درباره اعتراضات «جان سیاهپوستان اهمیت دارد» و سایر تظاهرات سراسری ضد نژادپرستی و خشونت پلیس

به عنوان سران ارشد آفریقایی در سازمان ملل متحد، اعتراضات چند هفته اخیر به قتل جورج فلوید به دست پلیس، همه ما را از بی عدالتی ناشی از نژادپرستی خشمگین کرده‌است که در کشور میزبان ما و در سراسر جهان به صورت فراگیر ادامه دارد.

درباره عمق آسیب و مصیبت میان-نسلی ناشی از بی عدالتی نژادی که در طول قرن‌ها روا داشته شده، به ویژه بی عدالتی علیه نژاد آفریقایی، هرگز نمی‌توان به اندازه کافی سخن گفت. صرف محکوم کردن اظهارات و اعمال نژادپرستانه کافی نیست.

باید از آن فراتر برویم و بیشتر عمل کنیم.

آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل متحد، بیان کرده‌است : « باید صدای خود را برضد همه اظهارات نژادپرستانه و نمونه‌های رفتار نژادپرستانه بلند کنیم». فریاد « جان سیاهپوستان اهمیت دارد» که به دنبال کشته شدن آقای جورج فلوید در سراسر ایالات متحده امریکا و دنیا طنین انداز گردیده‌است، چیزی فراتر از یک شعار است. در واقع، فقط این شعار‌ها نیستند که اهمیت دارند، بلکه آن‌ها نمونه‌ای برای تحقق شأن و منزلت مشترک انسان هستند.

اکنون زمان حرکت از حرف به عمل است.

برچیده شدن بنیادهای نژادپرستانه را به جورج فلوید و همه قربانیان تبعیض نژادی و وحشیگری پلیس مدیون هستیم. به عنوان رهبرانی در نظامی‌چندجانبه، بر این باوریم که وظیفه ما است تا از جانب کسانی صحبت کنیم که صدایشان خاموش گردیده‌است و از پاسخ‌های موثری حمایت کنیم که به مبارزه با نژادپرستی فراگیر، به عنوان مصیبتی جهانی و ادامه دار در طول قرن‌ها، کمک می‌کنند.

قتل هولناک جورج فلوید در مجموعه مواردی گسترده تر و لاینحل ریشه دارد که با نادیده انگاشتن، از بین نمی‌روند. وقت آن است که سازمان ملل متحد قدم بردارد و برای کمک به پایان نژادپرستی فراگیر علیه نژاد آفریقایی و سایر گروه‌های اقلیت به طور قطعی اقدام کند و همانطور که در ماده اول منشور سازمان ملل متحد تصریح شده‌است، احترام به حقوق بشر و آزادی‌های اساسی برای همه، بدون تمایز میان نژاد، جنسیت، زبان یا دین را ترویج و تشویق کند.

در اوج جنبش‌های حقوق مدنی در ایالات متحده امریکا و در جریان پیدایش ملت‌های مستقل آفریقایی در دوران پسااستعماری و پیوستن آن‌ها به سازمان ملل متحد بود که کنوانسیون بین المللی حذف همه انواع تبعیض نژادی (ICERD) در سال ۱۹۶۹ لازم الاجرا گردید.

این دوره‌ای سرنوشت ساز در تاریخ بود. فروپاشی آپارتاید در آفریقای جنوبی، که بخشی از آن توسط سازمان ملل متحد هدایت می‌شد، یکی از پرافتخارترین دستاورد‌های این سازمان بود.

حقوق بشر و شأن و منزلت مردم سیاهپوست در آفریقا و همچنین در بین تمام اقوام آفریقایی به عنوان نشانه‌ای قدرتمند برای نسل‌های آتی طنین انداز شد که سازمان ملل متحد نه بر تبعیض نژادی چشم می‌بندد و نه بی عدالتی و تعصب را تحت پوشش قوانین ناعادلانه تحمل می‌کند. در این دوران جدید، سازمان ملل متحد باید با همان روش از نفوذ و تاثیر خود استفاده کند تا بار دیگر به ما مسئولیت ناتمام در از میان برداشتن نژادپرستی را یادآوری کند و عموم ملت‌ها را به حذف لکه ننگ نژادپرستی از بشریت فرابخواند.

از اقدامات دبیرکل برای تقویت گفتمان جهانی ضد نژادپرستی استقبال می‌کنیم، که به نژادپرستی نظامند در همه سطوح و تأثیر آن در هر کجا که وجود داشته باشد، از جمله در خود سازمان ملل متحد، می‌پردازد.

