اقدام اقلیمی: زمان آن فرا رسیده با طبیعت صلح کنیم – دبیر کل سازمان ملل متحد

متن کامل سخنرانی گوترش به شرح زیر است:

 دوستان عزیز،

اینجانب از دانشگاه کلمبیا برای میزبانی این گردهمایی تشکر می کنم – و خوش آمد می گویم به کسانی که به صورت آنلاین در سراسر جهان به ما پیوسته اند.

در حالی که وارد آخرین ماه از غیرمعمول ترین سال می شویم، با این روش غیرعادی نیز دیدار می کنیم.

 با همه گیری ویرانگر، افزایش جدیدی از گرمایش جهانی،  سطح تخریب زیست محیطی و عقب نشینی های جدید در کار خود جهت دستیابی به آرمان های جهانی برای توسعه عادلانه تر، فراگیر و پایداررو به رو هستیم.

به زبان ساده ، وضعیت سیاره زمین وخیم است.

دوستان عزیز،

بشریت در حال جنگ با طبیعت است.

این خودکشی است.

طبیعت همواره تلافی می کند  و در حال حاضر نیز این کار را با افزایش قدرت و خشم انجام می دهد.

تنوع زیستی در حال سقوط است. یک میلیون گونه در معرض خطر انقراض قرار دارند.

زیست بوم ها در حال از بین رفتن هستند.

کویرها در حال گسترش هستند.

تالاب ها از دست می روند.

ما هر ساله ۱۰ میلیون هکتار جنگل از دست می دهیم.

اقیانوس ها بیش از حد صید شده و با زباله های پلاستیکی خفه می شوند و دی اکسید کربنی که جذب می کنند باعث اسیدی شدن دریاها می شود.

صخره های مرجانی رنگ از دست داده اند و در حال نابودی هستند.

آلودگی هوا و آب سالانه ۹ میلیون نفر را به کام مرگ می کشاند - بیش از شش برابر میزان فعلی همه گیری.

و با گسترش حضوربیشترانسان ها  و دام ها درزیستگاه های حیوانات و ایجاد اختلال در حیات وحش، می توانیم شاهد ویروس ها و سایر عوامل  بیماری زا از حیوانات به انسان ها باشیم.

اجازه دهید  فراموش نکنیم که  هفتاد و پنج درصد بیماری های عفونی جدید و نوظهور انسان، بیماری های مشترک بین انسان و دام هستند.

امروز، دو گزارش معتبر جدید از سازمان جهانی هواشناسی  و برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد نشان می دهد که چقدر به فاجعه اقلیمی نزدیک هستیم.

۲۰۲۰ در حال طی شدن است تا یکی از سه گرمترین سال ثبت شده در سطح جهانی باشد - حتی با اثر خنک کننده امسال لانینا La Nina).)

دهه گذشته گرم ترین دوره در تاریخ بشر بود.

گرمایش اقیانوس در مراحل رکورد زدن است.

امسال بیش از ۸۰ درصد اقیانوس های جهان امواج گرمای دریایی را تجربه کرده اند.

در قطب شمال ، ۲۰۲۰  گرمایی استثنایی ای را تجربه کرده است، دما بیش از سه درجه سانتیگراد بالاتر از متوسط ​ و بیش از پنج درجه در شمال سیبری است.

مقداریخ موجود دریای قطب شمال در ماه اکتبر کمترین میزان ثبت شده بود  و اکنون انجماد مجدد کمترین میزان ثبت شده را داشته است.

یخ گرینلند با از دست دادن سالانه به طور متوسط ۲۷۸  گیگا تن، به افت طولانی مدت خود ادامه داده است.

پرمافراست) (Permafrost در حال ذوب شدن و آزاد سازی متان، یک گاز قوی گلخانه ای است.

آتش سوزی های آخرالزمانی، سیل ها و طوفان ها به طور فزاینده ای تبدیل به هنجارهای جدید شده اند.

در فصل های طوفانی آتلانتیک شمالی ۳۰ طوفان دیده شده که بیش از دو برابر میانگین بلند مدت است و رکورد یک فصل کامل را می شکند.

آمریکای مرکزی هنوز از دو طوفان متوالی که بخشی از شدیدترین دوره برای چنین طوفان های سال های اخیر است ، در شوک به سر می برد.

