلامی ایران قرار دارد. دوره آموزشی پیشرفته که از 23 تا 27 اکتبر 2023 میلادی (برابر با ۱ الی ۵ آبان ماه ۱۴۰۲) در این مؤسسه برگزار شد، با بودجه سخاوتمندانه‌ی کشور روسیه و پشتیبانی و هماهنگی ارزشمند سفارت روسیه در تهران به دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد ، امکان­پذیرگردید.

مسیری که مجتبی دشت بشی، مددکار بازنشسته اهل شیراز برای کمک به افرادی که با اچ آی وی زندگی می‌کنند طی کرد، درست از حیاط پشتی خانه‌شان در محله‌ای که مصرف مواد مخدر در آن رواج داشت آغاز شد. آقای دشت بشی کودکی‌اش را اینگونه به خاطر می‌آورد: «بسیاری از دوستان دوران کودکی من درگیر مواد مخدر شدند و بعضی‌هایشان به‌دلیل مصرف بیش از حد، جان خود را از دست دادند»، و ادامه می‌دهد: «برای همین آرزوی کودکی من به جای اینکه در بزرگسالی خلبان یا آتش نشان شوم، این بود که درمانگر اعتیاد شوم و به مصرف کنندگان مواد مخدر کمک کنم تا ترک کنند. » در شیراز، اولین کلینیک درمانی تخصصی برای ترک اعتیاد در سال ۱۳۶۷ بازگشایی شد و در این کلینیک بود که مجتبی برای اولین بار با اولین بیمار اچ ای وی مثبت خود، آشنا شد. او می‌گوید: «در اوایل کار با بیماران اچ آی وی مثبت، ترس و اطلاعات نادرست درباره این بیماری بسیار گسترده بود و ما هم اطلاعات کمی درباره نحوه انتقال آن داشتیم». او به یاد می‌آورد که در آن دوران، مردم حتی از دست دادن با فردی که با اچ ای وی زندگی می کند یا در یک اتاق نشستن با او هراس داشتند: «آن زمان در شیراز، بسیاری از پزشک‌ها به‌ویژه دندانپزشک‌ها حاضر نبودند که این افراد را پذیرش کنند. » خانواده‌ها هم برخورد مناسب با این افراد را نمی‌دانستند و مجتبی به واسطه سال‌ها مددکاری، تجربه‌های بسیاری در این زمینه دارد. او تعریف می‌کند که بسیاری از افراد، وقتی متوجه می‌شدند به اچ آی وی مبتلا شده‌اند، از ترس خانواده‌هایشان اقدام به خودکشی می‌کردند یا برای پنهان کردن این موضوع از خانواده‌، به صورت ناشناس به شهر دیگری مهاجرت می‌کردند. اطلاعات نادرست و فقدان دانش کافی و دقیق درباره ایدز، به انگ و تبعیض علیه افراد دارای اچ آی وی دامن می‌زند. این درحالی است که مطالعات نشان می‌دهند ترس از انگ، می‌تواند پیامدهای جدی داشته باشد و افراد مبتلا را از دریافت خدمات درمانی حیاتی مربوط به ایدز محروم کند. به عنوان مثال، بر اساس گزارش کشوری برنامه مشترک ملل متحد در زمینه ایدز (UNAIDS) در سال ۲۰۲۰، بررسی رفتاری زیستی در میان افرادی که از مواد مخدر تزریقی استفاده می‌کنند نشان داد که تقریباً نیمی از پاسخ‌دهندگان به دلیل انگ و تبعیض موجود در جامعه، از مراجعه برای انجام آزمایش اچ آی وی، یا دریافت مراقبت‌های بهداشتی و پزشکی و/یا درمان اچ آی وی اجتناب کرده‌اند. به همین دلیل برای مددکاران اجتماعی چون مجتبی دشت بشی، مددکاری چیزی فراتر از یک شغل است؛ ماموریتی است برای مقابله با افسانه‌ها و اطلاعات نادرست راجع به ایدز، تا در جامعه با کسانی که با ایدز زندگی می‌کنند، منصفانه و با احترام برخورد شود. آموزش و آگاهی‌رسانی، راهکارهای اصلی هستند و مجتبی دشت بشی و همکارانش نیز در طول سال‌های گذشته کارگاه‌های آموزشی متعددی در مدارس، دانشگاه‌ها، و کارخانه‌جات برگزار کردند تا این افراد، تجربیات خود را آزادانه بازگو کنند. وقتی از آقای دشت بشی خواستیم تا یکی از خاطرات به یادماندنی ۳۰ سال خدمت خود در این حوزه را با ما به اشتراک بگذارد، به یکی از سمینارهای آموزشی در شیراز اشاره کرد. او در آن سمینار، یک ایده خلاقانه برای شکستن چرخه انگ و تبعیض را به اجرا درآورد. پنج نفر از افرادی که با اچ آی وی زندگی می‌کنند، بدون اینکه این موضوع را