الگوی جهانی برای مقابله با خشونت علیه زنان

از آن جایی که جهان به گونه ای نابرابر درگیر آثار کرونا است، همه گیری موازی و همسان هولناکی نیمی از جعیت جهان را تهدید می‌نماید. در ماه های نخستین همه گیری کووید، سازمان ملل متحد پیش بینی نمود  قرنطینه و منع رفت و آمد به 15 میلیون خشونت مبتنی بر جنسیت بیشتر در هر سه ماه می انجامد. متاسفانه، این پیش بینی به حقیقت نزدیک گردید.

این هفته، رهبران جهان و دیگران در "مجمع برابری نسل ها" در پاریس به روش آنلاین، در حرکتی بزرگ به سوی برابری جنسیتی گرد هم می آیند. در این نشست، شرکت ها و افراد را برای پیوستن به ابتکار جهانی فرا خواهم خواند، تا با نتایج آشکاربه ترس و تشویش تهدید آمیز علیه سلامت، حقوق، کرامت و جان بسیاری از کودکان و دختران پایان دهد.

از خشونت خانگی گرفته تا بهره ‌کشی جنسی، قاچاق، ازدواج کودکان، ختنه زنان و آزار اینترنتی، زن ستیزی خشن در سایه همه گیری کووید رشد نموده است.

جمع آوری و ارزیابی اطلاعات کامل زمان بر هستند، اما روند آشکار است. در 12 کشور مورد بررسی سازمان ملل متحد، تعداد موارد گزارش شده خشونت علیه زنان و دختران به نهادی های  گوناگون، 83 درصد از 2019 تا 2020 افزایش داشته  و موارد گزارش شده به پلیس، 64 درصد رشد کرده است.

در ابتدای ماه های همه گیری کووید، تماس با خطوط تلفنی کمک رسان، به طور متوسط 60 درصد در سراسر اتحادیه اروپا افزایش یافت. تماس با خط تلفن خشونت جنسی پرو در ۲۰۲۰ نسبت به ۲۰۱۹ تقریباً دو برابر گردید. در تایلند تعداد مراجعه کنندگانی که در آوریل ۲۰۲۰ از واحدهای بحران خشونت خانگی به بیمارستان ها مراجعه می کردند، بیش از دو برابر از زمان مشابه سال گذشته بود.

این آمارها و روایت ها در گستره جهان، به همه گیری فعلی خشونت علیه زنان و دختران اضافه می شود.  قبل از همه گیری کووید، سازمان جهانی بهداشت برآورد کرد بود از هر سه زن، یک نفر خشونت مردان را در زندگی خود تجربه می کند.

کمی بیش از یک سال پیش، هشدار دادم و فراخوان آتش بس جهانی را منعکس کردم. تقاضای صلح در خانه - و پایان بخشیدن به  تمامی خشونت ها در همه جا، از مناطق جنگی تا خانه های مردم را تکرار کردم - برای اینکه بتوانیم با همه گیری کووید یعنی دشمن مشترک بشریت، با همبستگی و وحدت رو به رو شویم.

بیش از 140 کشور حمایت خود را ابراز کردند. در 149 کشور، 800 طرح به تصویب رسید، که اکثریت آن ها بر فراهم کردن پناهگاه، کمک های حقوقی و دیگر خدمات و حمایت ها تمرکز داشتند. 

اما در بسیاری از موارد، این اقدامات محدود و کوتاه مدت بود. بدتر از آن، دیگر کشورها در حال کناره گیری، پس گرفتن حمایت های حقوقی، ونظاره گری هستند. این در حالی است که برای مورد هدف قرار گرفتن زنان، از جمله مدافعان حقوق بشرمعترض به این عقب گردها، از خشونت استفاده می شود.

فراگیری خشونت علیه زنان و دختران به تسلیم و سکوتی منجر شده که پایان یافتن آن به گونه ای غیر ممکن است. این موضوع به همان اندازه که ظالمانه و خودشکنانه هست، اقدامی کاملا اشتباه است. با وجود چالش های سال گذشته، سازمان ملل متحد به کمک منابع مالی قابل توجه و با مشارکت اتحادیه اروپا، نشان داده است که تغییر امکان پذیر است.

در طول 2020، ابتکار عمل متمرکز برای از میان بردن خشونت علیه زنان و دختران، نتایج چشم گیری در 25 کشور ایجاد کرده است. 84 قانون و خط مشی برای حمایت از زنان و دختران تصویب و یا تقویت شد. تعقیب قانونی عاملان (خشونت) 22 درصد افزایش یافت.تعداد 650 هزار نفر از زنان و دختران، با وجود محدودیت های جابه جایی و قرنطینه، خدمات دریافت کردند. نزدیک به 900 هزار مرد و پسر، اعم از رهبران سنتی، روسای نهادهای مذهبی، رانندگان تاکسی مذکر و بازی کنان (Gamer)جوان—برای یافتن راهکار در این زمینه مشارکت و همیاری کردند. در میان این کشورها، سهمیه بودجه ملی برای پیش گیری و پاسخ به خشونت علیه زنان و دختران 32 درصد افزایش یافت، که گواه روشنی بر پایداری آینده است.

با مشارکت و همکاری با یکدیگر، در پاریس، دررابطه با طرحی اثبات شده، می توانیم تضمین دهیم تا  نسل آینده دختران، به دلیل عدم اقدام از جانب ما، در ترس زندگی نکنند.  با گذشت زمان، آموزه های زیادی از اقدامات درست و اشتباه دنیا در کنترل همه گیری خشونت علیه زنان به دست می آید. یکی از نخستین موارد، بایستی اطمینان از این باشد که این همه گیری پنهان و ننگین، که نیمی از جمعیت ما به آن دچار هستند، پایان یابد.

***