سال گذشته چنین بلایایی ۱۵۰ میلیارد دلار برای جهان هزینه دربرداشت.

قرنطینه در دوارن  کووید-۱۹ باعث کاهش موقت انتشار(گازهای گلخانه ای)  و آلودگی شده است.

اما انتشار دی اکسید کربن هنوز در بالاترین سطح قرار دارد  و در حال افزایش است.

در ۲۰۱۹ ، سطح دی اکسید کربن به ۱۴۸ درصد از سطح ما قبل صنعت رسیده است.

در ۲۰۲۰، روند صعودی با وجود همه گیری ادامه دارد.

حتی انتشار گاز متان تا ۲۶۰ درصد افزایش داشته اشت.

اکسید نیتروژن ، گاز گلخانه ای قدرتمند که به لایه ازن نیز آسیب می رساند، ۱۲۳ درصد افزایش یافته است.

در همین حال، سیاست های اقلیمی باید با چالش ها همسو شوند.

میزان آلایندگی اکنون ۶۲ درصد بیشتر از زمانی است که مذاکرات بین المللی اقلیمی در ۱۹۹۰ آغاز شد.

هر یک دهم  درجه دما حائز اهمیت است.

امروز با گرم شدن  2 / 1درجه  رو برو و از قبل شاهد شرایطی  بی سابقه  مفرط و نوسان در اقلیم هر منطقه و قاره هستیم.

در این قرن به سمت افزایش دمای رعد آسا بین سه تا پنج درجه سلسیوس در حال حرکت هستیم.

علم کاملاً واضح است: برای محدود کردن درجه حرارت به 5 / 1درجه سیلسیوس بالاتر از سطح ما قبل  صنعت، جهان باید سالیانه از سال جاری تا ۲۰۳۰ تولید سوخت فسیلی را تقریباً شش درصد کاهش دهد.

در عوض، جهان با برنامه ریزی برای افزایش سالانه دو درصد در جهت مخالف پیش می رود.

نتیجه حمله به سیاره مان مانع تلاش ما برای  ریشه کن کردن فقر و خطرات امنیت غذایی است.

و این کار ما را برای ایجاد صلح دشوارتر می کند، زیرا اختلالات منجر به بی ثباتی، آوارگی و درگیری می شود.

تصادفی نیست که ۷۰ درصد کشورهایی که بیشترین آسیب را از اقلیم دیده اند، از نظر سیاسی و اقتصادی نیز دربین کشورهای شکننده هستند.

این اتفاقی نیست که از ۱۵ کشوری که بیشتر در معرض خطرهای اقلیمی هستند، هشت تای آن ها میزبان ماموریت حفظ صلح یا مأموریت سیاسی ویژه سازمان ملل متحد هستند.

مانند همیشه، این تأثیرات بیشتر به آسیب پذیرترین افراد جهان وارد می شود.

کسانی که کمترین نقشی در ایجاد مشکل داشته اند بیشترین آسیب را می بینند.

حتی در کشورهای توسعه یافته، حاشیه نشین ها نخستین قربانیان حوادث و آخرین کسانی هستند که بهبود می یابند.

دوستان عزیز،

بیایید شفاف صحبت کنیم: فعالیت های انسانی ریشه سقوط ما به سمت هرج و مرج است.

اما این بدان معناست که کنش انسانی قادر است به حل آن کمک کند.

ایجاد صلح با طبیعت وظیفه تعیین کننده قرن ۲۱ است و باید در درجه نخست، اولویت اصلی همگان، در همه جا باشد.

در این زمینه، بهبودی از همه گیری، یک فرصت است.

قادر هستیم پرتوهای امید را در قالب واکسن ببینیم.

اما هیچ واکسنی برای سیاره زمین وجود ندارد.

طبیعت به کمک مالی نیاز دارد.

در غلبه بر همه گیری، همچنین می توانیم از فجایع اقلیمی جلوگیری کرده و سیاره خود را احیا کنیم.

این آزمون سیاسی حماسی است. اما در نهایت آزمونی اخلاقی است.

تریلیون ها دلار مورد نیاز برای بهبودی از بیماری کوید پولی است که ما از نسل های آینده قرض می گیریم. تا هر پنی آخر.

