به مناسبت روز بین المللی زن: برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان و دختران کار ناتمام عصر حاضر
۰۷ مارس ۲۰۲۰
- زنان و دختران نیمی از جمعیت و درنتیجه نیمی از توانایی های جهان را تشکیل می دهند. برابری جنسیتی همان طور که یکی از حقوق اساسی بشر است ، برای دستیابی به جوامع صلح آمیز با توانایی کامل انسانی و توسعه پایدار، ضروری است. علاوه بر این ، نشان داده شده که توانمندسازی زنان باعث افزایش بهره وری و رشد اقتصادی می شود.
کار ناتمام عصر حاضر
زنان و دختران نیمی از جمعیت و درنتیجه نیمی از توانایی های جهان را تشکیل می دهند. برابری جنسیتی همان طور که یکی از حقوق اساسی بشر است ، برای دستیابی به جوامع صلح آمیز با توانایی کامل انسانی و توسعه پایدار، ضروری است. علاوه بر این ، نشان داده شده که توانمندسازی زنان باعث افزایش بهره وری و رشد اقتصادی می شود.
نهاد زنان سازمان ملل متحد هشدار می دهد متأسفانه ، هنوزمسیری طولانی تا دستیابی به برابری کامل حقوق و فرصت ها بین زن و مرد وجود دارد. بنابراین پایان دادن به اشکال گوناگون خشونت جنسیتی و تضمین دسترسی برابر به آموزش فراگیر و سلامتی، منابع اقتصادی و مشارکت در زندگی سیاسی چه برای زنان و دختران وچه مردان و پسران ازبیشترین اهمیت برخوردار است. همچنین دستیابی به فرصت های برابر برای دسترسی به اشتغال و مقام های رهبری و تصمیم گیری در هرزمینه ای ضروری است. آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، اظهار داشته است که دستیابی به برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان و دختران کار ناتمام عصر ما و بزرگترین چالش جهان ما است.
سازمان ملل متحد و زنان
حمایت سازمان ملل متحد از حقوق زنان با تدوین منشور این سازمان آغاز شد. از جمله اهداف «دستیابی به همکاری های بین المللی ... در گسترش و تشویق احترام به حقوق بشر و آزادی های اساسی برای همه بدون تمایز از حیث نژاد ، جنس ، زبان و مذهب» که در ماده ۱ منشور آن اعلام شده است. در طی نخستین سال از زمان سازمان ملل متحد ، شورای اقتصادی و اجتماعی، کمیسیون مقام زن خود را به عنوان اصلی ترین نهاد سیاست گذاری جهانی ویژه برای برابری جنسیتی و پیشرفت زنان تأسیس كرد. ازجمله نخستین دستاوردهای آن، تضمین استفاده از زبانی بی طرف برای هر دو جنسیت در پیش نویس اعلامیه جهانی حقوق بشر بود.
زنان و حقوق بشر
این اعلامیه برجسته، تصویب شده توسط مجمع عمومی در ۱۰ دسامبر ۱۹۸۴،مجددا تأیید می کند: «تمام افراد بشر آزاد به دنیا می آیند و از لحاظ حیثیت و حقوق با هم برابرند» و «هر کس می تواند بدون هیچگونه تمایز مخصوصا از حیث نژاد، رنگ، جنس، زبان، مذهب ......تولد و یا هر موقعیت دیگری از همه حقوق و آزادی های ذکر شده در این اعلامیه بهره مند گردد». با آغاز جنبش بین المللی فمینیست برای بیشتر شناخته شدن دردهه ۷۰ میلادی، مجمع عمومی۱۹۷۵ را به عنوان سال بین المللی زن اعلام و نخستین کنفرانس جهانی زنان را در مکزیکو سیتی برگزار کرد. در پی اهمیت این کنفرانس، مجمع عمومی متعاقباً ۱۹۷۶لغایت ۱۹۸۵ را به عنوان دهه سازمان ملل متحد برای زنان اعلام و یک صندوق داوطلبانه برای این دهه ایجاد کرد. در ۱۹۷۹، مجمع عمومی ، کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان (CEDAW) را تصویب کرد، که اغلب به عنوان لایحه بین المللی حقوق زنان توصیف می شود. کنوانسیون در ۳۰ مقاله خود تبعیض علیه زنان را به گونه ای روشن، مشخص و دستورجلسه اقدام ملی برای پایان دادن به این تبعیض ها را تنظیم کرده و فرهنگ و سنت را به عنوان نیروهای تأثیرگذار در شکل گیری نقش های جنسیتی و روابط خانوادگی هدف قرار می دهد. این نخستین پیمان حقوق بشر برای تأیید حقوق باروری زنان است. پنج سال پس از همایش مکزیکوسیتی ، دومین کنفرانس جهانی زنان در۱۹۸۰ در کپنهاگ برگزار شد. برنامه اقدام بدست آمده نیازمند تدابیرملی شدیدتری برای تضمین حق مالکیت زنان و کنترل اموال ، به علاوه بهبود حقوق آنان درزمینه وراثت ، حضانت فرزندان و از ازدست ندادن ملیت بود.