اگر قرار است رهبری کنیم، این کار را باید با مثال انجام دهیم. برای آغاز و حفظ تغییرات واقعی، همچنین باید ارزیابی صادقانه‌ای از چگونگی حمایت از منشور سازمان ملل متحد در نهاد خود داشته باشیم.

ابراز همبستگی ما در راستای حفظ مسئولیت‌ها و تعهداتمان به عنوان کارمندان بین المللی است که در برابر ظلم می‌ایستیم و صدای خود را علیه آن بلند می‌کنیم. به عنوان رهبران، باورهای اصلی و ارزش‌ها و اصول مندرج در منشور سازمان ملل متحد را در اختیار داریم که گزینه سکوت را برای ما نمی‌گذارد.

متعهد می‌شویم تا با به کار گیری تخصص، رهبری و اختیارات خود به علل اصلی و تغییرات ساختاری بپردازیم که باید اجرایی شوند تا بتوانیم به نژاد پرستی پایان دهیم.

تقریبا ۵۰۰ سال پس از آنکه تجارت آفریقایی‌ها فرای اقیانوس اطلس آغاز شد، همزمان که به ۲۰۲۴ به عنوان پایان دهه بین المللی برای مردم آفریقایی تبار نزدیک می‌شویم، که تنها ۴ سال به پایان آن مانده‌است، به نقطه‌ای مهم در قوس اخلاق جهان رسیده‌ایم. بگذارید تا از صدای جمعی خود به منظور تحقق آرزوهای جوامع خود بهره ببریم چراکه سازمان ملل متحد از قدرت اخلاقی خود به عنوان نهادی برای تأثیر بر تغییرات جهانی بهره خواهد برد. بگذارید از صدایمان برای مشارکت در جهت تحقق دیدگاه تحول آمیز خود آفریقا مندرج در دستور کار ۲۰۶۳ بهره ببریم که آن نیز در راستای دستورکار۲۰۳۰ است.

آفریقا مهد بشریت و پیشروی تمدن‌های بشری است. اگر جهان خواهان دستیابی به توسعه پایدار و صلح است، آفریقا به عنوان یک قاره باید نقشی تعیین کننده ایفا کند. این رویای بنیان گذاران سازمان وحدت آفریقا و باور قوی رهبران بزرگی چون کوامه نکرومه و روشن فکران برجسته‌ای چون شیخ آنتا دیوپ بود. بگذارید هرگز سخنان رییس جمهور نلسون ماندلا را فراموش نکنیم که بیان می‌داشت:انکار حقوق بشرانسان مانند به چالش کشیدن انسانیت آنان است."

بگذارید همواره پند فانی لو هامر، رهبر حقوق مدنی، را به خاطر بسپاریم که بیان می‌داشت: «هیچ کس تا زمانی که همه آزاد نباشند ، آزاد نیست» که توسط دکتر مارتین لوترکینگ تکرار شد:«بی عدالتی در هر کجا تهدیدی برای عدالت در همه جاست.»

سخنان آنان بعدها در رنگین کمان گوناگون ملت آفریقای جنوبی مجسم شد، همان گونه که توسط اسقف اعظم و مروج صلح دزموند توتو، هنگامی‌که بیان داشت: «آزادی سیاه پوستان پیش شرطی کاملاً ضروری برای آزادی سفید پوستان است - تا زمانی که همه ما آزاد نباشیم ، هیچ کس آزاد نخواهد بود.»

***

تمامی‌امضا کنندگان ذکر شده در زیر، مقامات ارشد سازمان ملل متحد بوده که دارای درجه معاون دبیر کل هستند. آنان این مقاله را با توجه به صلاحیت شخصی خود امضا کردند:

تدرس ادحانم قبریسوس

محمد صالح عناضیف

زینب بنگورا

وینی بیانیاما

محمد ابن چمباس

ادما دینگ

فرانسوا لونسنی فال

بینس گاواناس

گیلبرت هونگبو

بشار ا. حسین

ناتالیا کانم

مخیسا کیتویی

جرمی‌ نیامن مامابلو

فومزیل مبو-نگوکا

منکور دیای

پارفیت اونانگا-انی یانگا

موسی د. عمروا

پرامیلا پتن

ورا سونگ

هانا تته

ابراهیم صیاء

لیلا زروگوی