نمی توانیم از این منابع  برای محبوس کردن سیاست هایی استفاده کنیم که آن ها را با کوهی از بدهی در سیاره ای آشفته   بدوش می کشد.

وقت آن است که "سوئیچ سبز" را بزنیم. ما این فرصت را داریم که اقتصاد جهان را به سادگی نه تنظیم، بلکه آن را متحول کنیم.

اقتصاد پایدارکه توسط انرژی های تجدیدپذیرهدایت می شود مشاغل جدید، زیرساخت های پاک تروآینده ای مقاوم ایجاد        می کند.

جهانی فراگیر به شما اطمینان می دهد که مردم می توانند از سلامتی بهتر و رعایت کامل حقوق بشرشان برخوردار شوند و با کرامت درسیاره ای سالم زندگی کنند.

بهبودی از کووید و ترمیم سیارمان باید دو روی یک سکه باشند.

دوستان عزیز،

بگذارید با شرایط اضطراری اقلیمی شروع کنم. در پرداختن به بحران اقلیمی با سه ضرورت روبرو هستیم:

نخست، ما باید طی سه دهه آینده به کاهش جهانی کربن برسیم.

دوم، باید سرمایه جهانی را در پشت توافق پاریس، طرح جهانی برای اقدامات اقلیمی، تنظیم کنیم.

سوم، باید به موفقیت در زمینه سازگاری برای محافظت از جهان - و به ویژه آسیب پذیرترین مردم و کشورها - از اثرات اقلیمی دست پیدا کنیم.

بگذارید این ها را به نوبت بیان کنم.

نخست، اقلیم بدون کربن- انتشار خالص صفر گازهای گلخانه ای

در هفته های اخیر، تحولات مثبت مهمی را شاهد بوده ایم.

اتحادیه اروپا متحد شده است که تا 2050 به نخستین قاره با اقلیم بدون کربن  تبدیل شود- واینجانب انتظار دارم که تصمیم بگیرد تا 2030 میزان انتشار گارهای گلخانه ای خود را به حداقل 55 درصد زیر سطح سال 1990 برساند.

انگلستان، ژاپن، جمهوری کره و بیش از 110 کشور متعهد به اقلیم بدون کربن تا 2050 شده اند.

دولت آینده ایالات متحده نیز دقیقا همین هدف را اعلام کرده است.

چین متعهد شده است که قبل از 2060 به این هدف برسد.

این بدان معناست که تا اوایل سال آینده، کشورهایی که بیش از 65 درصد از انتشار دی اکسید کربن جهانی را دارند و بیش از 70 درصد اقتصاد جهان را نمایندگی می کنند، تعهدات بلندپروازانه ای در مورد اقلیم بدون کربن انجام داده اند.

باید این جنبش آنی را به حرکت بدل کنیم.

هدف اصلی سازمان ملل متحد برای 2021، ایجاد اعتلاف جهانی حقیقی برای اقلیم بدون کربن است.

اینجانب کاملاً معتقدم که 2021 می تواند نوع جدیدی از سال کبیسه باشد - سال جهش پله ای به سمت اقلیم بدون کربن.

هر کشور، شهر و موسسه مالی و شرکتی باید برنامه هایی را برای انتقال به انتشارخالص صفرکربن تا  2050 اتخاذ کند  و اینجانب نهاد های اصلی را ترغیب می کنم تا در این زمینه پیشگام شوند و اکنون اقدام قاطع را انجام دهند تا خود را در مسیر درست رسیدن به این چشم انداز قرار دهند، این به معنای کاهش 45 درصدی انتشار جهانی تا 2030 در مقایسه با سطوح سال 2010 است. این امر باید در مشارکت های تعیین شده ملی مشخص باشد.

هر فردی باید سهم خود را به عنوان مصرف کننده ، به عنوان تولید کننده ، به عنوان سرمایه گذار - انجام دهد.

فن آوری در کنارمان است.

تحلیل اقتصادی درست متحد ما است.

هزینه راه اندازی مجدد بیش از نیمی از کارخانه های زغال سنگ که امروزه فعال هستند در مقایسه با ساخت انرژی های تجدید پذیر جدید از ابتدا بیشتر است.

تجارت زغال سنگ در حال نابود ی است .

