مقابله با همه گیری نابرابری ها: پیمان اجتماعی نوین برای عصری جدید

به قلم آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد

از اعمال قدرت جهانی گرفته تا نژادپرستی، تبعیض جنسیتی و توزیع نابرابر درآمد، نابرابری رفاه آینده ما را تهدید می کند. به شدت نیاز به تفکری جدید برای توقف و بی اثر کردن آن داریم.

غالبا می شنویم که موج رشد اقتصادی باعث پیشرفت همه می شود. اما در واقعیت، موج نابرابری همه ما را غرق می کند. سطوح بالای نابرابری به ایجاد این شکنندگی جهانی کمک کرده است که از سوی کووید-۱۹ نمایان شده  و مورد سواستفاده قرار می گیرد .

این ویروس توجه همه را به هر نوع نابرابری جلب می کند. بیشترین خطر را به سلامت افراد آسیب پذیرتر وارد می کند و تاثیر اجتماعی و اقتصادی آن متمرکز بر افرادی است که توانایی کمتری برای مقابله با آن را دارند. اگر حالا دست به کار نشویم ممکن است ۱۰۰ میلیون نفر دیگر نیز دچار فقر شدید شوند و شاهد قحطی هایی در مقیاس تاریخی باشیم.

حتی پیش از کووید-۱۹، مردم در همه جا علیه نابرابری اعتراض می کردند. بین سال های ۱۹۸۰ و ۲۰۱۶، یک درصد از ثروتمندترین مردم جهان، ۲۷ درصد ازکل رشد تجمعی درآمد را به خود اختصاص دادند. اما درآمد تنها معیار نابرابری نیست. فرصت های افراد در زندگی بستگی به جنسیت، خانواده، قومیت، نژاد، آیا معلولیت دارند یا خیر و عوامل دیگر دارد. نابرابری های متعدد با هم تلاقی می کنند و با تقویت یکدیگر در طی نسل ها زندگی و انتظارات میلیون ها نفر را حتی پیش از تولد تعریف می کنند.

برای مثال: بیش از ۵۰ درصد ۲۰ ساله ها در کشورهایی که توسعه انسانی بسیار بالایی دارند در مقطع آموزش عالی هستند. این رقم در کشورهایی که توسعه انسانی پایینی دارند سه درصد است. موضوع تکان دهنده تر این است که حدود ۱۷ درصد از کودکانی که ۲۰ سال پیش درآن کشورها متولد شده اند پیش ازاین فوت          کرده اند.

خشمی که جنبش های اجتماعی اخیر را تحریک کرده است، از پویش ضد نژادپرستی که در پی کشته شدن جورج فلوید در سراسر جهان گسترش یافته است گرفته تا صدای اعتراض زنان شجاع علیه مردان قدرتمندی که از آنان سواستفاده کرده اند، نشانه دیگری از سرخوردگی کامل از وضع موجود است. دو تغییر متزلزل زمان ما یعنی انقلاب دیجیتال و بحران اقلیمی، تهدید به عمیق تر و بیشترشدن نابرابری و بی عدالتی می کنند.

کووید ۱۹ فاجعه ای انسانی است. اما همچنین فرصتی برای نسلی ایجاد کرده است تا با آن جهانی برابرتر و پایدارتر، برمبنای دو ایده اصلی: پیمان اجتماعی نوین و توافق جهانی نوین بسازند.

پیمان اجتماعی نوین دولت ها، مردم آن ها، جامعه مدنی، کسب و کار ها و دیگران را به هدف مشترکی پیوند خواهد زد.

آموزش و فن آوری دیجیتال باید با فراهم آوردن فرصت های مادام العمر، برای یادگیری چگونه آموختن، چگونگی سازگاری و استفاده از مهارت های تازه برای دانش اقتصاد، دو عامل توانمندسازی و یکسان سازی باشند.

 نیازمند مالیات عادلانه بر درآمد و ثروت و نسل نوینی از سیاست های حمایت اجتماعی، با شبکه های ایمنی از جمله پوشش سلامت جهانی و امکان درآمد جهانی پایه ای با قابلیت تعمیم به همگان هستیم.

برای ممکن ساختن این پیمان اجتماعی نوین ، نیازمند توافق جهانی نوینی هستیم تا از توزیع گسترده تر و عادلانه تر قدرت، ثروت و فرصت ها در سطح بین المللی اطمینان یابیم.

توافق جهانی نوین باید بر مبنای جهانی شدنی عادلانه، حقوق و کرامت انسانی، زندگی در تعادل با طبیعت، احترام به حقوق نسل های آینده و سنجیدن موفقیت براساس معیار های انسانی باشد، نه صرفا شرایط اقتصادی.

نیازمند مدیریت جهانی براساس مشارکت کامل، فراگیر و برابر در نهادهای جهانی هستیم. کشورهای در حال توسعه باید بانگی رسا تر در شورای امنیت سازمان ملل متحد تا هیئت مدیره های صندوق بین المللی پول و بانک جهانی و فراتر از آن داشته باشند.

نیازمند نظام تجارت چند جانبه فراگیر تر و متعادل ترهستیم که کشورهای در حال توسعه را توانمند به ارتقا در زنجیره های ارزش جهانی نماید.

بازسازی معماری بدهی و دسترسی به اعتبار قابل پرداخت ترباید فضای مالی را برای ایجاد سرمایه گذاری در اقتصاد سبز و برابر ایجاد کند.

توافق جهانی نوین و پیمان اجتماعی نوین، جهان را در مسیر دانستن اهمیت توافق نامه پاریس در مورد تغییرات اقلیمی و دستیابی به آرمان های توسعه پایدار  یعنی چشم انداز توافق شده جهانی ما از صلح و رفاه در سیاره ای سالم تا ۲۰۳۰،  قرار خواهد داد.

جهان ما در نقطه شکست است. اما با مقابله با نابرابری، براساس پیمان اجتماعی نوین و توافق جهانی نوین، می توانیم راه خود را برای روزهای بهتر پیش رو، بیابیم.

***