کووید-۱۹ در ایران: کادر درمان در میان ترس، شجاعت و امید

«نگران بودم که شوهرم به کووید-۱۹ مبتلا نشود، ولی متاسفانه شد، چون خودش کادر درمان و پرستار بخش اورژانس بود،» اینها را محدثه رضازاده، پرستار جوانی می‌گوید که در بیمارستان سینای تهران در بخش بیماران مبتلا به کووید-۱۹ کار می‌کند. او در ادامه می‌گوید: «مجبور شدیم همسرم را ۱۴ روز قرنطینه کنیم و این مدت خیلی نگران او بودم چون واقعا حالش بد بود، ولی خوشحالی و امیدم این بود که می دیدم مریض‌های اینجا خوب می‌شوند، مرخص می‌شوند و می‌روند خانه، و من از ته دل برای‌شان آرزوی خوشی و سلامتی می‌کردم.»

«نگران بودم که شوهرم به کووید-۱۹ مبتلا نشود، ولی متاسفانه شد، چون خودش کادر درمان و پرستار بخش اورژانس بود.»

جمهوری اسلامی ایران یکی از کشورهایی است که تحت تاثیر زیادی از بیماری کووید-۱۹ قرار گرفته است.  این آمار تا ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۹ بیش از ۱۱۸ هزار مبتلا و نزدیک به ۷ هزار مورد مرگ و میر ناشی از آن را نشان می‌دهد. و در این میان،  سنگین‌ترین بار  بر دوش کادر سلامت و درمان کشور بوده است. طبق آمار رسمی منتشر شده، حدود ۱۵ هزار پرسنل پزشکی و حدود ۱۰۰ هزار پرستار در خط مقدم مبارزه با کووید-۱۹ در ایران فعال بودند که متاسفانه تعدادی از آنان در این جدال جان‌شان را از دست دادند. از زمان شیوع این ویروس، یونیسف با ارسال تجهیزات حافظت شخصی مانند ماسک، دستکش، لباس، محافظ صورت(شیلد)، و عینک‌های جراحی به حمایت از کادر بهداشت و درمان ایران در این شرایط پرداخته است. بیمارستان سینا به عنوان مرکز مرجع درمان بیماری کووید-۱۹ در قلب شهر تهران یکی از مراکزی است که تجهیزات تهیه شده با حمایت یونیسف را دریافت کرده است و بیشترین خدمات از این مرکز درمانی را اقشار با وضعیت اقتصادی پایین دریافت می‌کنند.

محدثه می‌گوید دسترسی به تجیهزات حفاظت شخصی برای او واقعا دلگرم کننده و اطمینان بخش بود: «وقتی ماسک می‌زدیم و می‌رفتیم بالای سر مریض‌ها، دیگر مطمئن بودیم که بیماری به ما منتقل نمی‌شود، البته اطمینان کامل که نمی‌شود داشت ولی حداقل دلگرمی بود. یا  مثلا محافظ یا شیلد را که روی صورت‌مان می‌گذاریم، باعث می‌شد ترشحات بیماران در صورت سرفه یا عطسه منتقل نشود، و یا لباس‌های مخصوص که می‌پوشیم دیگر ویروس به آن نمی‌چسبد که بخواهیم آن را به بیرون بخش منتقل کنیم.»

 تا به امروز و به درخواست وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، یونیسف حدود ۶۳ تن تجهیزات حافظت شخصی به کشور وارد کرده است که میان بیمارستان‌های تحت نظارت دانشگاه‌های علوم پزشکی و دارای بیمار مبتلا به کووید-۱۹، در استان‌های خوزستان، گیلان، اصفهان، خراسان شمالی، سیستان و بلوچستان، آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی، تهران، قم، همدان و البرز توزیع شده‌اند.

فریبا حاجی محمدی با بیش از ۲۰ سال سابقه، سرپرستار بخش در بیمارستان سینای تهران است. او از احساسات متفاوت خود هنگام کار با بیماران مبتلا به کووید-۱۹ در بیمارستان می‌گوید: «اول صبح با نگرانی وارد بخش می‌شویم، استرس داریم ولی وقتی وارد بخش می‌شوی و میبینی تعدادی بیمار هستند که به تو نیاز دارند و می‌توانی امیدی برای آنها باشی، راه نجاتی برای آنها باشی، نگرانی‌هایت از بین می‌روند و به مریض رسیدگی می‌کنی، و موقعی که از بخش خارجی می‌شوی، احساس  خیلی خوبی داری که توانستی تا جایی که از دستت بر می‌آمده به مریض‌ها خدمت کنی.»

«موقعی که از بخش خارجی می‌شوی، احساس  خیلی خوبی داری که توانستی تا جایی که از دستت بر می‌آمده به مریض‌ها خدمت کنی.»

فریبا می‌گوید، خانواده‌اش با او خیلی همراه بوده‌اند و تا جایی که توانسته‌اند کمکش کرده‌اند تا در خانه به هیچ وجه استرس نداشته باشد. او در ادامه می‌گوید: «تجهیزات حفاظت فردی واقعا برای ما خیلی مهم است و استرس ما را کم می‌کند. وقتی ماسک، شیلد، دستکش و لباس مخصوص داریم خیلی راحت‌تر با مریض‌ها در ارتباط هستیم.»

در کنار تجهیزات حفاظت شخصی، یونیسف به درخواست کمک از سوی سازمان‌های دولتی برای رفع نیازهای سلامت-محور کودکان در معرض آسیب، از جمله کودکان شیرخوارگاه‌ها، کودکانی که با معلولیت زندگی می‌کنند و کودکان ساکن مناطق کمتر برخوردار، پاسخ می‌دهد.

«وقتی ماسک، شیلد، دستکش و لباس مخصوص داریم خیلی راحت‌تر با مریض‌ها در ارتباط هستیم.»

فریبا و محدثه هنگام توصیف احساسات خود از بهبودی بیماران کووید-۱۹ یک وجه اشتراک داشتند و آن برق چشم‌ها و شوق  نهفته در صدای‌شان است. «آن لحظه که می‌بینی مریضی که وقتی به بخش آمده بدحال بوده یا به اکسیژن نیاز داشته، ترخیص می‌شود، حالش کاملا خوب است و بدون اکسیژن و با پای خودش از بخش خارج می‌شود، دیدن چنین صحنه‌ای واقعا حس خوبی است،» فریبا این را می‌گوید و با لبخندی از رضایت به سمت بخش بر می‌گردد.