سازمان بین المللی کار تخمین می زند  با وجود از دست دادن اجتناب ناپذیرشغل، انتقال به انرژی های پاک منجر به ایجاد خالص 18 میلیون شغل تا 2030 خواهد شد.

اما انتقال عادلانه کاملاً حیاتی است.

باید هزینه های انسانی انتقال به انرژی های پاک را تشخیص دهیم.

حمایت اجتماعی، درآمد پایه موقت، مهارت زایی مجدد و بالابردن مهارت می تواند به حمایت از کارگران و کاهش تغییرات ناشی از کربن زدایی کمک کند.

دوستان عزیز،

اکنون انرژی های تجدید پذیر نه تنها برای محیط زیست، بلکه برای اقتصاد نخستین انتخاب است.

اما علائم نگران کننده ای وجود دارد.

برخی از کشورها از بحران استفاده کرده اند تا از حفاظت از محیط زیست عقب نشینی کنند.

برخی دیگر در حال گسترش سوء بهره برداری از منابع طبیعی و عقب نشینی از بلند پروازی اقلیمی هستند.

اعضای گروه 20 اکنون در بسته های امدادی خود، 50 درصد بیشتر از صرف انرژی کم کربن برای بخش های مرتبط با تولید و مصرف سوخت های فسیلی هزینه می کنند.

فراتر از اعلامیه ها، همه باید آزمونی قابل قبول را پشت سر بگذارند.

اجازه دهید کشتیرانی را مثال بزنم.

اگر بخش کشتیرانی به عنوان یک کشور فرض می شد، ششمین اشاعه دهنده بزرگ گازهای گلخانه ای جهان بود.

در اجلاس اقدام اقلیمی  در سال گذشته ، ائتلاف "رسیدن به صفر در کشتیرانی"  را به منظور به صفر رساندن اشاعه گازهای گلخانه ای توسط کشتی های آب های عمیق را  تا  2030 معرفی کردیم.

با این حال سیاست های فعلی با آن وعده ها مطابقت ندارند.

باید مراحل نظارتی و مالی لازم الاجرایی را ببینیم تا کشتیرانی بتواند تعهدات خود را انجام دهد.

در غیر این صورت هیچ کشتی دریانوردی نخواهد کرد.

دقیقاً همین درمورد هوانوردی نیز صدق می کند.

دوستان عزیز

امضاكنندگان موافقتنامه پاریس موظفند تا "کمک های تعیین شده ملی" تجدید نظر و تقویت شده  خود را همراه با اهداف كاهش میزان انتشارکربن 2030  ارائه دهند.  

ده روز دیگر، همراه با فرانسه و انگلستان ، به مناسبت پنجمین سالگرد توافق پاریس، اجلاس سران برای دورنمای اقلیمی را برگزار می کنیم.

کمتر از یک سال دیگر ، همه ما برای نشست  تغییرات اقلیمی سازمان ملل متحد 26 (COP 26)در گلاسکو دیدار خواهیم کرد.

این لحظات فرصت هایی است که نمی توانیم آن ها را از دست دهیم تا ملت ها شرح دهند چگونه آن ها با تصدیق مسئولیت های مشترک اما متفاوت - که یکی از اصلی ترین اصول اساسی تمام تلاش های ما برای پاسخگویی به چالش های اقلیمی است - پیشرفت و بهتر شدن را ایجاد می کنند . همانطور که توافق اقلیمی پاریس هدف اقلیم بدون کربن تا ۲۰۵۰ را تعیین کرده است.

دوم، اجازه دهید به سوال اصلی در مورد امور مالی بپردازم

تعهدات مربوط به انتشار صفر خالص کربن علامت روشنی را به سرمایه گذاران ، بازارها و وزرای دارایی ارسال می کند.

اما باید بیشتر پیش برویم.

به همه دولت ها نیاز داریم که این وعده ها را به خط مشی ها ، برنامه ها و اهداف با جدول زمانی مشخص تبدیل کنند. این قطعیت و اطمینان را برای مشاغل و بخش مالی برای سرمایه گذاری برای  صفرخالص  فراهم می کند.

زمانی است :

برای قیمت گذاری روی کربن

برای ازبین بردن بودجه سوخت های فسیلی و پایان دادن به یارانه های سوخت های فسیلی.

