سازمان ملل متحد برای محافظت از پناهندگان و مهاجران پاسخ به کووید-۱۹ را افزایش می دهد

در جمهوری دموکراتیک کنگو (DRC) زاده شد، کیتوزا در شبی در سال ۲۰۰۸ ربوده شد، پس از آن که شورشیان به زادگاهش حمله سپس به او تجاوز کردند و والدینش را به قتل رساندند. او فقط ۱۶ سال داشت.

کیتوزا ، 25 ساله ، می گوید وقتی والدینم تلاش کردند به من کمک کنند ، شورشیان آن ها را به قتل رساندن، اشک ها را از چشمانش پاک می کند و عروسکی را در آغوش می گیرد. سپس آنان مرا به همراه پنج زن دیگر به جنگل بردند.

او می افزاید که آنان مدت ها در خانه چمنی کوچکی در جنگل نگهداری می شدند، جایی که پیوسته مورد شکنجه و تجاوز قرار می گرفتند. او می گوید: "باردار شدم و در آنجا زایمان کردم."

سرانجام او به موزامبیک گریخت و در ماراتان، در اردوگاه پناهندگانی در استان نامپولا مستقر شد که میزبان تقریبا نه هزار پناهنده بود که بیشتر آنان از جمهوری دموکراتیک کنگو و بوروندی بودند.

ساختن عروسک

کیتوزا هرگز به مدرسه نرفته است، اما او در ۲۰۱۸ ساختن عروسک ها را از کلیسایی محلی در ارود،گاه یاد گرفته است. اکنون، او با کمک دفتر کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد (UNHCR) کسب و کار عروسک سازی خود را مدیریت می کند.

کیتوزا به آژانس پناهندگان گفت ساخت این عروسک ها به من بسیار کمک می کند و به همین دلیل است که آن را با تمام وجود انجام می دهم.

در سرتاسر جهان، افرادی - مانند كیتوزا و دختر ۹ ساله اش نادین - كه به خاطر جنگ ها، فجایع طبیعی و سایر حوادث به اجبار از خانه های خود آواره شده اند، در تلاشند تا زندگی خود را بازسازی کنند و امیدوار به آینده ای روشن ترهستند که در آن زندگیشان دوباره تهدید نخواهد شد.

براساس آمار کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد، در سطح جهان، عدد بی سابقه ۷۰ میلیون و ۸۰۰ هزار نفر از خانه خود به اجبار آواره شده اند که این تعداد شامل ۲۵ میلیون و ۹۰۰ هزار نفر پناهنده و ۴۰ میلیون و ۳۰۰ هزار نفر آواره داخلی در درون کشور خود می شود.

همزمان با گسترش کووید-۱۹ در قاره ها، سازمان ملل متحد و شرکای آن شبانه روز در تلاشند تا مانع از بروز فاجعه در نیتجه این همه گیری برای این جمعیت آسیب پذیر شوند که در حال حاضر با بحران های بشردوستانه روبرو هستند. در محیط های شلوغ اردوگاه، اجرای اقدامات برای جلوگیری از انتقال ویروس در جامعه، مانند فاصله گذاری فیزیکی و شستشوی پیوسته دست، دشوار خواهد بود. 

بیش از ۸۰ درصد پناهندگان و تقریباً همه آوارگان داخلی جهان در کشورهای کم درآمد و یا با درآمد متوسط میزبانی می شوند که نظام های بهداشتی آنان عمدتا ضعیف است. از ۱۶ آوریل تاکنون، ۱۲۲ کشور که میزبان پناهندگان هستند گزارش از انتقال محلی کووید-۱۹ داده اند.

در بنگلادش، تاکنون هیچ موردی از دچار شدن به کووید-۱۹ در میان جمعیت پناهندگان روهینگیایی تا هنگام ثبت این گزارش تایید نشده است. با این همه، هم جوامع میزبان و هم پناهندگان در بازار کاکس، با تراکم جمعیت یک ونیم برابر بیشتر از شهر نیویورک، در میان پر خطر ترین ها در جهان در این همه گیری هستند.

به منظور آماده سازی ارودوگاه ها برای شیوع احتمالی ویروس کرونا، کمیساریا و شرکای خود اقدام به ساخت امکانات جداسازی و درمان با هدف اطمینان از در دسترس بودن یک هزار و ۹۰۰ تخت خواب برای خدمت رسانی به پناهندگان و جوامع میزبان در هفته های آینده کرده اند. به اشتراک گذاری اطلاعات به کمک شبکه ای با بیش از دو هزار داوطلب از جامعه، رهبران مذهبی و کارکنان بشردوستانه گسترش یافته است.

خود پناهندگان و آوارگان داخلی نیز در حال واکنش نشان داده به تهدیدات ناگهانی کووید-۱۹ هستند.

سعید الهوك، جوانی است که در بازار کاکس پس از فرار خانواده اش از میانمار زاده شد. وی میان ۸۶۰ هزار پناهنده روهینگیایی در بازار كاكس است كه از ۹ آوریل تحت قرنطینه کامل اعمال شده توسط دولت زندگی می کنند.

او به کارمندان کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد گفت که هفت عضو خانواده اش در یک پناهگاه ۸ در ۱۰ فوتی زندگی می کنند و افزودهمه از ما می خواهند که فاصله گذاری اجتماعی را رعایت کنیم، اما چگونه می توانیم؟ برای ما کاملاً غیرممکن است.

او گفت همه می دانیم که به دلیل همه گیری کووید ۱۹، همه حتی کشورهای اروپایی با اقتصاد نیرومندشان  و امکانات درمانی پیشرفته خود، با مشکل روبرو هستند. بنابراین تنها تصور کنید که چه خواهد شد اگر این ویروس به بزرگترین و متراکم ترین اردوگاه پناهندگان در جهان راه یابد.