تولد فمینیسم جهانی
در ۱۹۸۵، «کنفرانس جهانی برای بررسی و ارزیابی دستاوردهای دهه زنان سازمان ملل متحد: برابری، توسعه و صلح»، در نایروبی برگزار شد. این کنفرانس زمانی تشکیل شد که جنبش برابری جنسیتی سرانجام به رسمیت کامل جهانی شناخته شد و ۱۵ هزار نماینده از سازمان های مردم نهاد (سمن ها) هم زمان در اجلاس سمن ها شرکت کردند. این رویداد توسط بسیاری به عنوان «تولد فمینیسم جهانی» توصیف شده است. با توجه به اینکه آرمان های کنفرانس مکزیکوسیتی خیلی برآورده نشده بود، ۱۵۷ دولت شرکت کننده، راهبرد های روبه جلو نایروبی را به ۲۰۰۰ موکول کردند. این سند با اعلام اینکه همه مسائل مربوط به مسائل زنان است ، فرصت تازه ای مطرح کرد.
کنفرانس پکن در مورد زنان
چهارمین کنفرانس جهانی زنان، که در ۱۹۹۵ در پکن برگزار شد ، یک قدم از کنفرانس نایروبی فراتر رفت. برنامه اقدام پکن، مدعی حقوق زنان به عنوان حقوق بشر و متعهد به انجام اقدامات خاص برای اطمینان از احترام گذاشتن به آن حقوق شد. در پویش برابری نسل زنان در سازمان ملل متحد شرکت کنید که مصادف با بیست و پنجمین سالگرد اعلامیه پکن و برنامه اقدام است.
کمیسیون مقام زن
کمیسیون مقام زن (CSW) اصلی ترین نهاد بین دولتی جهانی است که منحصراً به ارتقا برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان اختصاص یافته است. این نهاد در پیشرفت حقوق زنان ، مستندسازی واقعیت زندگی آنان در سراسر جهان ، شکل دهی به معیارهای جهانی برابری جنسیتی و توانمندسازی بانوان سودمند است.
سازمانی برای زنان
در ۲ جولای ۲۰۱۰ ، مجمع عمومی سازمان ملل متحد به اتفاق آراء ،ایجاد نهادی واحد از سازمان ملل متحد را برای سرعت بخشیدن به پیشرفت دردستیابی به برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان را تصویب کرد. «نهاد ملل متحد برای برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان» یا همان «نهاد زنان سازمان ملل متحد» – چهار کارگزاری و دفتر جهانی سازمان ملل متحد را ادغام کرد، شامل: صندوق توسعه ملل متحد برای زنان (UNIFEM)، بخش پیشرفت زنان (DAW)، دفتر مشاور ویژه امور جنسیتی و موسسه بین المللی تحقیقات و آموزش سازمان ملل متحد برای پیشرفت زنان.
زنان و آرمان های توسعه پایدار، برابری جنسیتی
سازمان ملل متحد اکنون تمرکزتوسعه جهانی خود را بر روی ۱۷ آرمان توسعه پایدار گذاشته است. زنان نقشی حیاتی در همه آرمان ها دارند که اهداف بسیاری بطور خاص برابری و توانمندسازی آنان را به عنوان هدف و بخشی از راه کار به رسمیت می شناسند. آرمان پنجم ، "دستیابی به برابری جنسیتی و توانمندسازی همه زنان و دختران" به عنوان هدف جنسیتی مستقل شناخته می شود ، زیرا برای رسیدن به این اهداف اختصاص داده شده است. تغییرات مهم حقوقی و قانونی برای تضمین حقوق زنان در سرتاسر جهان لازم است. در حالی که تا ۲۰۱۴ طبق یک صورت جلسه، ۱۴۳ کشور برابری زن و مرد را در قانون اساسی خود متعهد شده بودند، ۵۲ کشور دیگر در این زمینه اقدامی نکرده بودند. تبعیض جنسیتی به صورت آشکار در عرصه اقتصادی و سیاسی باقی مانده است. در حالی که پیشرفت هایی طی چند دهه اتفاق افتاده،هنوز زنان در بازار کاربه طور متوسط ۲۰ درصد کمتراز مردان در سطح جهانی دستمزد دریافت می کنند. تا ۲۰۱۸تنها ۲۴ درصد از نمایندگان پارلمان های (مجالس قانون گذاری) ملی زن بوده اند، افزایش آهسته ۳/۱۱ درصدی در ۱۹۹۵.