برای جلوگیری از ساخت نیروگاه های جدید زغال سنگ  و توقف تأمین مالی انرژی زغال سنگ در داخل و خارج از کشور

برای تغییر بار مالیات "از درآمد" به "کربن" ، و از مالیات "دهندگان" به "آلوده کنندگان".

یکپارچه سازی هدف اقلیم بدون کربن در کلیه سیاست ها و تصمیمات اقتصادی و مالی.

و افشای خطرات مالی مربوط به مسائل اقلیمی را اجباری کنیم.

بودجه باید به اقتصاد سبز، تاب آوری، سازگاری و برنامه های عادلانه اختصاص یابد.

باید تمام جریان های مالی دولتی و خصوصی را با توافق پاریس و آرمان های توسعه پایدار همسو کنیم.

موسسات توسعه چند جانبه، منطقه ای و ملی، و بانک های خصوصی همه باید متعهد شوند که وام های خود را با هدف جهانی صفرخالص کربن همسو کنند.

همه صاحبان دارایی و مدیران را فرا می خواهم تا کربن را از سرمایه گذاری های خود حذف کنند و به ابتکارات و مشارکت های اساسی بپیوندند که توسط سازمان ملل متحد اجرا می شوند از جمله اتحادیه سرمایه گذاران جهانی برای توسعه پایدار با پنج تریلیون 100 میلیارد دلار دارایی.

شرکت ها باید مدل های تجاری خود را تنظیم کنند و سرمایه گذاران باید اطلاعات مربوط به تاب آوری آن مدل ها را از شرکت ها درخواست کنند.

صندوق های بازنشستگی جهان 32 تریلیون دلار دارایی را مدیریت می کنند که باعث شده است آن ها در شرایط منحصر به فردی برای ایجاد تغییرات بزرگ قرار گیرند. آن ها هنوز از ایجاد چنین تغییراتی فاصله دارند  و باید حرکت کنند و کار را پیش ببرند.

از کشورهای پیشرفته درخواست می کنم تا به وعده خود برای تامین سالانه 100 میلیارد دلار در جهت حمایت از کشورهای در حال توسعه برای رسیدن به هدف های مشترک اقلیمی عمل کنند.

هنوز به آن نقطه نرسیده ایم.

موضوع در حقیقت برابری، انصاف، همبستگی و منافع شخصی روشنگرانه است.

از همه کشورها تقاضا می کنم در حالی که برای نشست  تغییرات اقلیمی سازمان ملل متحد 26  COP26) (آماده می شوند در مورد ماده شش توافق پاریس سازش کرده تا قوانینی روشن، منصفانه و منطقی زیست محیطی را به ما بدهند که بازارهای کربن برای کارآمدی به آن ها احتیاج دارند.

هم چنین تشکر می کنم از کارگروهی که در سپتامبر شروع به کار کرد با اعضایی که هر یک نمایندگان 20 بخش و شش قاره بودند تا طرحی برای بازارهای بزرگ خصوصی کربن آماده سازند.

سوم، به موفقیتی در حوزه های سازگاری و تاب آوری احتیاج داریم.

در حال رقابت با زمان هستیم تا بتوانیم با شرایط اقلیمی که به سرعت در حال تغییر است خود را سازگار کنیم.

سازگاری نباید جزء فراموش شده اقدامات اقلیمی باشد.

تا کنون، سازگاری تنها 20 درصد از منابع مالی اقلیم را دربر می گیرد که به طور متوسط تنها به 30 میلیارد دلار در 2017 و 2018 رسیده است.

این مسئله مانع کارهای اساسی ما برای کاهش خط بلایا می شود.

هوشمندانه هم نیست.

"کمیسیون جهانی سازگاری "پی برده است که هر یک دلار سرمایه گذاری در اقدامات سازگاری می تواند تقریبا چهار دلار سود داشته باشد.

حمایت از کشورهای در حال توسعه برای سازگاری و ایجاد تاب آوری در برابر تاثیرات فعلی و آتی اقلیمی، یک ضرورت اخلاقی وامری اقتصادی واضح است.

