پیام دبیرکل سازمان ملل متحد برای روز جهانی مادر زمین 1403

ما برای غذایی که می‌خوریم، هوایی که تنفس می‌کنیم و آبی که می‌نوشیم، به طبیعت وابسته هستیم. بااین‌حال، هرج‌ومرج را نیز برای جهان طبیعی به ارمغان آورده‌ایم:
مسموم‌کردن سیاره خود با آلودگی، نابودی گونه‌ها و اکوسیستم با رهاشدن و بی‌ثبات کردن اقلیم با انتشار گازهای گلخانه‌ای.
این اقدامات به طبیعت و بشریت آسیب می‌رساند. ما در حال به خطر انداختن تولید غذا، آلوده کردن اقیانوس و هوا، ایجاد محیطی خطرناک تر و ناپایدارتر و عقب راندن توسعه پایدار هستیم.
باید با هم، هماهنگی با طبیعت را احیا کنیم، تولید و مصرف پایدار را در آغوش بگیریم و از خود در برابر آسیب محافظت کنیم – در عین حال، ایجاد شغل، کاهش فقر و پیشبرد توسعه پایدار را مدنظر داشته باشیم.
این به معنای توقف کامل کاهش تنوع زیستی، پایان دادن به آلودگی و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در سطح جهانی است. این به معنای حمایت از مردم بومی، جوامع محلی و کسانی است که بیشترین آسیب را از بحران آلودگی، اقلیم و تنوع زیستی می‌بینند. این به معنای تحقق عدالت اقلیمی برای کشورهایی است که در خط مقدم مشکلات اقلیمی قرار دارند و نیز به معنای بسیج سریع منابع مالی و حمایت از کشورها برای انجام اقدامی در مورد اقلیم، حفاظت از طبیعت و ترویج توسعه پایدار است.
کشورها باید برنامه های ملی جدیدی در زمینه اقلیم تهیه کنند که با محدود کردن افزایش دمای جهانی به 1.5 درجه سانتیگراد مطابقت داشته باشد. این برنامه‌ها می‌توانند به‌عنوان برنامه‌های انتقال ملی و برنامه‌های سرمایه‌گذاری ملی دوبرابر شوند و زیربنای توسعه پایدار برای نسل های آینده را فراهم آورند. هم‌چنین، گروه 20 باید رهبری خروج سریع و منصفانه از سوخت‌های فسیلی را بر عهده گرفته و آن را تا مین مالی کند. همچنین به تخصیص یارانه های مخرب طبیعت، مانند یارانه هایی که تولید بی رویه پلاستیک های خفه کننده سیاره را تأمین می کنند، پایان دهد.
 احیای روابط با مادر زمین، مهمترین چالش بشریت است. باید برای ایجاد آینده‌ای بهتر برای همه،  همین اکنون، اقدام کنیم.