مطرح کنند، سه روز با شرکت‌کنندگان و برگزارکنندگان این سمینار همراه شدند و به‌عنوان کارشناس فعالیت داشتند. روز آخر سمینار، این پنج نفر به صورت عمومی اعلام کردند که دارای اچ آی وی هستند. آقای دشت بشی می‌گوید: «بسیاری از شرکت‌کنندگان شگفت‌زده شدند و بعضی‌ها واقعا گریستند، و متوجه شدند که اجتناب و رفتار تبعیض‌آمیز با افرادی که با اچ ای وی زندگی می‌کنند چقدر اشتباه است.» اگرچه انگ و تبعیض مربوط به اچ آی وی هنوز یک واقعیت است اما شرایط در ایران بهبود پیدا کرده است. مجتبی می‌گوید: «پس از سال‌ها کار در زمینه اچ‌آی‌وی، در چند سال گذشته به وضوح دیده‌ام که افراد مبتلا به اچ‌آی‌وی به مراکز مراقبت‌های بهداشتی اعتماد کرده و فعالانه در فرآیندهای مراقبتی خود مشارکت می‌کنند و در باشگاه‌های مثبت عضو می‌شوند. » باشگاه‌های مثبت، یکی از برنامه‌های موفق در زمینه پیشگیری مثبت، و حفظ کرامت و سلامت افرادی که با اچ آی وی زندگی می کنند و همچنین خانواده‌هایشان بوده است. این برنامه با همکاری نزدیک برنامه مشترک سازمان ملل متحد در زمینه ایدز (UNAIDS)  و مرکز مدیریت مبارزه با بیماری های واگیر وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی، دانشگاه های علوم پزشکی، صندوق جهانی مبارزه با ایدز، سل و مالاریا، برنامه عمران ملل متحد (UNDP)، سازمان بهزیستی کشور و سازمان های مردم نهاد به اجرا درآمد.  به طور کلی UNAIDS  در ایران همراه با شرکای برنامه کشوری کنترل ایدز، سال‌های زیادی برای رفع انگ و تبعیض‌ ناشی از اچ آی وی در کشور تلاش کرده‌ است. در سال ۲۰۱۰، اولین مطالعه شاخص انگ افرادی که با اچ آی وی زندگی می کنند انجام شد. در مقام مقایسه، یافته‌های دومین مطالعه شاخص انگ با روش‌شناسی به روز شده در سال ۲۰۲۱ ، پیشرفت‌هایی را نشان می‌دهد. انگ درونی در میان افراد اچ ای وی مثبت از ۸۰ درصد به ۴۰ درصد کاهش یافته است. همچنین اجتناب از دریافت خدمات پزشکی و مراقبت‌های بهداشتی از ۸۰ به ۱۹ درصد، و به‌طور کلی انگ و تبعیض مربوط به اچ آی وی  از ۷۱ به ۴۷ درصد کاهش یافته است. گزارش جدید (۲۰۲۳) برنامه مشترک ملل متحد در زمینه ایدز (UNAIDS) هم بر تاثیرات مثبت این نوع تلاش‌ها برای مقابله با ایدز در جهان تاکید داشته است. درحال حاضر، ۲۹.۸ میلیون نفر از ۳۹ میلیون فردی که در سراسر جهان با ایدز زندگی می‌کنند تحت درمان‌های حیات‌بخش هستند که نقطه عطفی در این مبارزه جهانی با ایدز محسوب می‌شود و گواهی بر فداکاری و سرسختی کارکنان بخش مراقبت‌های بهداشتی، مددکاران اجتماعی در سراسر جهان است. با اینحال هنوز راهی طولانی تا پایان این مبارزه داریم. در سال 2022، ایدز در هر دقیقه جان یک نفر را گرفته است و حدود 9.2 میلیون فردی که با ایدز زندگی می‌کنند، تحت درمان اچ آی وی قرار نگرفتند و 2.1 میلیون نفر دیگر هم در جریان درمان، ویروس‌ در بدنشان سرکوب نشده است. مددکاران بازنشسته می‌شوند اما میراث‌شان تداوم دارد. مجتبی دشت بشی هم با آنکه بازنشسته شده است اما هنوز به افرادی که با ایدز زندگی می‌کنند، کمک می‌کند و در اوقات فراغت خود به سنگ تراشی، عکاسی طبیعت، و پرنده نگری مشغول است. وقتی راجع به ارتباط مددکاری با سنگ تراشی از او می‎‌پرسیم، می‌گوید: «فرد دارای اعتیاد یا فردی که با اچ آی وی زندگی می‌کند، مانند یک سنگ‌ خاک‌گرفته و صیقل‌نخورده، منتظر است تا به او پرداخته شود. با صبر و مراقبت، این افراد می‌توانند  گوهر درونی خود را دریابند». داستان فعالیت‌های مجتبی دشت بشی، می‌تواند الهام‌بخش همه ما باشد تا به یاد داشته باشیم تک تک انسان‌ها می‌توانند جامعه را به محیطی امن‌تر برای افراد زخم‌خورده، آسیب دیده و در حاشیه تبدیل کنند.