قبل از نشست  تغییرات اقلیمی سازمان ملل متحد 26 (COP 26)  کلیه اهداکنندگان و بانک های توسعه چندجانبه و ملی باید متعهد شوند که سهم مالی سازگاری و تاب آوری را حداقل به 50 درصد از حمایت اقلیمی افزایش دهند.

سیستم های هشدار زودهنگام، زیرساخت های مقاوم در برابر اقلیم، بهبود کشت دیم در بخش کشاورزی، حفاظت از جنگل های حرا و  سایر استپ ها می توانند به دنیا سود مشترکی بدهند: جلوگیری از ضررهای آتی و ایجاد منافع مالی و سایر مزایا.

باید به سمت پشتیبانی از سازگاری در مقیاس بزرگ، پیشگیرانه و نظام مند حرکت کنیم.

این امر به ویژه برای کشورهای جزیره ای کوچک در حال توسعه ضروری است که با تهدید موجودیت خود رو به رو هستند.

شتاب برای رسیدن به تاب آوری به اندازه شتاب برای رسیدن به خالص صفرکربن مهم است. 

دوستان عزیز

اما باید به یاد داشته باشیم: راهی برای جدا کردن اقدام اقلیمی از سیاره مان نیست. همه چیز به هم مرتبط است- عوام جهانی و رفاه جهانی.

این بدان معناست که باید برای اطمینان از سلامت سیاره خود که تمام زندگی به آن بستگی دارد به طور گسترده تر، جامع تر، در بسیاری از جبهه ها عمل کنیم.

طبیعت به ما غذا می دهد، لباس می پوشاند، عطش ما را رفع می کند، اکسیژن تولید می کند، فرهنگ و ایمان ما را شکل می دهد و هویت ما را مشخص می کند.

سال 2020 قرار بود برای ما "سالی فوق العاده" باشد اما همه گیری برنامه های دیگری برای ما داشت.

اکنون باید از 2020 برای رسیدگی به موارد اضطراری سیاره خود استفاده کنیم.

سال آینده، نمایندگان کشورها در کونمینگ برای ایجاد چهارچوب تنوع زیستی پسا 2020 برای متوقف کردن بحران انقراض و قرار دادن جهان در مسیر زندگی هماهنگی با طبیعت دیدار می کنند.

جهان هیچ یک از اهداف تنوع زیستی جهانی تعیین شده برای 2020 را برآورده نکرده است. از این روبرای تحقق اهداف قابل اندازه گیری و ابزار اجرا، به ویژه سازوکارهای مالی و نظارتی به بلند پروازی و تعهد بسیار بیشتری نیاز داریم.

این بدان معناست که:

• ایجاد مناطق حافظت و مدیریت شده بیشتر و بزرگ تر،تا بتوانیم حمله به گونه ها و زیست بوم ها را متوقف کنیم.
• کشاورزی و شیلات به نفع تنوع زیستی، کاهش بهره کشی بیش از حد و تخریب دنیای طبیعی
• حذف یارانه های منفی- یارانه هایی که باعث نابودی خاک های سالم می شوند، آبراهه های ما را آلوده می کنند و ما را به سمت ماهیگیری تا سرحد خالی کردن اقیانوس ها سوق می دهند.
• تغییر جهت از استخراج منابع ناپایدار با تاثیر منفی بر طبیعت به الگوهای مصرف پایدارتر

تنوع زیستی فقط حیات وحش زیبا و جذاب نیست، شبکه ای زنده است که نفس می کشد. 

هم چنین در 2021، کشورها "کنفرانس اقیانوس" را برای محافظت و پیشبرد سلامت محیط های دریایی جهان برگزار می کنند.

ماهی گیری بیش از حد باید متوقف شود، آلودگی های شیمیایی و زباله های جامد به خصوص پلاستیک باید به شدت کاهش یابند. ذخایر دریایی باید به طور قابل توجهی افزایش یابند، و مناطق ساحلی نیاز به محافظت بیشتری دارند.

اقتصاد آبی ظرفیت قابل توجهی دارد. در حال حاضر، کالاها وخدمات از اقیانوس هر ساله دو تریلیون و 500 میلیارد دلار درآمد تولید می کنند و مستقیما منجر به ایجاد 31 میلیون شغل تمام وقت شده اند- حداقل تا قبل از شروع همه گیری.