حذف خشونت علیه زنان
نظام ملل متحد بطور مستمر توجه ویژه ای به موضوع خشونت علیه زنان دارد. اعلامیه مجمع عمومی در مورد حذف خشونت علیه زنان در ۱۹۹۳ دربرگیرنده "تعریفی واضح و جامع از خشونت علیه زنان [و] بیانیه ای روشن از حقوقی است که باید برای اطمینان از رفع خشونت علیه زنان به هر شکلی، استفاده شوند" این اعلامیه نمایانگر "تعهد دولت ها در قبال مسئولیت هایشان و تعهد همه جوامع بین المللی دررفع خشونت علیه زنان" است. خشونت علیه زنان یک بیماری فراگیر است که بر همه کشورها تأثیر می گذارد ، حتی درآن هایی که پیشرفت قابل ستایشی در سایر موارد داشته اند. در سراسر جهان ، ۳۵ درصد از زنان خشونت فیزیکی یا جنسی را از سوی شریک عاطفی خود و یا شخص دیگری تجربه کرده اند . اتحادیه اروپا و سازمان ملل متحد در سپتامبر ۲۰۱۷ نیروها را به هم ملحق کردند تا ابتکار «در کانون توجه » را راه اندازی کنند که ابتکاری جهانی ، چند ساله و متمرکز بر رفع هرگونه خشونت علیه زنان و دختران است.
۲۵ نوامبر به عنوان روز بین المللی حذف خشونت علیه زنان شناخته است.
روز زن و سایر مناسبت ها
هر ساله ۸ مارس روزبین المللی زن است . روز بین المللی زن برای نخستین باراز فعالیت جنبش های کارگری اواخر قرن بیستم در آمریکا شمالی و در سراسر اروپا پدید آمد. در این روز که توسط بسیاری از کشورهای جهان گرامی داشته می شود، دستاوردهای زنان، بدون توجه به اختلافاتی مانند ملیت، قومیت، زبان، فرهنگ، اقتصاد یا سیاست به رسمیت شناخته میشوند. علاوه بر روز بین المللی زن و روز جهانی حذف خشونت علیه زنان، سازمان ملل متحد روزهای بین المللی دیگری را به منظور افزایش آگاهی از جنبه های مختلف مبارزه برای برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان اختصاص داده است. ۶ فوریه به عنوان روز بین المللی عدم تحمل ختنه زنانه مشخص شده است، ۱۱ فوریه روز بین المللی زنان و دختران در علم ، ۱۹ ژوئن روزبین المللی حذف خشونت جنسی در مخاصمات، ۲۳ ژوئن روز بین المللی زنان بیوه، ۱۱ اکتبر روز بین المللی دختر بچه ها و ۱۵ اکتبر روز بین المللی زنان روستایی است.
زبانی شامل هر دو جنسیت
با توجه به نقش اساسی که زبان در شکل گیری نگرش های فرهنگی و اجتماعی ایفا می کند، استفاده اززبان فراگیر جنسیتی، راهی قدرتمند برای ارتقاء برابری جنسیتی و ریشه کن کردن تعصبات جنسیتی است. فراگیر بودن از دیدگاه زبان جنسیتی به معنای حرف زدن و نوشتن به روشی است که تبعیضی برای جنسیتی خاص، جنسیت اجتماعی یا هویت جنسی قائل نمی شود و کلیشه های جنسیتی را حفظ نمی کند. این رهنمود ها دربرگیرنده پیشنهاد ها و مطالبی هستند که برای کمک به کارکنان سازمان ملل متحد در استفاده از زبان فراگیر جنسیتی در هر نوع ارتباطات - شفاهی یا کتبی ، رسمی یا غیر رسمی - ایجاد شده و نقطه شروع مفیدی برای هر فردی است.