تعداد پلتفرم‌های آنلاین در طول و پس از همه‌گیری کووید-19 در ایران افزایش یافته است، اما همچنان چالش‌هایی در از بین بردن شکاف دیجیتالی میان مناطق شهری و روستایی به منظور گسترش فرصت‌های اقتصادی برای کسب‌وکارهای خرد و کوچک وجود دارد. برنامه توسعه  سازمان ملل متحد در ایران با شرکای ملی و بین‌المللی خود برای توانمندسازی گروه‌های آسیب‌پذیر همچون زنان سرپرست خانوار و جوانان همکاری کرده و دسترسی به دانش فنی و خدمات حمایتی را تضمین می‌کند. این امر در راستای برنامه‌‌های ملی جهت حرکت در مسیر اقتصاد دانش‌بنیان است که می‌تواند به از بین بردن شکاف اقتصادی فعلی بین جوامع روستایی و شهری کمک کند. مشارکت برنامه توسعه سازمان ملل متحد با بخش خصوصی شامل تمرکز بر توسعه روستایی و کارآفرینی با استفاده از بازارهای دیجیتال و سنتی است. هدف ما شناسایی موانع ساختاری و پروژه‌های نوآورانه‌ی آزمایشی است که در آینده می‌تواند به پروژه‌های بزرگ‌تری تبدیل شده و مجددا اجرا شوند. برنامه توسعه سازمان ملل متحد مفتخر است که از کسب و کارهای خرد، کوچک و متوسط در ایران حمایت می‌کند و در عین حال از احیا و تقویت زنجیره‌های ارزش، ایجاد بازاریابی و پتانسیل برندسازی بر اساس مزیت‌های نسبی محلی اطمینان حاصل می‌کند. زنان با بهره‌گیری از دانش سنتی خود و مشارکت در زنجیره‌ ارزش در مناطق روستایی، نقش مهمی در احیای اقتصادهای محلی ایفا می‌کنند. از طریق ابتکارات برنامه توسعه سازمان ملل متحد، آن‌ها به مدیران شرکت‌های خود تبدیل شده‌اند و فرصت‌های کاری مناسبی را برای گروه‌های مختلف از جمله زنان و جوانان ارائه داده‌اند. آیلار متخصص گیاهان دارویی از آذربایجان غربی است و از سه سال پیش کسب و کار خود را آغاز کرده است. کار او بر خدمات داروهای گیاهی و تولیدات کشاورزی پایدار از جمله آفت‌کش‌ها و حشره‌کش‌های ارگانیک متمرکز است که برای بخش کشاورزی و محیط زیست حوضه دریاچه ارومیه مفید است. از طریق ابتکارات دیجیتال برنامه توسعه سازمان ملل متحد، آیلار به یک پلتفرم مجازی که تبادل دانش را در زنجیره‌های ارزش کشاورزی رهبری می‌کند، پیوست. او پروژه حفاظت از تالاب های برنامه توسعه سازمان ملل متحد را رابط مستقیم خود با کشاورزان می‌داند که به او اجازه می‌دهد دانش آن‌ها را در زمینه شیوه‌های سازگار با محیط زیست ارتقا دهد. "6 یا 7 سال پیش، من با پروژه حفاظت از تالاب‌های برنامه توسعه سازمان ملل متحد آشنا شدم. از طریق حمایت دیجیتالی برنامه توسعه سازمان ملل متحد در اتصال فعالان زنجیره ارزش به یکدیگر، من توانستم با کشاورزان به عنوان مشتریان بالقوه خود تماس مستقیم داشته باشم و دانش و ظرفیت آن‌ها را در استفاده از شیوه‌های دوست‌دار محیط زیست افزایش دهم."   