مقاله روزجهانی زن: "بحرانی با چهره زنانه"

همزمان با بزرگداشت روز جهانی زن در بحبوحه همه گیری جهانی، واقعیت محض این است: بحران کووید-19 چهره ای زنانه دارد.

همه گیری در حال تشدید نابرابری های عمیق پیش روی زنان و دختران است، و نتایج سال ها پیشرفت در راستای برابری جنسیتی را از بین می برد.

احتمال اشتغال زنان در بخش هایی که بیشترین آسیب را ازهمه گیری دیده اند بیشتر است. مهمترین کارکنان خط مقدم زنان هستند، که بسیاری از آنان از گروه های حاشیه ای نژادی و قومی و در رده های پایین اقتصادی قرار دارند.

زنان 24 درصد بیشتر در معرض از دست دادن شغل و افت شدید درآمد هستند. شکاف جنسیتی در دستمزد که از قبل نیز بزرگ بوده، افزایش یافته است که شامل بخش سلامت نیز می شود.

پرستاری و مراقبت بدون دریافت مزد به دلیل تجویز خانه نشینی و تعطیلی مدارس و مراقبت از کودکان به طرز چشمگیری افزایش یافته است. ممکن است میلیون ها دختربچه دیگرهرگز به مدرسه بازنگردند. مادران - به ویژه مادران سرپرست خانوار - درگیر مشکلات و اضطراب حاد شده اند.

همه گیری همچنین با افزایش چشمگیر خشونت خانگی، قاچاق، استثمار جنسی و ازدواج کودکان، به صورت همزمان باعث شیوع خشونت علیه زنان در سراسر جهان شده است.

در همین حال، حتی با اینکه زنان نماینده اکثریت کارکنان خدمات درمانی هستند، مطالعه اخیری نشان داد که تنها 3.5 درصد از کارگروه های ویژه کووید-19از تعداد مساوی مرد و زن تشکیل شده بودند. و تنها یکی از هر پنج کارشناس خبره در بخش پوشش جهانی اخبار همه گیری، زن بودند.

همه اشکال این محروم سازی به خودی خود وضعیتی اضطراری است. جهان برای پیشبرد رهبری زنان و مشارکت برابر آنان نیاز به  حرکتی نو دارد و واضح است که چنین اقدامی به سود همه خواهد بود.

پاسخ به کووید-19 قدرت و اثربخشی رهبری زنان را برجسته کرده است. در طول سال گذشته، کشورهایی که رهبر زن داشته اند نرخ انتقال کمتری داشته و اغلب در وضعیت بهتری برای بهبودی قرار دارند. سازمان های زنان خلأهای اساسی موجود در ارائه خدمات و اطلاعات حیاتی به ویژه در سطح جامعه را برطرف کرده اند.

در سرتاسر جهان، هنگامی که زنان دولت‌ها را رهبری می‌کنند، شاهد سرمایه‌گذاری‌ های بزرگ‌تری در زمینه حمایت اجتماعی و مقابله با فقر هستیم. با حضور زنان در مجلس، کشورها سیاست‌های سخت‌گیرانه تری درباره تغییرات اقلیمی اتخاذ می‌کنند. وقتی زنان در فرآیند مذاکرات صلح حضور دارند، توافق‌ها ماندگاری بیشتری دارند.

با این حال در سطح جهان، زنان حداکثر یک‌ چهارم قانونگذاران ملی، یک‌ سوم اعضای دولت‌های محلی و تنها یک پنجم اعضای هیئت‌های دولت را تشکیل می‌دهند. در مسیر فعلی، رسیدن به برابری جنسیتی در سطح قانونگذاران ملی تا ۲۰۶۳ حاصل نخواهد شد. همچنین، برابری در بین سران دولت‌ها بیش از یک قرن طول خواهد کشید.

آینده‌ای بهتر، منوط به رفع این عدم تعادل در قدرت است. زنان از حقی مساوی برخوردارند تا راجع به تصمیماتی که زندگی آنان را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد با اقتدار صحبت کنند. اینجانب مفتخر هستم که در بدنه رهبری سازمان ملل متحد به برابری جنسیتی دست یافته‌ایم.

بهبودی از همه‌گیری کووید ۱۹، فرصتی برای ما در جهت ترسیم مسیری نو و برابر است. بسته‌های حمایتی و محرک باید زنان را به طور خاص از طریق سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های مراقبتی هدف قرار دهد. اقتصاد رسمی بدون استفاده از كارهای مراقبتی و بدون دستمزد زنان نمی‌تواند به عملكرد خود ادامه دهد.

همزمان با بهودی از این بحران، باید راهی برای آینده‌ای فراگیر، سبز و تاب‌آور ترسیم کنیم. اینجانب، تمامی رهبران جهان را دعوت به مدنظر قراردادن این شش عامل سازنده می‌کنم:

نخست، اطمینان یافتن از برابری  در نمایندگی - از هیئت مدیره شرکت‌ها تا پارلمان‌ها، از آموزش عالی تا موسسات عمومی - از طریق اقدامات ویژه و سهمیه‌بندی.

دوم، سرمایه‌گذاری قابل توجه در بخش مراقبتی و حمایت اجتماعی، و بازتعریف شاخص تولید ناخالص داخلی برای دیده شدن و حساب شدن کار در خانه.

سوم، رفع موانع ورود کامل زنان در اقتصاد، از جمله از طریق دسترسی به بازار کار، حقوق مالکیت و اعتبار و سرمایه‌گذاری های هدفمند.

چهارم، لغو کلیه قوانین تبعیض آمیز در همه زمینه‌ها - از حقوق کار و حقوق زمین تا احوال شخصیه و حمایت در برابر خشونت.

پنجم، هر کشور باید یک طرح واکنش اضطراری برای مقابله با خشونت علیه زنان و دختران تصویب کند، و با در نظر گرفتن بودجه، سیاست‌ها و اراده سیاسی به دنبال خاتمه دادن به این معضل باشد.

ششم، تغییر ذهنیت‌ها، افزایش آگاهی عمومی و دعوت به رفع تعصب نظام مند.

جهان این فرصت را دارد که نسل‌ تبعیض‌های تثبیت شده و نظام مند را پشت سر گذارد. وقت آن است که آینده‌ای برابر بسازیم.

***