 وی می خواهد روزی روزنامه نگار شود. او همچنین با تعدادی از پناهندگان دیگر از آغاز امسال مدرسه فیلم سازی روهینگیا را تأسیس کرد تا جوانان روهینگیا را در زمینه عکاسی و فیلمبرداری آموزش دهد. اکنون آنان از مهارت های خود برای ساخت فیلم به زبان روهینگیایی در مورد چگونگی محافظت پناهندگان از خود در مقابل این ویروس بهره می برند.

در کشور آنگولا، راجر ۴۳ ساله به همراه تیمی متشکل از ۱۰ پناهنده، وبلاگی به نام Histoires de Lovua (در فرانسوی به معنی "داستان هایی از لُووآ" ایجاد کرده است تا اطلاعات حیاتی را درباره نحوه ایمن ماندن در دوران همه گیری به همراه سایر پناهندگان در اقامتگاه پناهندگان شهر لووا منتشر کند.

او توضیح می دهدما به این خاطر این وبلاگ را ایجاد کردیم که می خواستیم دنیا درباره زندگی روزمره ما پناهندگان در آنگولا بداند. اما حالا مسئولیت بزرگ تری داریم و آن هم به اشتراک گذاری اطلاعات بسیار مهم درباره ویروس کرونا است.

راجر آگاه است که بدون دسترسی به اطلاعات معتبر به موقع و نظام مند، امکان ایجاد ترس و وحشت وجود دارد. او و دوستانش می کوشند که نقش خود را در ایجاد آگاهی در اقامتگاه لُووآ ایفا کنند؛ اقامتگاهی که به حدود شش هزار پناهنده از جمهوری دموکراتیک کنگو (DRC) سکنی داده است. 

خانم آن برتون رئیس بخش بهداشت عمومی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد  می گوید جلوگیری از شیوع بیماری یا به تعویق انداختن آن، به ویژه میان آسیب پذیر ترین افراد، مهم ترین اقدامی است که در حال حاضر می توانیم انجام دهیم. وی تاکید می کند هر اندازه بر اهمیت آمادگی تاکید کنیم بازهم اغراق نیست، زیرا پناهندگان بسیاری در کشورهای میزبانی زندگی می کنند که برخی از ضعیف ترین نظام های بهداشتی را در جهان دارند.

وی گفت همه مردم، به خصوص آسیب پذیر ترین آن ها – از جمله پناهندگان، پناهجویان و افراد فاقد تابعیت – باید به خدمات بهداشتی دسترسی داشته باشند.

کمیساریا در حال جمع آوری داروها و تجهیزات پزشکی ضروری، از جمله دستگاه اکسیژن ساز و همچنین توزیع صابون برای عموم مردم است. همچنین، کمیساریا میزان آموزش کارکنان را در خصوص تشخیص سریع، اطلاع رسانی، مدیریت وضعیت و ردیابی افرادی که با بیماران در تماس بوده اند، جمع آوری داده ها، تحلیل و تفسیر افزایش داده است.

جارچیان به مناطق مختلف سر می زنند

در کشور چاد که در آفریقای مرکزی و محصور در خشکی واقع شده است، بیش از ۷۰ درصد جمعیت روستانشین است واهالی زیادی به رادیو و پوشش تلفن همراه دسترسی ندارند و به همین خاطر از اطلاعات مهم مرتبط با کووید-۱۹ محروم هستند.

سازمان بین المللی مهاجرت (IOM) به تازگی شروع به همکاری با جارچیان و تروبادورها (نغمه سراهای دوره گرد) سنتی بومی کرده است تا اطمینان حاصل کند که اهالی روستانشین در سراسر کشور درباره سرایت و اقدامات پیشگیرانه کووید-۱۹ مطلع می شوند.

بیش از ۸۰ تروبادور از طریق شبکه های سازمان بین المللی مهاجرت در هشت ناحیه شناسایی شده اند. آنان آموزش دیده اند و حامل پیام هایی کلیدی هستند که باید به زبان های بومی به مردم منتقل کنند. تروبادورهای شهری مطابق با سنت از طریق الاغ، اسب یا شتر میان اجتماع های مختلف حرکت می کنند و اطلاعات مرتبط با اخبار جامعه را انتقال می دهند.

خانم آن کاترین شیفر رئیس دفتر نمایندگی سازمان بین المللی مهاجرت در چاد خاطر نشان کرده است در اجتماع های روستایی مختلف در چاد، تروبادورهای شهری، متولیان نگهداری اطلاعات قلمداد می شوند. به همین خاطر، آنان  نقش مهمی در اشاعه اطلاعات کلیدی در مناطقی را دارند که دسترسی به آن ها سخت است.

جارچی سرتاسر شهر باگا سولا را که در کرانه دریاچه چاد واقع شده راه پیمایی می کند، خفتان (نوعی لباس سنتی) بلند او در باد غبار آلود موج وار تکان می خورد. بلندگو های هم شکل خود را تکان می دهد و در قسمت های تیره رنگ آن بانگ سر می دهد.

او توضیح دادجارچیان شهر و تروبادورها بخشی از زندگی این اجتماع هستند. وی افزودهیچ اتفاقی در اینجا نمی افتد که من از آن مطلع نشوم و به اطلاع دیگران نرسانم. بسیاری از زنان در طول روز خانه خود را ترک نمی کنند، اما در مواقعی که متوجه بشوند من آمده ام، می شتابند تا به من گوش دهند.