مریم یک کارآفرین پرتلاش از شهرستان پلدختر در استان لرستان است. او به برداشت و فرآوری انجیر و سایر محصولات کشاورزی علاقه زیادی دارد. با کمک مهارت‌های بازاریابی دیجیتالی که به تازگی کسب کرده است، اکنون محصولات فصلی خود را در پلتفرم‌های آنلاین به فروش می‌رساند. این امر، باعث رونق کسب و کار شده است. مریم که به موفقیت خود به تنهایی راضی نیست، آرزوی ایجاد فرصت‌ شغلی برای زنان دیگر جامعه خود را دارد. او از طریق وزارت جهاد کشاورزی با پروژه‌های برنامه توسعه سازمان ملل متحد آشنا شد که در نتیجه آن توانست اطلاعات ارزشمندی در مورد فرآوری انجیر بدست آورد. مریم تاکنون برای پنج نفر دیگر شغل ایجاد کرده است و به گسترش شبکه خود برای بسته بندی و بازاریابی ادامه می‌دهد. "امیدوارم روزی 4 هزار کشاورز و صاحب مزرعه‌ای که در منطقه من هستند بتوانند از چنین طرح‌هایی بهره‌مند شوند و معیشت خود را گسترش دهند."   فائزه یک کارآفرین پیشرو از استان هرمزگان است. او به همراه 29 زن دیگر، بخشی از یک صندوق اعتباری خرد روستایی هستند که کارگاهی را برای فرآوری و بسته بندی محصولات کشاورزی تجهیز می‌کند. قبل از حضور برنامه توسعه سازمان ملل متحد، آن‌ها به صورت انفرادی کار می‌کردند و محصولات را به صورت عمده و بدون رعایت استانداردهای بهداشتی می‌فروختند. با این حال، با حمایت برنامه توسعه سازمان ملل متحد، شبکه و دانش آن‌ها به طور قابل توجهی گسترش یافت. آن‌ها ارزش همکاری را آموختند و اکنون به صورت جمعی به عنوان یک کسب و کار خانوادگی کار می‌کنند. فائزه اکنون مدیریت صندوق اعتبارات خرد روستایی را بر عهده دارد. "با جمعیتی بالغ بر 5 هزار نفر، 3 هزار نفر به طور مستقیم یا غیرمستقیم از این طرح بهره‌مند می‌شوند. ما با اتحاد، تأثیر مثبتی در جامعه خود می‌گذاریم."   زهرا مدیر مسئولیت‌پذیر هشتپر که یک تعاونی زنان در منطقه سیستان و متعهد به تقویت معیشت جایگزین برای جوامع محلی است، می‌باشد. داستان او در سال 1397 با شروع تولید صنایع دستی آغاز شد. با حمایت برنامه توسعه سازمان ملل متحد، تعاونی زهرا به طور قابل توجهی رشد کرده است. اکنون 300 زن و دختر جوان از 15 روستا از این تعاونی بهره مند شده و آماده پیوستن به زنجیره اقتصادی محلی هستند. در طول سال گذشته، مداخله برنامه توسعه سازمان ملل متحد در گسترش شبکه آن‌ها و به اشتراک گذاشتن تکنیک‌های سنتی با زنان بیشتر مؤثر بوده است. در نتیجه، آن‌ها فرصت‌های شغلی متعددی را برای جامعه محلی ایجاد کرده‌اند. مرکز آن‌ها در زابل قرار دارد که اولین فروشگاه صنایع دستی در منطقه است. "من افتخار می‌کنم که به طور مستقیم برای 300 زن شغل ایجاد می‌کنم که بیشتر آن‌ها را جوانان تشکیل می‌دهند. تاسیس فروشگاه، به ما این امکان را داد تا مشتریان بیشتری را در سطح ملی و بین‌المللی داشته باشیم." راضیه یک کارآفرین مصمم از استان هرمزگان است که مدیریت صندوق اعتبارات خرد روستایی را بر عهده دارد. او درکنار 9 عضو دیگر، یک کسب و کار خیاطی و پوشاک محلی را اداره می‌کنند. راضیه از طریق تعدادی از مشاغل محلی، نه تنها مهارت‌های کارآفرینی خود را افزایش داده است، بلکه 170 زن را در روستاهای همجوار توانمند ساخته و به آن‌ها درباره مزیت رقابتی