برای بهره مندی از این مزایا و در عین حال محافظت از دریاها و اقیانوس های جهان در برابر فشارهای زیادی که با آن ها روبرو هستند، به اقدامات فوری در سطح جهانی نیاز داریم.

کنفرانس حمل و نقل پایدارسال آینده در پکن ضمن اشاره به ردپای زیست محیطی منفی حمل و نقل باید به تقویت این بخش ضروری نیز اشاره کند.

اجلاس نظام های غدایی باید تغییر تولید و مصرف جهانی غدا را هدف قرار دهد. نظام های غذایی یکی از دلیل های عمده برای عدم موفقیت ما در رعایت مرزهای زیست محیطی سیاره مان است.

در آغاز 2020، دهه سازمان ملل متحد در مورد ترمیم زیست بوم  با تمرکز بر پیشگیری، متوقف  و معکوس کردن جریان تخریب جنگل ها، زمین و سایر زیست بوم  ها در سرتاسر جهان آغاز خواهد شد. این دهه فریادی جمعی برای همه کسانی است که می خواهند با گام عملی بحران های دو جانبه از دست دادن تنوع زیستی و تغییرات اقلیمی را حل کنند.

کنفرانس بین المللی  مدیریت مواد شیمیایی، چارچوبی برای مواد شیمیایی و پسماند پس از 2020 ایجاد خواهد کرد. طبق اعلام سازمان جهانی بهداشت، مدیریت صحیح مواد شیمیایی می تواند حداقل از مرگ  یک میلیون 600 هزار میلیون نفر در سال جلوگیری کند.

2021 همچنین در پیشبرد دستور کار جدید شهری بسیار مهم خواهد بود. شهرهای جهان خط مقدم اصلی توسعه پایداراند، اگرچه آسیب پذیر در برابربلایا هستند اما نقطه نوآوری و پویایی نیز هستند. فراموش نکنیم که بیشتر از 50 درصد مردم جهان هم اکنون در شهرها زندگی می کنند و این عدد در 2050 به حدود ۷۰ درصد می رسد.

به طور خلاصه، سال آینده فرصت های زیادی به ما می دهد تا جلوی غارت را بگیریم و بهبودی را آغاز کنیم.

یکی از بهترین متحدان ما خود طبیعت است.

کاهش موثر جنگل زدایی و بازسازی سازمان یافته جنگل ها و سایر زیست بوم ها، بزرگترین فرصت مبتنی بر طبیعت برای کاهش آسیب های اقلیمی است.

در واقع، راه حل های مبتنی بر طبیعت می توانند یک سوم از کاهش خالص انتشار گازهای گلخانه ای مورد نیاز برای دستیابی به اهداف توافقنامه پاریس را فراهم کنند.

مجمع جهانی اقتصادی تخمین زده است که فرصت های اقتصادی سراسر طبیعت تا ۲۰۳۰ می تواند ۱۹۱ میلیون شغل ایجاد کند.

"دیوار بزرگ سبز آفریقا" به تنهایی تا الان ۳۳۵ هزار شغل ایجاد کرده است.

دانش بومی که طی هزاران سال از تماس نزدیک و مستقیم با طبیعت برآمده است، به تعیین راه ما کمک می کند.

بومیان کمتر از ۶ درصد از جمعیت جهان را تشکیل می دهند، اما هنوز عامل ۸۰ درصد از تنوع زیستی جهان در زمین هستند.

در حال حاضر، می دانیم که طبیعت تحت مدیریت بومیان با سرعت کمتری نسبت به سایر مناطق تخریب می شود.

با توجه به زندگی بومیان در زمین هایی که در برابر تغییرات اقلیمی و تخریب محیط زیستی آسیب پذیر ترین هستند، زمان آن فرا رسیده که به ندای آنان توجه کنیم، به دانش آنان پاداش دهیم و به حقوقشان احترام بگذاریم.

همچنین بیاید نقش مرکزی زنان را به رسمیت بشناسیم.

تاثیرات تغییرات اقلیمی و تخریب محیط زیستی بیش از همه بر زنان متحمل می شود. ۸۰ درصد از آوارگان ناشی از تغییرات اقلیمی زنان هستند.