مورد نیاز برای پیشرفت آموزش داده است. " هنگام شروع همه‌گیری کووید-19، جامعه و به طور خاص خانواده‌ها به دلیل کمبود شغل و معیشت با مشکلاتی مواجه شدند. اعضای خانواده حتی از یکدیگر پنهان شده بودند. این زمانی است که برنامه توسعه سازمان ملل متحد وارد عمل شد و تجهیزات خیاطی ضروری را برای کمک به دوخت ماسک‌ها و بسته‌های بهداشتی فراهم کرد. این لوازم حیاتی میان مردم محلی توزیع شد و به کاهش موارد کووید و محافظت از جامعه کمک کرد و در عین حال فرصت‌های شغلی را برای جامعه محلی فراهم کرد. دسترسی به تجهیزات بیشتر منجر به افزایش تولید شد و به کسب و کار ما اجازه داد تا مشتریان بیشتری داشته باشیم. اگرچه جمعه بازارها در ابتدا به دلیل همه‌گیری تعطیل بودند، اما حمایت برنامه توسعه سازمان ملل متحد در افزایش سواد دیجیتال به ما امکان فروش آنلاین محصولات را داد. با بازگشایی جمعه بازارها هم اکنون 300 نفر به طور مستقیم از فرصت‌های شغلی بهره مند می‌شوند." هاله یک کارآفرین پویا از استان آذربایجان غربی است. او مشتاقانه خدمات دیجیتالی را از طریق مینی هاب‌های دیجیتال به تولیدکنندگان روستایی ارائه می‌دهد. مشارکت دیجیتالی برنامه توسعه سازمان ملل متحد به او اجازه داد تا ظرفیت و دسترسی دیجیتال خود را افزایش دهد. هاله به عنوان مدیر یکی از 12 هاب دیجیتال در منطقه، از ده کسب و کار روستایی در هشت خوشه محصول در چهار روستا حمایت می‌کند. این خوشه‌ها محصولات غذایی و صنایع دستی را در بر می‌گیرند که منعکس‌کننده تنوع غنی جامعه محلی اوست. "از طریق ایجاد هاب‌های دیجیتال، 300 تولیدکننده داخلی از آموزش‌های توسعه ظرفیت دیجیتال بهره‌مند شده‌اند و مهارت‌ها و اعتماد خود را در زمینه دیجیتال ایجاد کرده‌اند. این هاب‌ها به عنوان نقاط اتصال حیاتی عمل می‌کنند که در آن تولیدکنندگان محلی محصولات خود را بسته بندی، بازاریابی و به مراکز پخش دیجی‌کالا ارسال می‌کنند. به طور قابل توجهی، تقریبا نیمی از تولیدکنندگان محلی آموزش دیده، محصولات خود را بر روی پلتفرم دیجیتال ثبت کرده‌اند که زنان تقریباً 70 درصد آن‌ها را تشکیل می دهند." مهارت‌ها، تأمین مالی خرد، ایجاد زنجیره‌های ارزش و ورود به بازارهای دیجیتال جدید، عناصر کلیدی موفقیت هستند. هدف همه ابتکارات ما ایجاد مشاغل سبزتر، بهبود استفاده از منابع طبیعی و کاهش پسماند است. هاله و دیگرکارآفرینان ذکر شده، نمونه‌های درخشانی از موفقیت در جوامع خود هستند و عزم و استقامت را در سفر خود به سوی موفقیت نشان می‌دهند. آن‌ها با آینده‌ای امیدوار کننده، در آرزوی گسترش تجارت خود نه تنها در ایران بلکه در خارج از کشور هستند. با انگیزه و پتانسیل زیاد، آن‌ها به صورت غیرقابل توقف در پی دستیابی به ارتفاعات جدید هستند. برنامه توسعه سازمان ملل متحد در ایران همراه با شرکای خود بر تعهد خود به توانمندسازی زنان و جوانان از طریق ابتکارات و پروژه‌های تحول آفرین و کمک به آینده‌ای روشن‌تر و فراگیرتر برای همه ثابت قدم است.