اما زنان همچنان ستون فقرات کشاورزی و متولیان اصلی منابع طبیعی هستند. آنان در میان مدافعان برجسته حقوق بشر محیط زیست در جهان هستند.

و نمایندگی زنان در مجالس قانون گذاری ملی مستقیماً با امضای توافقنامه های اقدامات اقلیمی مرتبط است.

در حالی که بشرراهبرد هایی  را برای اداره منابع طبیعی، حفظ محیط زیست و ساختن اقتصاد سبز در نظر می گیرد، به زنان تصمیم گیربیشتری در این فرآیند احتیاج داریم.

دوستان عزیز

اینجانب شرایط اضطرار را برای شما شرح دادم، اما همچنان امید را می بینم.

اینجانب سابقه پیشرفتی را می بینم که نشان می دهد چه کاری می توان انجام داد - از نجات لایه ازن تا کاهش میزان انقراض تا گسترش مناطق حفاظت شده.

شهرهای بیشتری تبدیل به شهرهای سبز می شوند.

اقتصاد دورانی (Circular Economy)در حال کاهش پس ماند است.

قوانین زیست محیطی از رشد فزاینده ای برخوردار است.

اکنون حداقل ۱۵۵ کشور عضو سازمان ملل متحد از نظر قانونی محیط زیست سالم را به عنوان حق اساسی بشر به رسمیت می شناسند.

و مبنای دانش بزرگتر از هر زمان دیگری است.

اینجانب از شنیدن خبر تاسیس دانشکده اقلیم از آقای بولینگر، رییس دانشگاه کلمبیا دراین دانشگاه بسیار خوشحال شدم که نخستین دانشکده جدید اینجا پس از یک ربع قرن است،. این تجلی فوق العاده ای از دانش و رهبری است.

بسیار خوشحالم که می دانم تعداد زیادی از اعضای شبکه راهکار های توسعه پایدار امروز به عنوان مهمانان ویژه در کنار ما هستند – روسای دانشگاه ها، روسای دانشکده ها، اعضای هیات علمی و سایر دانشگاهیان.

شبکه همکاری دانشگاه ها و سازمان ملل متحد با موسسات آموزش عالی در سراسر جهان همکاری می کند. مشارکت دانشگاه ها برای موفق شدن ما ضروری است.

دوستان عزیز

جهان جدیدی در حال شکل گرفتن است.

تعداد بیشتری از مردم محدودیت شاخص های متعارف را می شناسند، مثل تولید ناخالص داخلی، که در آن ممکن است فعالیت های آسیب رسان به محیط زیست از نظر اقتصادی مثبت تلقی شود.

ذهنیت ها در حال تغییر است.

اکنون مردم بیشتری درک می کنند که نیاز است با انتخاب های روزانه خود، تاثیرات کربن را کاهش دهند و و به محدودیت های سیاره ای احترام بگذارند.

و شاهد موج های الهام بخش بسیج اجتماعی توسط جوانان هستیم.

از اعتراضات خیابانی گرفته تا حمایت آنلاین...

از آموزش در کلاس های درس تا مشارکت های اجتماعی...

از پای صندوق رای تا محل کار...

جوانان در حال سوق دادن بزرگتر های خود به انجام کار درست هستند. وما در یک دانشگاه هستیم

این لحظه حقیقت برای مردم و سیاره است.

کووید و اقلیم، ما را به آستانه ای رسانده.

نمی توانیم به حالت سابق نابرابری، بی عدالتی و سلطه بی پروایانه بر زمین بازگردیم.

در عوض، باید گامی به سوی یک مسیر امن تر، پایدار تر و منصفانه تر برداریم.

برنامه داریم: دستور کار ۲۰۳۰، آرمان های توسعه پایدار و توافق اقلیمی پاریس.

در باز است، راهکار ها آنجاست.

اکنون زمان تغییر روابط بشر با جهان طبیعی، و با یکدیگر است.

و باید این کار را با هم انجام دهیم.

همبستگی انسانیت است. همبستگی بقا است.

این درسی است که از ۲۰۲۰ آموختیم.

در حالی جهان در تفرقه و بی نظمی در تلاش برای مهار همه گیری است، بیایید این درس را بیاموزیم و مسیر اصلی پیش روی خود را تغییر دهیم.

متشکرم.

***